దాడి దారుణమే గానీ...వ్యాఖ్యల శైలి బాలేదే!

 ముందుగా, మహా టీవీ మీద జరిగిన దాడి దారుణం. పదేళ్ళు తెలంగాణను అనుకున్నంత బాగా పాలించలేకపోయిన బీ ఆర్ ఎస్ వాళ్ళు తెగబడి మీడియా హౌస్ మీద దాడి చేయడం ఖండనార్హం. కార్లను ధ్వంసం చేయడమే కాకుండా... జర్నలిస్టులు, యాంకర్లు, టెక్నీషియన్స్ ఉన్న గది తలుపులు బద్దలు కొట్టే ప్రయత్నం చేసి, భయోత్పాతం సృష్టించడం అస్సలు బాగోలేదు. ఇది కే సీ ఆర్ మార్క్ రాజకీయం కాదే! నాయకులు నిస్పృహలోకి పోతే ఎట్లా? ఇంకా మూడేళ్ళు నెట్టుకురావాలంటే కాస్త ఓపిక ఉండాలి కదా! పదేళ్ళు కిందబడి మీదబడి నెట్టుకురాబట్టే కదా...కాంగ్రెస్ ను, బీజేపీ ని ప్రజలు ఆదరించారు. 

అయితే, గులాబీ క్యాడర్ కు అంత చేటు కాలడం వెనుక మహా న్యూస్ వంశీ గారి మాటల మంటలు ఉన్నాయని అనడంలో సందేహం లేదు. ఆ థంబ్ నెయిల్స్, వ్యాఖ్యలు చూస్తుంటే...అది జర్నలిజం లాగాలేదు. మాటల దాడిలాగా ఉంది. 

అన్నింటికీ ఎస్ సార్...అనే రాజు గారిని

స్టూడియోలో కూర్చోబెట్టుకుని మీడియా కోటలు దాటే మాటలతో వారు రెచ్చిపోవడం నేను గమనించాను. ఆ వ్యాఖ్యలు ఒక పరిణతి చెందిన జర్నలిస్టు చేసిన వ్యాఖ్యల్లా లేవని నా మటుకు నాకు అనిపించింది. 

ఇన్నాళ్ళూ, పొలిటికల్ వ్యూహాలు లేక బండ రాజకీయం చేస్తున్న వై ఎస్ ఆర్ సీ పీ ని చెడుగుడు ఆడుకున్న వంశీ గారు ఇప్పుడు ఫోకస్ తెలంగాణ మీదకు మార్చారని ఫోన్ ట్యాపింగ్ కవరేజ్ ను చూస్తే అనుమానం కలుగుతుంది. 

అహంకారం, కండకావరం, బరితెగింపు ఎక్కువై రెండో టర్మ్ లో కంపు కంపు చేయబట్టే కదా... ఈడ్చి కొట్టారు జనం! అన్నింటి మీదా దర్యాప్తులు జరుగుతున్నాయి కదా! కొద్దిగా ఓపిక పట్టవచ్చు కదా, వంశీ గారూ! 

వేరే వాళ్ళ భార్యల ఫోన్ సంభాషణలు వినడమేమిటి? దీని మీద జాతిపిత నోరు మెదపరేం? అని వంశీ గారు బాగా బాధపడుతున్నారు. దర్యాప్తు జరుగుతున్న, ఉచ్చు బిగుసుకుంటున్న కేసు గురించి ఆయన ఎప్పుడేమి అఫీషియల్ స్టేట్మెంట్ ఇవ్వగలరు, సామీ? మనం ఏదో ఒకటి చెప్పొచ్చు కదా! అంటే ఎట్లా? సార్, ఇరుక్కుంటే అధికారులు ఇరుక్కుంటారు గానీ, నాయకులు తేలిగ్గా బైటపడే కేసులా ఉంది ఇది. అప్పుడు మీ మీద పరువు నష్టం దావా చేస్తే ఇరుక్కునేది మీరే! సంయమనం, నిష్పాక్షికత పాటిస్తే మంచి పేరు వస్తుంది. 

దర్యాప్తు బృందాలకు ట్యాపింగ్ బాధితులిచ్చిన స్టేట్మెంట్స్ పట్టుకుని అప్పుడే ఒక నిర్ధారణకు రావడం, జడ్జిమెంటల్ వ్యాఖ్యలు చేయడం సరికాదు. యువ నాయకుడు, పార్టీ అధ్యక్షుడు కే టీ ఆర్ గారి మీద అర్జెంట్ గా ఒక నిర్ణయానికి రావడం పద్ధతి కాదు. ఆయన శుద్ధపూస అవునో కాదో దర్యాప్తులో తేలుతుంది. అందుకే చట్టాన్ని  తన పని తాను చేసుకొనివ్వండి, తీవ్రమైన వ్యాఖ్యలు మాని. ఒకవేళ అంత జర్నలిస్టిక్ దమ్ము ఉంటే ఫోన్ ట్యాపింగ్ ను అడ్డంపెట్టుకుని బెదిరిస్తే హోటల్స్ కు గానీ, గెస్ట్ హౌస్ లకు గానీ పోయి సమర్పించుకున్న వారిని me too ఉద్యమం తరహాలో బయటికి పట్టుకొచ్చి ఇంటర్వ్యూ చేయండి. ఆయన్ని అడ్డంగా బుక్ చేయండి. మనం ఎక్కువ ఉత్సాహం కనబరిస్తే...నిజంగానే ఆయన దోషి గా తేలినా...పబ్లిక్ సింపతీ ఆయన వైపే ఉంటుంది. 

ఏతావాతా, జర్నలిస్టిక్ ఎథిక్స్ వంశీ గారు పాటించాలి. చట్టాన్ని బీ ఆర్ ఎస్ వాళ్ళు చేతుల్లోకి తీసుకోకూడదు. 

#MahaNews #తెలుగుజర్నలిజం #తెలుగుదేశం #కాంగ్రెస్ #వంశీ #కేటీఆర్ #BRS

జర్నలిస్టు స్వేచ్ఛకు నివాళి!

తెలుగు మీడియాలో మహిళల సంఖ్య చాలా తక్కువ. రకరకాల ఇబ్బందులు పంటి బిగువున భరిస్తూ, ప్రతిభకు తగిన హోదాలు రాకపోయినా పోనీలే...అనుకుంటూ ఉద్యోగాలు చేసే వారే ఎక్కువ. పోరాడితే పోయేదేమీ లేదని నమ్మి, సవాళ్లను ఎదుర్కొంటూ గుండె ధైర్యం తో కెరీర్ లో సాగిపోయే మహిళా జర్నలిస్టులను వేళ్ళ మీద లెక్కించవచ్చు. అలాంటి వారిలో స్వేచ్ఛ ఒకరు. జర్నలిస్టు, యాంకర్ గానే కాకుండా, తనను వేరే వారికి అప్పగించి సమసమాజం కోసం పోరుబాట పట్టిన తల్లిదండ్రుల వారసురాలిగా కవిత్వం తో కూడా ఆమె రాణించింది. ఇలాంటి ప్రతిభావంతురాలు తరలిరాని తీరాలకు వెళ్లిపోవడం అత్యంత విచారకరం. 

నేను ఒకటి రెండు సార్లు కలిశాను స్వేచ్ఛ గారిని మూడు నాలుగేళ్ల కిందట. అందం, ఆనందం, ఆత్మీయత కలబోత అయిన ఆ బిడ్డ ఎంతో ఉత్సాహంగా మాట్లాడింది. మా ఉస్మానియా విశ్వవిద్యాలయం లో 2006- 2008 బ్యాచ్ లో జర్నలిజం చదువుకుని, పీ హెచ్ డీ కోసం కూడా ప్రయత్నం చేసింది. 

ఇదెట్లా ఆత్మహత్య అవుతుందన్న అనుమానం కలిగించే ఫోటో ప్రచారంలోకి వచ్చింది. ఈ లోపు, తాను పనిచేస్తున్న మీడియా హౌజ్ లో వివాహితుడి వల్ల ఇబ్బందిపడిందని స్వేచ్ఛ తండ్రి గారు స్పష్టంగా చెబుతున్నారు. 

ఏది ఏమైనా, వ్యక్తిగత జీవితంలో సమస్య వల్ల ఒక మంచి జర్నలిస్టు లేకుండా పోయారు. ఇది బాధాకరం. మా బాలస్వామి సార్ బతికి ఉంటే... స్వేచ్ఛ వెళ్ళి ఆయనతో మాట్లాడి ఉండేది, అపుడు పరిస్థితి ఇక్కడిదాకా వచ్చేది కాదేమో కదా! అని నాకు అనిపించింది..ఈ రోజు ఆర్ట్స్ కాలేజ్ లోని జర్నలిజం డిపార్ట్మెంట్ కు వెళ్లినపుడు. 

ఆడతనం, అందం శాపమై జీవితాలు కడతెరుతున్న కొందరు మహిళా జర్నలిస్టులను, యాంకర్లను చూస్తున్నాము. మేకవన్నె పులులకు బలవుతున్నారు. కొన్ని విషయాలు బయటికి రావు, కొన్ని తెలిసినా సున్నితత్వం రీత్యా బైటకి చెప్పలేము. వారి ఉద్యోగం వారిని చేసుకోనిచ్చి, వారి బతుకులు వారు బతకమస్తే బాగు. మీడియాలో ఎవర్నీ నమ్మవద్దని తన తల్లి చెప్పినట్లు స్వేచ్ఛ 13 ఏళ్ల కూతురు ఇవ్వాళ ఒక ఇంటర్వ్యూ లో తెలిపింది. 

స్వేచ్ఛ జర్నలిజం చదువుకున్న ఉస్మానియా జర్నలిజం డిపార్ట్మెంట్ లో బోర్డ్ ఆఫ్ స్టడీస్ మీటింగ్ కు ఈ రోజు హాజరైన నేను, ఇంకా కొంతమంది ఆమెకు మౌన నివాళి అర్పించాము.

ఆమె ఆత్మకు శాంతి కలుగుగాక!

తెలుగు జర్నలిస్టుల కోసం... త్వరలో....

 *మనిషికో రూ.16 చందా....కుటుంబానికి అండాదండా...

*Teachers Self-Care Team స్పూర్తితో....  

----------------------------------------------------

కుటుంబాన్ని పోషించే మనిషి మరణిస్తే?

-మిత్రులు, బంధువులు 'రిప్', 'ఓం శాంతి' మెసేజ్ లు పెడతారు.

-ప్రాణ మిత్రులు, సన్నిహిత బంధువులు కడసారి దర్శనం చేసుకుంటారు.

-కుటుంబం కొన్ని నెలలు విషాదంలో ఉంటుంది.

-అయన/ఆమె జీవిత భాగస్వామి కోలుకోవడానికి అందరికన్నా ఎక్కువ సమయం పడుతుంది.

-తన మనుగడ ఇప్పుడు ఒక్కసారిగా ప్రశ్నార్ధకం అయిపోతుంది.

-పోయిన మనిషి అప్పులు చేసి పోతే బతికున్న తనకు కష్టం.

-అండగా నిలిచే కొడుకులు/ కుమారులు లేకపోతే మహాకష్టం.

- పొమ్మనలేక పొగబెట్టే లేదా తన్ని తరిమేసే కోడలు/కొడుకు ఉంటే నరకమే.

-పేద, మధ్యతరగతి జీవితాల్లో ఇది ఒక సంక్షోభం.  

ముందు తరం వారికి పెన్షన్ అనేది ఒక వరప్రసాదం లాగా ఉండేది. 2004 లో దాన్ని కాస్తా పీకిపారేసి సంక్షేమ రాజ్య ప్రభువులు మృతుల కుటుంబాల, ముసలోళ్ల జీవితాలను నరకప్రాయం చేశారు.

ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో మరణించిన వారి కుటుంబాలకు అండగా నిలబడడం ఎలా? అన్నది మనసున్న వారికి పెద్ద ప్రశ్న. ఉన్నదాంట్లో ఆ కుటుంబానికి ఏదైనా చేద్దామని ఉన్నా... చేయలేని నిస్సహాయత. వాడు పోయాడు...కుటుంబం ఎటు పోతే మనకేమిటి? అనుకోకుండా ఉత్తరప్రదేశ్ లోని గోరఖ్ పూర్ కు చెందిన వివేకానంద ఆర్యా అనే ఒక సాధారణ టీచర్ ఒక చిన్న ప్రయత్నం చేశాడు. కోవిడ్ మహమ్మారి తోటి టీచర్లను పిట్టల్లా రాల్చేస్తుంటే, వారి కుటుంబాలు నిస్సహాయ స్థితిలో, దారిద్య్రంలో పడిపోవడంతో కలత చెందిన అయన 2020 లో చేసిన ఈ చిరు ప్రయత్నం ఒక పెద్ద సంచలనంగా మారింది. 250 కి పైగా టీచర్స్ మృతి చెందాక వారి కుటుంబాలకు ఒక్కొక్కదానికి రూ. 50 లక్షలు సాయంగా అందాయి. ఎవరో ఒక్క మనిషి గానీ, సంస్థ గానీ ఈ పెద్ద సాయం చేయడంలేదు. ఒక్కో టీచర్ కేవలం రూ. 16 తమ వంతుగా అందించడం వల్ల మృతుని కుటుంబానికి ఈ పెద్ద సాయం అందడం ఇందులో గొప్పతనం. ఆ డబ్బు చేతులు మారకుండా... నేరుగా మృతుని భార్య అకౌంట్ లోకి పోవడం ఇంకో అద్భుతం. అయన నిర్మించిన వ్యవస్థ పేరు Teachers' Self-Care Team (TSCT). 

ఈ ఫొటోలో నాతో పాటు ఉన్న ఆయనే వివేకానంద ఆర్యా జీ. నిన్న హైదరాబాద్ లో ఒక కార్యక్రమంలో పాల్గొనడానికి వచ్చిన అయన స్పీచ్ విని, కాసేపు ఆయనతో నేను మాట్లాడాను. ముందుగా వాట్సాప్, తర్వాత టెలిగ్రామ్ గ్రూప్ లను మొదలు పెట్టి అయన టీచర్స్ ను పెద్ద సంఖ్యలో యాడ్ చేసి ఈ అద్భుత పరోపకార కార్యక్రమం చేస్తున్నారు. TSCT లో చేరిన నాలుగు లక్షల మంది టీచర్లు మరణ వార్త తెలియగానే మృతుని భార్య బ్యాంక్ అకౌంట్ కు టంచనుగా రూ.16 రూపాయలు పంపిస్తారు. కొద్ది సమయంలోనే అది యాభై లక్షలు దాటి కుటుంబానికి ఎంతో దన్నుగా నిలుస్తున్నది. నాకైతే ఇది బాగా నచ్చింది. 

జర్నలిస్టులు ఆర్థిక ఇబ్బందులతో మరణిస్తుంటే... వారి కుటుంబాలు డబ్బు లేక అవస్థలు పడుతుంటే నేను కుమిలిపోయిన సందర్భాలు చాలా ఉన్నాయి. అందులో కొందరికి నాకు చేతనైన వరకు చాలా పరిమిత సంఖ్యలో వారికి చాలా స్వల్ప సాయం చేస్తున్నా గానీ అది సరిపోదని అనుకుంటున్న సమయంలో నేను ఆర్యా గారిని కలిశాను. ఆ మోడల్ గురించి తెలుసుకున్నాను.

మనసుంటే... మార్గం ఉంటుందని ఆర్య గారు చెప్పిన మాటల స్పూర్తితో నేను జర్నలిస్టు సోదరుల కోసం ఇలాంటి ప్రయత్నం మొదలుపెట్టాలని గట్టిగా అనుకుంటున్నాను.  

నీతి నిజాయితీలతో, పారదర్శకంగా ఉంటే... ప్రపంచం నీతో ఉంటుందని ఆయన చెప్పిన మాటలు అక్షర సత్యం. డబ్బు మన ద్వారా పోతే సమస్య. మన మీద తప్పుడు ఆ

రోపణలు చేస్తారు. ఈ మోడల్ తో మన చేతికి మట్టి అంటకుండానే సాయం ఛానలైజ్ చేయవచ్చు. ఇప్పటికే ఇలాంటి ఇనీషియేటివ్ ఉందేమో చెక్ చేసి త్వరలో నేను ఇది మొదలుపెడ్తా.

ఇంత గొప్ప పథకాన్ని మొదలు పెట్టి ఐదేళ్లుగా వందల కోట్లు మృతుల కుటుంబాలకు చేర్చిన/చేరుస్తున్న వివేకానంద ఆర్యా గారికి అభినందలు.

టీవీ చర్చా? పిచ్చి పిచ్చి రచ్చా?

తిట్టుకోవడం...జుట్టు పట్టుకోవడం...చెప్పులు చూపించుకోవడం....మీదిమీదికి పోవడం...కొట్టుకోవడం...సవాల్ విసురుకోవడం... అంతుచూస్తానని బెదిరించుకోవడం... 

టెలివిజన్ ఛానల్స్ మారుస్తూ కూర్చుంటే...ఇవన్నీ గానీ, వీటిలో కొన్నిగానీ కచ్చితంగా ఉచితంగా లభిస్తాయి. దిగజారిన టీవీ డిబేట్లు బాధ కలిగిస్తున్నాయి. 

జర్నలిజం పరువు ప్రతిష్ఠలు మరీ దిగజారడానికి కారణమైన పలు అంశాల్లో టెలివిజన్ లైవ్ డిబేట్లు అన్నది కీలకమైనది. ఒక్కోసారి ఈ చర్చలు రోత, జుగుప్స, ఆగ్రహం, నిస్సహాయత కలిసిన ఒక విధమైన మనోవికారాన్ని కలిగిస్తున్నాయి. సభ్యత, సంస్కారం, గౌరవం వంటివి చాలావరకు ఇందులో ఉండవు. ఇది చూసే వారు ఒక పధ్ధతి ప్రకారం నాగరికంగా ఉండాలనుకునేవారైతే వారికి రోత పుడుతుంది... అందులో వాడే భాష, వాదప్రతివాదాలు చూస్తే లేదా వింటే. సాక్షి టీవీ లో యాంకర్, మాజీ ఈనాడు జర్నలిస్టు కొమ్మినేని శ్రీనివాసరావు గారి అరెస్టు, విడుదల నేపథ్యంలో 'టీవీ గెస్టులు' అనే అంశం మీద విస్తృత చర్చ జరగాలి.

'ఈనాడు' లో వచ్చే ప్రతిధ్వని అనే ప్రోగ్రాం చప్పగా ఉంటుందనడానికి కారణం...అందులో పెద్దగా ధ్వనులు లేకపోవడం. లైవ్ షోలో ఎంత సౌండ్ ఉంటే, ఎంత డ్రామా ఉంటే అంతగా జనాలకు అంత నచ్చుతున్నట్లు యాజమాన్యాలు పసిగట్టాయి. అందుకే కొన్ని ఛానెల్స్ వాళ్ళు నన్ను ఈ లైవ్ షో లకు పిలిచినా నేను రాను మహాప్రభో... అని చెబుతాను. నన్ను వ్యక్తిగతంగా గానీ, నేను చెప్పే మాటను ఆధారాలు లేకుండా అడ్డగోలుగా గానీ ఖండించినాగానీ, గంటకు రూ. 5,000 ఇవ్వకపోతేగానీ నేను రానని ఒకరిద్దరికి మొహమాటం లేకుండా చెప్పాను. అప్పటినుంచి టీవీ డిబేట్లకు పిలవడం మానేశారు. నేను హ్యాపీ. డబ్బులు ఇవ్వకుండా స్టూడియోలకు పిలిస్తే ఎగేసుకుపోయే ఒక వర్గం ఉండబట్టి చర్చలు నాసిరకంగా ఏడ్చాయని నేను గట్టిగా నమ్ముతాను.

 ఇప్పుడు టీవీ చర్చల్లో వస్తున్న వారు ఈ కింది కేటగిరీ లలో ఏదో ఒక దానికి చెందిన వారై ఉంటున్నారు.

1) ఆస్థాన విద్వాంసులు

2) పార్టీల అధికార ప్రతినిధులు

3) యాంకర్ భజన బృందం

4) నిపుణులు (అప్పుడప్పుడూ).

అన్ని పార్టీల వాళ్ళను స్టూడియోలకు పిలవడం, వాళ్లలో వాళ్ళు బండబూతులు దోక్కుంటూ ఉంటే యాంకర్ అర్ధగంటో, గంటో కాలక్షేపం చేసి రెండు మూడు కామెంట్లు చేసి ముగించడం. ఇదే తంతు. మళ్ళీ రేపు కూడా ఈ చర్చకు పిలవాలి కాబట్టి వచ్చిన గెస్టు హోస్టు ను ఆకాశానికి ఎత్తడం సర్వసాధారణమైంది. పొగడని వాడు పాపాత్ముడు అయిపోయాడు. లైవ్ షో కావడం వల్ల ఎడిటింగ్ కు ఆస్కారం లేదు. అందుకే బూతులు తిట్టుకున్నా, చెప్పులతో కొట్టుకున్నా, పళ్ళు కొరుకుతూ నీ అంతు చూస్తానని బెదిరించినా యథాతథంగా నేరుగా జనాలకు చేరిపోతోంది. వెర్రి జనాలకు అది నచ్చుతోంది.  

అధికార ప్రతినిధుల యావంతా.... ఈ షో చూసే పార్టీ నాయకత్వాన్ని ఖుషీ చేసేలా నోటికొచ్చింది వాగడం మీదనే. యాంకర్లయితే నిష్పాక్షికతను గాలికి వదిలేసి ఎడిటోరియల్ కామెంట్స్ తో పిచ్చెక్కిస్తున్నారు. టీవీ డిబేట్ల వల్ల ప్రొ.కే నాగేశ్వర్ గారు పాపులర్ అయ్యారు. రెండు సార్లు ఎం ఎల్ సీ అయ్యారు. సొంతగా ఛానెల్ పెట్టి మంచి పేరు తెచ్చుకున్నారు. ఆయన స్థాయిలో వాదన వాదనలాగా వినిపించే వారిని వేళ్ల మీద లెక్కపెట్టవచ్చు. ఏమాటకామాటే, టీవీ డిబేట్లు వల్ల ఒక ఆరేడుగురు జర్నలిస్టులు సెలబ్రిటీ హోదా పొందారు. నిజానికి వారు ప్రతిభావంతులు, సమర్థత కలవారు. కొమ్మినేని గారికి కూడా మంచి ఫాలోయింగ్ ఉంది. 

నేషనల్ టీవీ లో పుట్టుకొచ్చి నోటితో బతికేస్తున్న ఒక మహానుభావుడు ఆదర్శంగా మన తెలుగు టీవీ షో లు సాగుతున్నాయని నాకు అనిపిస్తున్నది. ఆయన మోడల్ ప్రాంతీయ యాంకర్లకు విజయవంతమైన, ఆదర్శప్రాయమైన నమూనాగా సాగుతోంది. పెద్ద గొంతుతో అరవడం, గెస్టుల మధ్య మంటబెట్టి షో నడపడం, పూర్తిగా ఒక సైడ్ తీసుకుని చర్చ చేయడం, జనం నోరెళ్ళబెట్టుకుని చూసేలా, వినేలా పదాలు వాడడం, సెంటిమెంట్ రెచ్చగొట్టడం... ఈ నమూనాలో భాగం. ఆయన ఎవరో గెస్ చేసి, టీవీ చర్చల మీద మీ అభిప్రాయలు రాయండి. 

కొమ్మినేని గారి విడుదల హర్షణీయం...

నేను అనుకున్నట్లుగానే అయ్యింది. కొమ్మినేని శ్రీనివాసరావు గారి విడుదలకు సుప్రీంకోర్టు మార్గం సుగమం చేసింది. 

సాక్షి టీవీ ఛానల్ లైవ్ షో లో గెస్టు చేసిన పిచ్చి వ్యాఖ్య ప్రభావాన్ని అంచనా వేయడంలో 70 ఏళ్ల కొమ్మినేని గారు విఫలమై ఇరుకున పడ్డారు. ఆయన చేసినది తప్పే కానీ అది ఆయన్ను అర్జెంటుగా అరెస్టు చేయాల్సినంత తీవ్ర ఘోరమైనది కాదని అనిపించి...నేను ఈ వేదిక మీద పోస్టు పెట్టాను...అరెస్టుకు వ్యతిరేకంగా. అది చాలా మందికి నచ్చలేదు. కానీ, నేను వారి వాదనలకు కన్వీన్స్ కాలేదు. చంద్రబాబు గారి మీద కొమ్మినేని గారు తీవ్రమైన ద్వేషం తో ఉండి...ఆ బుర్రలేని "ఎడిటర్" ను షో కి పిలిచి దెబ్బతిన్నారు. 

మీరు కాస్త నిదానంగా, నిష్పాక్షికంగా ఆలోచించండి. ఈ పరిస్థితికి కారణం పొలిటికల్ పార్టీలు మీడియాను గబ్బు పట్టించడమే కదా! యాజమాన్యాలు పొలిటికల్ బురద గుంటలో దొర్లుతుంటే...పొట్టకూటి కోసం జర్నలిజాన్ని నమ్ముకున్న జర్నలిస్టులు ఏమి చేస్తారు? ఆ బురద అంటకుండా ఎట్లా ఉంటారు? 

ఎలాగూ బురద అంటింది కదా...పోయేది ఏముందని...స్వామి కార్యం, స్వకార్యం తీరడం కోసం ఓనర్ ను తృప్తి పరిచేలా రెచ్చిపోయే వాళ్ళు ఒకరకం. ఇప్పుడు వీళ్లదే హవా. వీళ్లు బతకనేర్చిన జర్నలిస్టులు. ఇంకో బాపతు జర్నలిస్టులు...రోజూ బురద దుపులుకుంటూ, దీనికి కారణమైన ఓనర్ కు శాపనార్థాలు పెడుతూ పొట్ట కూటి కోసం బతికేస్తున్నారు. బురద అంటకుండా ఉండేవాళ్ళు చాలా అరుదు. వాళ్ళు అద్దె కొంపల్లో ఉంటూ, అప్పులు చేసి పిల్లలను చదివిస్తూ, ఒక్క రోగం వస్తే...అప్పుల పాలై నవుస్తూ బతుకు బండి ఈడుస్తున్నారు. ఇవి వాస్తవాలు. 

"మీరు ఎలాంటి జర్నలిజాన్ని కోరుకుంటున్నారు?" అని నేను నా పీ హెచ్ డీ లో భాగంగా...జర్నలిస్టులను ఒక ప్రశ్న వేశాను. దాదాపు అంతా...విలువలతో కూడిన నిష్పాక్షిక జర్నలిజాన్ని కోరుకుంటున్నామని చెప్పారు. స్వేచ్ఛగా బతకనిస్తే...జర్నలిస్టు సంఘాల పేరిట బతికేస్తున్న కొందరు తప్ప నా సోదర సోదరీమణులంతా అన్యాయాన్ని ఎదిరిస్తూ, స్వచ్ఛమైన వార్తలు అందిస్తూ ప్రజల గొంతుకలై వృత్తి నిబద్ధతతో ఉంటారు. ఇక్కడ బెస్ట్ బ్రైన్స్ ఉన్నాయి. మంచి జర్నలిజం చేసే అవకాశం లేక...వేరే పనులు చేయలేక బురదతో అడ్జెస్ట్ కాక తప్పని పరిస్థితి. ప్రాక్టికల్ అయిన ఈ వ్యవస్థీకృత సమస్యని అర్థం చేసుకోకుండా...జర్నలిస్టులను తిట్టడం బాగోలేదు. ఫ్రీ మీడియా నిర్వహిస్తా...డబ్బు లిస్తారా? నేను కేసుల్లో ఇరుక్కుంటే వస్తారా? అంటే....ఒక్కటంటే ఒక్కడైనా ముందుకు రాడు. కడుపు చింపుకుంటే కాళ్ళ మీద పడుతుంది. 

ఈ ఉదంతం నుంచి కొమ్మినేని గారితో పాటు అంతా గుణపాఠం నేర్చుకుంటారని ఆశిస్తున్నా. సుప్రీం కోర్టు వ్యాఖ్యలు ఆయనకు ఒక్కరికే కాక... టీవీ షోలలో, సోషల్ మీడియాలలో ప్రభుభక్తితో బురద గుంటలో పీకల్లోతు మునిగి అది...నయాగరా జలపాతం అన్న ఫీలింగ్ తో బతికే వాళ్ళకు ఒక కనువిప్పు అయితే బాగుంటుంది. 

#savejournalism

కొమ్మినేని గారి ఉదంతం నేర్పే పాఠాలు!

జర్నలిజంలో 45 ఏళ్లకు పైగా పనిచేసిన పొలిటికల్ అనలిస్ట్ కొమ్మినేని శ్రీనివాస రావు గారి అరెస్టు మీద నేను నిన్న రాసిన పోస్టు సీనియర్ మిత్రులు కొందరికి నచ్చలేదు. నేను ఆయన ధోరణిని, శైలిని ఇసుమంతైనా సమర్ధించకపోయినా...అయనను దగ్గరి నుంచి చూసిన సీనియర్ జర్నలిస్టులు అయన మీద తమకున్న అభిప్రాయాలను పర్సనల్ మెసేజ్ ల రూపంలో పంపారు. జర్నలిస్టులనైనా, ఏ మనిషినైనా పూర్తిగా మంచి అనిగానీ, పూర్తిగా చెడ్డ అని గానీ చెప్పలేము కదా! ఎస్సీ, ఎస్టీ అట్రాసిటీస్ యాక్టు కింద అరెస్టు చేయడం తప్ప ఆయన్ను శిక్షించే వేరే మార్గం లేదా? అన్నది నా భావన. 

తను యాంకర్ గా ఉన్న ఆ పిచ్చి లైవ్ షో లో కొమ్మినేని గారు అనుభవానికి తగిన పరిణతి లేకుండా వ్యవహరించారన్నది నేను పునరుద్ఘాటించాల్సిన అంశం. ఆ చర్చను జర్నలిజం అనలేము. జర్నలిజం ఓనమాలైనా తెలియని ఒక చిల్లర యూట్యూబర్ మాదిరిగా మాట్లాడారు వాళ్ళు. ఇందులో సందేహం లేదు. ఎలాగూ నా అభిప్రాయం నేను చెప్పాను. అరెస్ట్ ఎలాగూ జరిగింది కాబట్టి చట్టం తన పని తాను చేసుకుపోతుంది.

అయితే ఈ ఎపిసోడ్ నుంచి జర్నలిస్టులు పరిగణలోకి తీసుకోవాల్సిన లేదా నేర్చుకోవాల్సిన పాఠాలు ఉన్నాయి.

1) జనాన్ని ఉద్ధరిద్దామని సంకల్పించి జర్నలిజంలోకి వచ్చిన జర్నలిస్టులు పొలిటికల్ యాక్టివిస్టులుగా మారనే మారకూడదు.

2) ఈ కేటగిరీ వారైనా, పొట్టకూటి కోసం జర్నలిజంలోకి వచ్చిన వారైనా, దండుకుందామని ప్లాన్డ్ గా జర్నలిజంలోకి చొరబడిన వారైనా పొలిటికల్ బాసుల మెప్పు కోసం రెచ్చిపోయి నోటికొచ్చింది వాగితే ఇవ్వాళ కాకపోతే రేపైనా పర్యవసానం ఎదుర్కోవాల్సి వస్తుందని గుర్తుంచుకోవాలి.  

3) జర్నలిజం ముసుగులో పొలిటికల్ గేమ్ ఆడితే అరెస్టు తప్పదన్న స్పృహ కలిగి ఉండాలి.  

4) అరెస్టు సమయంలో జరిగే తంతు గురించి ఒక అవగాహనతో ఉండాలి. సంబంధిత చట్టాల పట్ల కనీస పరిజ్ఞానం పొంది ఉండాలి.

5) బొక్కలో పడ్డాక యాజమాన్యం ఒక ఆస్థాన లాయర్ ను పంపడం, ఆ లీగల్ ఖర్చులు కొద్దో గొప్పో భరించడం తప్ప చేసే సాయం పెద్దగా ఏమీ ఉండదని, చిప్పకూడు తినాల్సింది మనమేనని గుర్తెరగాలి.

6) మనం బురదలో మునిగాం కాబట్టి, ఇంట్లో వాళ్ళను ములాఖత్ లకు, కోర్టుల చుట్టూ తిరగడానికి మానసికంగా సిద్ధం చేయాలి.

7) అరెస్టు అయ్యాక, మనం ప్రాణ మిత్రులు అనుకున్న ఒక్కడూ మనకెందుకువచ్చిన గొడవని స్పందించడనీ, వృత్తిలో ఉన్న అధిక భాగం మంది బాగా అయ్యిందని చంకలు గుద్దుకుంటారని ముందే మెంటల్ గా ప్రిపేర్ కావాలి.

8) జైల్లో జీవన విధానం (చదవాల్సిన పుస్తకాలు, రాయాల్సిన విషయాలు, అక్కడ తిండీ తిప్పలు, ఆరోగ్య సంరక్షణ చర్యలు) గురించి కొద్దిగా ముందుచూపుతో ప్లాన్ చేసుకోవాలి.  

9) మీడియా ఎథిక్స్ గురించి కనీసం తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేయాలి. లేదా, దాని మీద ఏడేళ్లు కష్టపడి పీ హెచ్ డీ చేసిన నాలాంటి వాళ్ళతో అపుడప్పుడు మాట్లాడుతుండాలి!

మీడియా యాజమాన్యాలు రాజకీయ తీర్థంపుచ్చుకున్నా, ఆ పాపపంకిలం అంటకుండా జాగ్రత్తగా వ్యవహరిస్తే ఈ పైన చెప్పిన తొమ్మిది పాయింట్ల గొడవ ఉండదు. ఫక్తు పొలిటికల్ న్యూస్ పేపర్స్, ఛానెల్స్ లో చేస్తున్న ఎంతమంది జర్నలిజంలో చేరిన పాపానికి లోప్రొఫైల్ మెయింటైన్ చేస్తూ బతుకు వెళ్లదీయడం లేదు? కొద్దిగా లౌక్యంతో ఉంటే సమస్య ఉండదేమో.

కొమ్మినేని గారు నిష్పాక్షిక జర్నలిస్టు కాదు... అయినా, ఇవ్వాళ్టి అరెస్ట్ సమంజసం కాదు...

పక్షపాతం ఉండకూడదు. 

సత్యమే పరమావధిగా పనిచేయాలి.

విమర్శ సహేతుకంగా చేయాలి. 

కక్షతో కూడిన పరుష వ్యాఖ్యలు చేయకూడదు. 

ఇవన్నీ చేయకపోబట్టి కొమ్మినేని శ్రీనివాసరావు గారిని సీనియర్ జర్నలిస్టు అని రాయలేకపోతున్నా. కానీ ఆయన తెలుగు జర్నలిజంలో ఒక అధ్యాయం అన్నది వాస్తవం. 

సాక్షి టీవీలో వార్తల మీద విశ్లేషణ చేసే ఒక కార్యక్రమాన్ని నిర్వహిస్తూ ఉన్న 70 ఏళ్ల కొమ్మినేని గారిని ఈ రోజు ఆంధ్రప్రదేశ్ పోలీసులు అరెస్ట్ చేయడం బాధ కలిగించింది. ఈనాడు లో నాకు సీనియర్ కలీగ్ అయిన ఆయన్ను నేను చాలా దగ్గరి నుంచి చూశాను. వారి వార్తలు ఎన్నో ఎడిట్ చేశాను. రామోజీ రావు గారు ప్రేమగా గ్రూమ్ చేసిన ఆయన అంటే నాకు గౌరవం ఉంది.

ఆంధ్రుల అభిమాన అన్న ఎన్టీఆర్ నుంచి నాటకీయ పరిణామాల మధ్య చంద్రబాబు గారి చేతికి పవర్ వస్తున్నప్పుడు కొమ్మినేని గారు దగ్గరి నుంచి రిపోర్ట్ చేశారు. ఈనాడు బ్యూరో చీఫ్ గా ఎన్నో కథనాలు రాసారు.

ఆ కథనాలు అన్నీ నిజమా? వండి వార్చినవా? అన్నవి శేష ప్రశ్నలు. వాటికి రామోజీ గారు లేదా చంద్రబాబు గారు లేదా కొమ్మినేని గారు మాత్రమే సమాధానం చెప్పగలరు. చాలా మంది మాత్రం ఆ వార్తలు చంద్రబాబు గారికి మేలు చేసేలా ఒక పద్ధతి ప్రకారం రాశారని అంటారు. వాటి మీద కూయడం, రాయడం ఇప్పుడు అనవసరం.

కొన్ని పరిణామాల మధ్య రామోజీ గారికి కొమ్మినేని గారు దూరమయ్యారు. అది నాలాంటి వాళ్ళకు చాలా ఆశ్చర్యం కలిగించింది. రామోజీ గారు పరమపదించినపుడు కొమ్మినేని గారు వాడిన భాష, చేసిన వ్యాఖ్యలు విన్నాక అనిపించింది...ఇద్దరి మధ్య ఏదో పెద్ద విషయంలోనే తేడా వచ్చిందని. 

జగన్ మోహన్ రెడ్డి గారి సాక్షి లో కొమ్మినేని గారి షో చూశాక ఆయన మీద గౌరవం తగ్గింది. అయినా తెలుగు నేల మీద నిష్పాక్షిక జర్నలిజం ఒక పెద్ద భ్రమ అని తెలిసినవాడిగా ఆయన ను దూరం నుంచే గమనిస్తూ ఆయనకు మంచి జరగాలని కోరుకున్నాను. బ్యూరో చీఫ్ గా ఉన్నపుడు ఆయన రెండు బాక్సులు తెచ్చుకుని అందరితో కలివిడిగా ఉంటూ క్యాంటీన్ లో తినేవారు. చాలా సింపుల్ మనిషి. రామోజీ దూరమయ్యాక, చంద్రబాబుతో చెడ్డాక, జగన్ కు దగ్గరయ్యాక కొమ్మినేని గారి జర్నలిజం మరింత దిగజారిందన్న విమర్శ ఉంది. 

అయితే, ఎడిటర్ల సంఘానికి హెడ్డుగా చెప్పుకునే ఒకాయన టీవీ షో లో చేసిన సొల్లు వాగుడు మిషతో ఇవ్వాళ కొమ్మినేని గారి అరెస్టు అయ్యింది. కొమ్మినేని గారు ఆ వ్యాఖ్యను ఖండించకుండా...వెకిలిగా డీల్ చేశారన్నది స్పష్టం. ఆ వ్యాఖ్య కొమ్మినేని గారు నేరుగా చేయలేదు కాబట్టి ఆయన్ని అరెస్ట్ చేయడం సమంజసం కాదు. పైగా అట్రాసిటీస్ కేసు పెట్టడం భావ్యం కాదు. లైవ్ షోలలో బూతులు మాట్లాడే వారిని ఆయన నిలువరించడం నేను చూసాను. జర్నలిస్టు సంఘాలను, రాజకీయ పార్టీలను రెంటినీ జాగ్రత్తగా డీల్ చేసే వారిలో మాదిరి లౌక్యం కొమ్మినేని గారికి లోపించింది అనిపిస్తుంది. 

పొలిటికల్ భావాలు ఎట్లా ఉన్నా...ఆయన సుదీర్ఘ కాలం పాటు జర్నలిస్టుగా ఉన్నారు. మొదట్లో చంద్రబాబు పక్షాన, ఇప్పుడు జగన్ వైపు ఉన్నారు. దానికి దానికి చెల్లు అయ్యింది. ఈ వయస్సులో ఆయన మీద కక్ష సాధింపు మంచిది కాదు. ఆయన్ని వెంటనే విడుదల చేయాలి. 

పొలిటికల్ వైకుంఠపాళి లో చిక్కుకుని..ఆరంభంలో ఉన్న నిష్పాక్షికతని పోగొట్టుకుని చరిత్రలో మంచి స్థానం పోగొట్టుకున్న జర్నలిస్టులు రెండు రాష్ట్రాల్లో ఎందరో ఉన్నారు. రాజకీయుడి చేతిలో బలవుతున్న ఇలాంటి సీనియర్లను, టీవీ డిబేట్లలో చెలరేగిపోతున్న జూనియర్లను చూస్తే జాలేస్తుంది. తెలిసీ తెలియక...పరమ పవిత్రమైన జర్నలిజానికి వీళ్ళు సమాధి కడుతున్నారు.