నవ్వుతూ...తుళ్ళుతూ...హాయిగా...తియ్యగా...

పదేళ్ళ కిందటి మాట. 

అది నా అత్యంత సన్నిహితుడి పెళ్లి వేడుక.

బ్రహ్మాండంగా జరుగుతోంది.

పంతులు గారు జోరుగా మంత్రాలు చదువుతున్నారు.  

ముహూర్తం వేళ అయ్యింది. 

మా వాడు లేచి వధువు మెడలో మంగళసూత్రం కట్టాడు.
"భాబూ...భజంత్రీలూ.....వాయించండి....," అని అయ్యగారు గట్టిగా కేక వేశారు.

"పిపీప్..పిపీ..పిపీప్..."

ఆహా ఏమి ఇంపుగా ఉంది...అని అందరం చెవులు రిక్కించి విన్నాం.

"పిపెప్..పిపీప్.....పావురానికి, పంజరానికీ పెళ్లి చేసే ఈ పాడు లోకం..పిపీప్...."

నాకు ఆ ట్యూను విని దిమ్మతిరిగింది.
"ఏమయ్యా...శుభమా అంటూ పెళ్లి చేసుకుంటూ ఉంటే...ఇదేమి పాడు ట్యూను...మంచిది ఏదైనా వాయించు...," అని ఆ భజంత్రీ గారిని నేను వాయించాను.
"లేదు సార్...ఇది లేటెస్ట్ ఫిలిం సాంగు. వెంకటేష్, మీనా....," అని ఒక లెక్చర్ దంఛబోతుండగా...దండం పెట్టి..'నాయనా...అయినా సరే...వేరే పాట వాయించు," అని బతిమాలా.

---ఈ సంఘటన గుర్తుకు వచ్చినప్పుడల్లా...నవ్వు వస్తుంది. కనీసం ఒక ఇరవై మంది ఫ్రెండ్స్ కు ఈ ఉదంతం డ్రమాటిక్ గా వర్ణించి నవ్వుల పూలు పూయించి ఉంటా నేను. వరల్డ్ లాఫ్టర్ డే (ప్రపంచ నవ్వుల దినోత్సవం) సందర్భంగా ఒక పోస్టు రాయడానికి మంచి లీడ్ ఏమిటా అని అనుకుంటూ ఉంటే ఇది గుర్తుకు వచ్చింది. ఆ అసందర్భపు వాయిద్యం మధ్య పెళ్ళిచేసుకున్న ఆ జంట...పాటలో మాదిరిగా పావురం-పంజరం లాగా కాకుండా...చిలక-గోరింకల్లాగా హాయిగా ఉండడం మాకు సంతోషదాయకం. 


నాకున్న మంచి మిత్రులలో ఇద్దరు...మాంచి హాస్యప్రియులు. 'ఈనాడు'లో పనిచేసే ఇద్దరూ అద్భుతమైన మనుషులు---డబ్బీరు రాజేంద్ర ప్రసాదు, ఎన్.వేణుగోపాల్. ఇంత ముఖ్యమైన రోజు పొద్దున్నే డబ్బీరును కలవడం కాకతాళీయమైనా నాకు ఆనందం కలిగించింది. 


డబ్బీరును కలిసినా...ఫోన్ లో మాట్లాడినా... ఒకటి రెండు జోకులు చెప్పకుండా ఉండడు. సందర్భానికి తగినట్లు అద్భుతంగా ఒక జోకు పేల్చే సత్తా ఉన్నవాడు. ఇలాంటి వాళ్ళు బహు అరుదు. ఈ రోజు ఫోన్ చేసినప్పుడే...భార్య మీద ఒక జోకు చెప్పి...నవ్వించాడు. అది వెంటనే...నా భార్య హేమకు చెప్పి నేనూ నవ్వించాను. డబ్బీరును కలిసాక...మరొక జోకు! వాడు ఒక నాన్-వెజ్ జోకు రమ్యంగా చెప్పి నవ్వించాడు. 

ఇక వేణుతో ఉంటే...ఇద్దరం గుండెల నిండా నవ్వుకుంటాం. నేనెక్కడో హడావుడిలో బిజీగా ఉన్నప్పుడు ఆ ఫోన్ వస్తుంది. "ఆ... క్లింటన్...ఎలా ఉన్నావ్?" అంటాడు. క్లింటన్ కు మనకు సంబంధం లేదు, వాడి బుద్ధులు మనకు లేవు. అయినా అది అంతే. నేను ఫోన్ చేసినప్పుడు...పొరపాటునైనా..."వేణూ..." అనను. "కోఫీ అన్నన్..." అనో..."టైగర్ వుడ్స్" అనో పిలిచి సంభాషణ కొనసాగిస్తా. ఎందుకో అలాగే కొనసాగుతున్నది చాలా ఏళ్ళనుంచి. ఆ  పలకరింపు ఒక మంచి సంభాషణకు దారి తీస్తుంది. మనసును తేలిక పరుస్తుంది.

ఇలాంటి వాళ్ళతో మాట్లాడితే భలే తృప్తిగా ఉంటుంది. నేను ఏ ఊరు వెళ్ళినా...ఇలాంటి వాళ్ళను వెతికి, పట్టుకుని వారితో జీవిత కాలపు బంధం ఏర్పాటు చేసుకుంటా. మన బ్యాటరీ డౌన్ అయినప్పుడు వీళ్ళకు ఫోన్ చేసి మాట్లాడితే....భలే మజాగా ఉంటుంది.

వీళ్ళిద్దరి స్పెషాలిటీ ఏమిటంటే....హాస్యపూరితమైన పూర్వ సంఘటనలు/ ఉదంతాలు గుర్తుకు ఉంచుకొని మరీ నాటకీయంగా, సందర్భానుసారంగా చెప్పి నవ్వించడం. పదాల విరుపు, ఛలోక్తులు వీరి సొంతం. ఉదాహరణకు- ఇందాక....'డబ్బీరు' అనే తన ఇంటి పేరుకు మా వాడు వ్యుత్పత్తి  వివరించాడు. 'మీ వాళ్ళు ఎవరో...ఒక డబ్బా బీరు కొనుక్కుని తాగి ఉంటారు. అందుకే....డబ్బీరు అని పేరు వచ్చింది,' అని నా తమ్ముడు జోగ్గా అతనితో అన్నాడు. "అది కాదు...డబ్బీరు...అంటే...డబ్బు ఈరు. అంటే..డబ్బు ఇవ్వరు అన్నమాట," అని విశదీకరించాడు డబ్బీరు. ప్రతి మాటలో, ప్రతి మనిషిలో  హాస్యాన్ని చూసి... వెగటు కలగకుండా విశ్లేషించి నవ్వించే అరుదైన మిత్రులు ఉండడం నాకు అదృష్టంగా తోస్తుంది.  

నాకు సరిగ్గా నుదిటి మీద ఒక "-- (డాష్)" గుర్తు ఉంటుంది. చిన్నప్పుడు ఇస్త్రీ పెట్టె మీదపడినప్పుడు అయిన గాయం తాలూకు మచ్చ అది. అది చూసి ఒక రోజు నా కూతురు మైత్రేయి, కొడుకు స్నేహిత్ ఒక జోక్ వేశారు.

"డాడీ...అప్లికేషన్లో ఈ డాష్ గుర్తు ఎప్పుడు వాడతారు? చెప్పడానికి ఏమీ\ సమాచారం లేనప్పుడు కదా! నీ బుర్రలో ఏమీ లేదని, అది ఒట్టి ఖాళీ అన్నదానికి సూచనగా ఆ దేవుడు 'డాష్' గుర్తు కచ్చితంగా నుదిటి మధ్యలో పెట్టాడేమో....!," అని ఇద్దరూ పొట్టచెక్కలయ్యేలా నవ్వారు. అపుడప్పుడూ ఆ డాష్ గుర్తును తడుముతూ ముసిముసిగా నవ్వుతారు. ఈ గడుసు పిల్లలకు చూడండి... తండ్రి ఎంత అలుసై పొయ్యాడో!

బాధలు, బాధపెట్టే వారు పుష్కలంగా ఉన్న ఈ ప్రపంచంలో నవ్వుతూ బతకడం ఒక్కటే మనిషి చేయాల్సిన పని. ఇతరులను బాధపెడుతూ పవర్ ను అనుభవించే వారు కొందరైతే...బాధను అనుభవించడానికే పుట్టాను అని అనుక్షణం అనుకుంటూ కృశించే వారు ఇంకొందరు. బాధలులేని వాళ్ళు ఇక్కడ ఎవ్వరూ లేరు. ఎవడి బాధ వాడు పడుతున్నాడు. ఎదుటి వాడి ఏడుపును చూసి నవ్వుకుని ఆనందించే వాడు ఒకడైతే...ఏడుపుగొట్టు ప్రపంచాన్ని చూసి ఏమీ చేయలేక నవ్వుకునే వాడు మరొకడు. విడివిడిగా కన్నా కలివిడిగా ఈ సమస్యలను నవ్వుతో అధిగమించవచ్చు. 

దానికి కావలసింది...మంచి మనసు, మంచి స్నేహితులు. మంచి మనసుతో ఉంటే మంచి స్నేహితులు, మంచి వాతావరణం పొందడం అంత కష్టం కాదు. రండి..మంచి మనసుతో నవ్వులు విరబూసే పసందైన లోకాన్ని సృష్టిద్దాం. బాధలను, ఆవేదనలను నవ్వులతో జయిద్దాం.
----------------------------------------------
యాడెడ్ ఎట్ 6 PM: ఏమీ...లాఫ్టర్ డే మహత్యం! ఇంతవరకూ మా ఇంటికి రాని వేణు గాడు సాయంత్రం ఉన్నట్టుండి సతీసమేతంగా వచ్చాడు. కాసేపు అందరం కలిసి కూచొని హాయిగా మాట్లాడుకున్నాం. పొద్దున్న డబ్బీరు, ఇప్పుడు వేణు అనుకోకుండా కలవడం నిజంగా ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది. మొత్తానికి ఇది గుర్తుండిపోయే లాఫ్టర్ డే.