లోక్ సత్తా ఆఫీసులో....నిద్రాదేవత ఒడిలో...

పంక్చువాలిటీ (సమయపాలన) అలవాటైతే చాలా సమస్యలు ఉంటాయి. ఒక్క ప్రెస్ మీట్ కు అయినా ఆలస్యంగా వెళ్ళకుండా జర్నలిస్టు జీవితం గడిపాను. ఇప్పుడు క్లాసుకు ఒక పది నిమిషాల ముందే వెళ్ళడం...లేటు గా వచ్చిన పీ.జీ.పిల్లలను లాస్ట్ వార్నింగ్ అని రోజూ క్షమించడం జరుగుతున్నాయి.

జయప్రకాశ్ నారాయణ్ గారిని కలిసేందుకు పన్నెండున్నరకు రమ్మని వారి సిబ్బంది అపాయింట్మెంట్ ఇస్తే పదకొండున్నర నుంచే రడీ అయి కూర్చున్నా...శనివారం ఉదయం. లోక్ సత్తా కార్యాలయానికి మున్నెన్నడూ వెళ్ళని కారణంగా...అడ్రసు సేకరించా. గత ఎన్నికల సమయంలో ఆ పార్టీ బీట్ చూసిన హేమ చెప్పిన అడ్రస్ గుర్తు పెట్టుకుని 12.10 కల్లా అక్కడికి చేరుకున్నా. ఎదురుగా...గాజు డోర్ మీద పెద్ద అక్షరాలతో "Punctuality" కి సంబంధించిన మంచి మాటలు రెండు వుంటే....సంతోషమేసింది. 

సిబ్బంది చెప్పిన ప్రకారం సమావేశ మందిరంలో కూర్చున్నా. బురఖా ధరించిన ఒక మహిళ కూడా అక్కడ ఉన్నారు. ముఖం మాత్రం కనిపిస్తున్నది. ఆమె చాలా సీరియస్ గా ఏదో ఆలోచిస్తున్నట్లు కనిపించారు. ఆమె చేతిలో 'ది హిందూ' పత్రిక ఉన్నది. ఇంతలో ఒక నేత వచ్చి ఆమెతో విషయమేమిటి? అని అడిగారు. కరీంనగర్ జిల్లాలో రెండు చేతులు లేని ఒక యువకుడి గురించి పేపర్లో చదివి తాను లోక్ సత్తా ఆఫీసుకు వచ్చా అని, ఆ యువకుడికి ఈ పార్టీ సహాయంతో ఒక ఉద్యోగం ఇప్పిస్తే బాగుంటుందని ఉందని, దీనిపై జేపీ గారితో మాట్లాడడానికి వచ్చానని ఆమె చక్కని ఇంగ్లిష్ లో చెప్పారు. పూర్తి వివరాలు ఇస్తే ఆ యువకుడికి చేతనైన సాయం చేద్దామని ఆ నేత ఆమెకు బదులిచ్చారు. అయితే...ఆ అబ్బాయిలో మనో ధైర్యం  పెరిగేలా...లోక్ సత్తా ఆఫీసులో పద్రాగస్టు నాడు జెండా ఆవిష్కరణ చేయించాలని ఆమె వాదించారు. ఈ విషయం JP గారి దృష్టికి తీసుకు వెళ్లాలని కోరారు. జెండా  ఆవిష్కరణ కన్నా మంచి మేలు చేద్దామని ఆ నేత భరోసా ఇచ్చారు.

ఆమె వెళ్లబోతుండగా.... "I appreciate your concern, ma'am" అంటూ నేను పరిచయం చేసుకుని ఆమె గురించి వాకబు చేశాను. తాను హైదరాబాద్ లో ఒక గృహిణి. ఆ యువకుడి గురించి పేపర్లో చదివి స్పందిస్తున్నారు. 'ది హిందూ' కరీంనగర్ రిపోర్టర్ దయాశంకర్ (నా ప్రియ మిత్రుడు) తో, పలువురు లోక్ సత్తా నేతలతో ఆ అబ్బాయికి సాయం చేయడం గురించి ఫోన్లో మాట్లాడినట్లు చెప్పి, తాను ఎకాయికి వెళ్లి మంత్రి ని కలిస్తే పని అవుతుందా? అని అడిగారు. ప్రయత్నం చేయమన్నాను.  టీచర్ గా అద్భుతాలు సృష్టిస్తున్న ఆ అంగవికలుడైన యువకుడికి కృత్రిమ చేతుల కోసం మనం కూడా కొంత సాయం చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాను. తెలీని ఒక వ్యక్తి కోసం ఆ గృహిణి పడుతున్న తపన చూసి ముచ్చటేసింది. వీరు... బాధ్యతాయుతమైన పౌరులు అంటే.

ఆమె వెళ్ళిపోయాక నేను ఒంటరిగా రూం లో కూర్చున్నాను. చూస్తుండగానే...12.40 అయింది. నేను కూర్చున్న కుర్చీ నుంచి చూస్తే...ఆ గాజు తలుపు మీద ఉన్న "Punctuality" నన్ను వెక్కిరిస్తున్నది. ఒక మీటింగ్ లో ఇరుక్కుపోవడం వల్ల JP గారు రావడం ఆలస్యమవుతుందని సమాచారం ఇచ్చారు. చేసేది ఏమీ లేక.. ఆ గదిలో ఫ్రేము కట్టి వేలాడదీసిన "ఆంధ్ర పత్రిక" 1947 August 15 నాటి మొదటి పేజీ ఒకటికి రెండు సార్లు చదివాను. పనిలేకుండా ఒంటరిగా దొరికాను కదా....ఇంతలో నిద్రాదేవత ఆవహించడం మొదలయ్యింది. ఈ లోపు ఒక జంట (రిటైర్డ్ అయ్యారనుకుంటా) వచ్చారు ఆ గదిలోకి. 

వారిద్దరూ ఈ మధ్యనే అమెరికా వెళ్లి వచ్చారనీ, లోక్ సత్తా కు ఒక లక్ష రూపాయలు విరాళం ఇవ్వడానికి నిర్ణయించుకున్నారనీ, ఈ పని మీద JP గారిని కలవడానికి వచ్చారని వారి మాటలను బట్టి అర్థమయ్యింది. ఒంటి గంట అయ్యింది. ఇద్దరిలో ఒకరు వెళ్లి అదే 'ఆంధ్ర పత్రిక' మొదటి పేజీని దగ్గరి నుంచి పరీక్షగా చూసి వచ్చారు. నాకు కళ్ళు మూతలు పడుతున్నాయి. పెద్ద వాళ్ళ ముందు...కుర్చీలో కూర్చొని ఆ టైం లో కునుకు తీయడం ఎందుకో ఎబ్బెట్టుగా అనిపించింది. 

అయినా...కునుకు తీయడం...వాళ్ళు నన్నే చూస్తున్నారన్న స్పృహ మది తలుపు తట్టగానే ఉలిక్కిపడి లేవడం.... కాసేపు చేశాను. ఒకటిన్నర అయింది. ఒక సారి కునుకు తీసి చూద్దును కదా...ఆ ఇద్దరూ గుర్రు కొట్టి కుర్చీలలోనే నిద్రపోతున్నారు. నాకు చాలా ఆనందమేసింది. నిద్రా దేవత వారిని పట్టి కుదిపేస్తున్నది. అంతకు ముందు ఆ ఆఫీసు వారు ఇచ్చిన చాయ్ తాగితే ఈ బాధ ఉండేది కాదేమో కదా...అనుకుని ఆ గదిలో పచార్లు ప్రారంభించాను. 

రెండు గంటల ప్రాంతంలో JP గారు వచ్చారు. అప్పుడే మేల్కొన్న ఆ జంట, నేను ఆయన గదిలోకి వెళ్ళాం. తన ఆలస్యానికి రెండు మూడు సార్లు సారీ చెప్పారు...JP గారు. ఇతరులకు, ఆయనకు అదే మరి తేడా. ఇండియన్ స్కూల్ అఫ్ జర్నలిజం క్లాస్ రూంలు వారితో ప్రారంభించాలన్న తలంపు ను చెప్పాను. ఆ పని అయిపోయింది. "బాగా టూర్ చేసి వస్తున్నాను. I feel very sleepy now" అని JP గారు అన్నారు. అదన్న మాట...సంగతి!

(Photo courtesy:  http://baby.lovetoknow.com)