విచారం... విచారణ: ఇదే మన బతుకు గ్రహచారం?

దిల్ సుఖ్ నగర్ బాంబు పేలుళ్లతో మా అబ్రకదబ్ర గుండె మండింది, బుర్ర చెడింది. రెచ్చిపోయి ఆవేశం తో ఇది పంపాడు..... రాము 
------------------------------------

ఇంత పెద్ద ప్రజాస్వామ్య దేశంలో పుట్టినందుకు ఆనంద పడాలో, ఏడవాలో ఒకొక్కసారి అర్థం కాదు. మనది డెమోక్రసీ కాబట్టి... మనం ఒక పధ్ధతి ప్రకారం పోవాలని, లా బుక్కు ను తు.చ. తప్పకుండా అనుసరించాలని అనుకోవడం తప్పు కాదు. కానీ... మనం ఇలా మడి కట్టుకుని కూర్చుంటే...మత పిచ్చితో బాంబులు పెట్టి నిండు ప్రాణాలను తీస్తున్న వారు వారి పని వారు చేసుకు పోతున్నారు! ఎన్ని సార్లు సాధారణ జనం దారుణమైన బాంబు దాడులకు  బలి కావాలి? ఎంత కర్మ దేశమైతే మాత్రం... ఎన్నాళ్ళు ఇలా మన ఖర్మ అనుకుని కూర్చోవాలి? దీనికేమైనా వినూత్న పరిష్కారం ఉన్నదా? 

దిల్ సుఖ్ నగర్ లో ఉగ్రవాదులు బాంబులు పెట్టారు. హిందువులతో పాటు  ముస్లిం లు కూడా నిష్కారణంగా ప్రాణాలు కోల్పోయారు. దాదాపు వంద మంది అమాయకులు గాయపడ్డారు. చచ్చీ చెడీ ఒకరిద్దరు తుగ్లక్ వెధవలను పట్టుకుంటారు. ప్రెస్ కాన్ఫరెన్స్ పెట్టి...వారి ముఖాలకు నల్లటి తొడుగులు తొడిగి వారిని విలేకరులకు చూపిస్తారు. ఆ తర్వాత వారిని కోర్టులకు అప్పగిస్తారు. పరమ పవిత్రమైన న్యాయ వాదులు... వృత్తి ధర్మం ప్రకారం వారి తరఫున వకాల్తా పుచ్చుకుంటారు. ఇక కోర్టుల్లో డ్రామా మొదలవుతుంది. 

ఇంతలో..ఆ దొరికిన వారు చచ్చేంత అమాయకులని, పోలీసులు పనిలేక పట్టుకున్నారని వాళ్ళ మతానికి చెందిన గ్రూపులు వాదిస్తాయి. అప్పుడు హక్కుల గ్రూపులు రంగంలోకి దిగుతాయి. దేశ రాజధానిలో టీ వీ స్టూడియోలలో కూర్చున్న సుసంపన్నమైన, విద్యావంతులైన అయ్యలు అమ్మలక్కలు "రాజ్య హింస", "రాజ్యం దరిపే దాడి" మీద ఎడతెగని డిబేట్లు జరుపుతారు. అలా జరపకపోతే మేధావి కింద లెక్క కాదు మన పుణ్య భూమిలో. మత పరమైన ఓట్ల కోసం వారి మత నేతలు ఆ నిందితుల కోసం పోరాటాలు చేస్తారు... కోర్టు బైటా లొపలా. ఇంతలో కోర్టు కేసులు మొదలవుతాయి. వాయిదాల మీద వాయిదాలు పడతాయి. జనం ఎర్రి పప్పల్లా తుది తీర్పు కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటారు. కాల చక్రం గిర్రున తిరుగుతుంది. మన కర్మ బాగోలేకపోతే.... ఈ లోపు మరొక బాంబు పేలుతుంది. 

చూశారా... నోట్లో వేలుపెట్టినా కొరకలేని వారిని తీవ్రవాదులుగా ముద్ర వేశారని దేశభక్తి లేని చచ్చు పుచ్చు గాళ్ళు రెచ్చగొట్టే ప్రసంగాలు చేస్తారు. దానికి ప్రభావితులయ్యే వర్గం మతోన్మాదం తో రగిలిపోయి పిచ్చి పిచ్చి వాదనలు చేస్తుంది. వారు నిజమైన యుద్ధ వీరులుగా నీరాజనాలు అందుకుంటారు. నిందితులకు భద్రత పేరిట కోట్ల రూపాయల ప్రజా ధనం ఖర్చు చేస్తాం. ఇలా ఒక ఐదు లేదా ఆరేళ్ళు జరిగాక... నేరం రుజువు కాక వదలడమో, కింది కోర్టు శిక్ష వేయడమో అవుతుంది. నిందితులు పై కోర్టులకు వెళతారు. స్టే తెస్తారు. ఇలా మరి కొద్ది పుణ్య కాలం గడుస్తుంది. దొరికిన వాళ్ళు ముదుర్లయితే... వారి బాసులు ఏ విమానమో హైజాక్ చేసి...వారి విడుదలకు డిమాండ్ చేస్తారు. మన ప్రభువులు వారిని రాజ లాంఛనాలతో విడుదల చేసి పచ్చని తీరాలకు సాగ నంపుతారు. ఇదీ... అతి పెద్ద ప్రజాస్వామ్యంలో జరిగే తంతు. 

ప్రభువుల్లారా... మిగిలిన నేరాలకు లా బుక్కు ప్రకారం పొండి. ఇలా బాంబులు పెట్టే బద్మాష్ గాళ్ళ విషయంలో మాత్రం ఇంత పధ్ధతి పాటించాల్సిన అవసరం ఉందా, ఒక్క సారి ఆలోచించండి. మన మెతకతనం వల్ల, చేతగాని తనం వల్ల, మీ లుచ్చా రాజకీయాల వల్ల అమాయకులు ప్రాణాలు కోల్పోతున్నారు. దీనికి ఫుల్ స్టాప్ పెడదాం. 

ఆంధ్రా పోలీసులు తెలివిగా నేరాన్ని నిరూపించలేరు గానీ... నిజమైన నిందితులను పట్టుకోగలరు, ఆ సత్తా వారికి వుంది. అలా దొరికిన వారిని ఆ దిల్ సుఖ్ నగర్ బస్టాండ్ దగ్గర చెట్టు కొమ్మలకు కట్టేసి జనాలకు వదలండి. "ఒక్క పది హేను నిమిషాలు" అక్కడ పోలీసులు లేకుండా చూడండి. 

ప్లీజ్...ఒక్క సారి ఈ పని చేయండి. మళ్ళీ హైదరాబాద్ లో బాంబు పేలుళ్లు జరిగితే అడగండి. ఒక్క సారి ఇట్లా చేయడం వల్ల మన ప్రజాస్వామ్యానికి ముప్పు రాదు. ప్లీజ్ బాధితులకు ఒక్క చాన్సివ్వండి.