నిజంగా ఈ జర్నలిజాన్ని వృత్తిగా నమ్ముకోవచ్చా?

"సార్...మా అబ్బాయి మంచి షార్పు. వీడికి జర్నలిజం అంటే మహా పిచ్చి. నిజంగా చెప్పండి...జర్నలిజాన్ని వృత్తిగా నమ్ముకోవచ్చా?"
"అన్నా...మీడియా లోకి రావాలని వుంది. మీడియాలోకి వస్తే డబ్బుకు డబ్బు...పలుకుబడి..దర్జా...నువ్వు ఏమంటావ్?"
"సర్..ఐ యాం డూఇంగ్ ఎం.సి.జే. (మాస్టర్ అఫ్ కమ్యూనికేషన్ అండ్ జర్నలిజం). విల్ ఐ గెట్ ఎ జాబ్? ఈస్ థిస్ ఏ గుడ్ ప్రొఫెషన్?"

ఇందులో మొదటి ప్రశ్న...ఒక తండ్రి తన కుమారుడి కెరీర్ గురించి చేసే వాకబు. రెండోది...అప్పటికే..చిన్న పాటి ఉద్యోగమో...వ్యాపారమో వుండి తనకున్న వాక్చాతుర్యం, భాష మీడియాకైతే అతికినట్టు సరిపోతాయని...తద్వారా తానూ నాలుగు రాళ్ళు వెనుక వేసుకోవచ్చని భ్రమ పడే ఆశా జీవి ప్రశ్న. జర్నలిజం కోర్సు చేస్తూ... టి వి చానల్స్ ప్రసారం చేసే కంపునకు, దానిపై జరుగుతున్న చర్చకు దిమ్మ తిరిగి ఒక విద్యార్ధి అమాయకంగా వ్యక్త పరిచే సంశయం మూడోది.

ఇలాంటి ప్రశ్నలకు ఆత్మవంచన చేసుకోకుండా ఎలా సమాధానం ఇవ్వాలో బోధపడటంలేదు--చాలా మందికి. ఈ ప్రశ్నలకు సమాధానం ఇవ్వాలనుకుంటే...ఒక్క సారే...ఒక డజను రకాల వ్యక్తులు కళ్ళముందు కదలాడుతారు. 

ఒకటి) కలం బలం వుండీ..కులం బలం లేక ఆత్మవిశ్వాసం సన్నగిల్లి...'ఛీ..అనవసరంగా ఈ రొంపి లోకి వచ్చాం రా బాబూ" అని రోజూ ఏడిచే మంచి జర్నలిస్టులు. "మనది కరివేపాకు జీవితం, తుమ్మితే ఊడిపోయే ముక్కు లాంటిది," అని కుమిలిపోతారు ఈ సత్తెకాలపు జనం.  

 రెండు) సదాశయంతో జర్నలిజంలోకి వచ్చి...కొన్ని రోజులు నియమ నిబంధనల ప్రకారం బతికి...ఒక దశలో ఇహ లాభం లేదని...సంస్థలోని కులస్థుల సహకారంతో, యాజమాన్యం ఆశీస్సులతో బండి నడిపేవారు. 

 మూడు) కమ్యూనిస్టు భావజాలంతో...సమసమాజ స్థాపనే లక్ష్యంగా విద్యార్ధి సంఘ నేతలుగా పనిచేసి ఈ వృత్తిలోకి ప్రవేశించి...బైటికి ఎర్ర డైలాగులు చెబుతూ...లోపల మాత్రం 'కులం, గోత్రం, ఇంటిపేరు, వూరి పేరు" ఆధారంగా నిర్ణయాలు తీసుకుంటా...ముఠాలు ఏర్పరిచే జనం. 
 
నాలుగు) సరుకు లేక పోయినా...హంగామా చేసి..పెద్ద స్థాయి వారిని అంటే..యజమానులను...బుట్టలో పడేసుకుని ఇతరులను తోసిరాజని ప్రమోషన్ల వైకుంఠ పాళీలో టాపు లెవలుకు వెళ్ళిపొయ్యాక...తస్మదీయులుగా మారని అర్భకులను "మరీ సున్నిత మనస్కులు (సెన్సిటివ్)," "కాస్త కోపం జాస్తి (టెంపర్మేంట్)" వంటి బ్రాండు వేసి పాములకు బలి ఇచ్చే వారు
 
ఐదు) తొక్కలోది...యజమాని గాడు భూములు, రాయితీలు వంటివి ఓపెన్ గా తీసుకుంటుంటే...చూస్తూ కూర్చోడానికి మనం పిచ్చోల్లమా? మనం నచ్చి ఎవడైనా ఏదో ఇస్తే తీసుకోకపోవడం...డబ్బులకోసం ఒకటి రెండు పైరవీలు చేసుకోకపోవడం ఎర్రితనం...అని నిర్ధారణకు వచ్చే ఆలోచనాపరులు. వీరు అక్రిడి టేషన్ కార్డును ఎప్పుడూ మేడలోనే వుంచి ట్రాఫిక్ కానిస్టేబుల్, రేషన్ షాప్, సినిమా హాల్ యజమాని వంటి  వారిని బెంబేలు ఎత్తిస్తుంటారు.
 
ఆరు) విలేఖరిగా పనిచేస్తూనే..ఏదో ఒక రాజకీయ పార్టీతో సత్సంబంధాలు సాగించి..అవకాశం వచ్చినప్పుడు..ఒక ఇంజినీరింగ్ లేదా మెడిసిన్ కాలేజీ పర్మిషన్ పొంది...ఆ తర్వాత ఆ పార్టీకి సలహాదారుగా రూపాంతరం చెంది, ఆ పార్టీ అధికారం లోకి రాగానే...ఒక ప్రభుత్వ పదవి పొంది సుఖ జీవనం సాగించే వారు.
 
ఏడు) ఉద్యోగాన్ని కాపాడుకోవడం కోసమో లేదా అంతర్లీనంగా ఉన్న తీటను తీర్చుకోవడానికో...బాస్ ను వాడికి వాడే సిగ్గు పడేలా పొగిడి...ఇతరుల మీద ఉన్నవి లేనివి పితూరీలు మోసి పదోన్నతులు, పెద్ద పెద్ద పోస్టులు పొందే నేర్పరులు
 
ఎనిమిది) ఆరంభంలోనే...వృత్తి లోతుపాతులు గుర్తించి...పబ్లిక్ సర్విస్ కమిషన్ పరిక్షలు రాసో, డీ ఎస్సీ రాసో పక్కకు జరిగే వారూ
 
తొమ్మిది) "త్వరలో" కోర్టు తీర్పు వస్తుందని...అది రాగానే లక్షల విలువ చేసే ప్రభుత్వ భూమి వస్తుందని...అది వచ్చీరాగానే..ఉజ్జోగాన్ని ఎడమ కాలితో తన్ని...ఆ భూమిని అమ్ముకుని నీతిగా, నిశ్చింతగా బతకాలని భావించే ఆశాజీవులు
 
పది) ఏదో ఒక చిన్న పత్రిక పెట్టుకుని...ఏ జర్నలిస్టు యూనియన్ నేత అండతోనో కొన్ని ప్రకటనలు పొంది...యూనియన్ లీడర్ అవతారం ఎత్తి జర్నలిస్టులకు సేవ చేస్తూ బతికే వర్గం
 
పదకొండు) ముందుగా...పిల్లల చదువు కాగానే జర్నలిజానికి స్వస్తి పలకాలని అనుకుని...మొదటి అమ్మాయి పెళ్లి చేసే దాక ఆ నిర్ణయాన్ని వాయిదా వేసుకుని...చివరి బాబుకు ఉద్యోగం వచ్చేదాకా..."వృత్తి" లో కొనసాగుతూనే తెల్ల జుట్టు తెచ్చుకునేవారు 
 
పన్నెండు) ఇంగ్లిషు జర్నలిజంలో స్థిరపడి...రాం, జయంతి, నాగ్, వాసు లను తిట్టుకుంటూ సాయంత్రం కాగానే ప్రెస్ క్లబ్బు లో ఒకటి రెండు పెగ్గులేసుకొని సమాజంలో జరిగే నేరాలు, ఘోరాలపై మందు కొట్టించిన వాడికే లెక్చర్లు దంచే క్లాసికాల్ క్లాస్

ఇలాంటి సున్నితమైన, ప్రమాదకరమైన పరిస్థితి ఉండబట్టే  కాబోలు ...ముందుగా పేర్కొన్న మూడు ప్రశ్నలకు టక్కున సమాధానం ఇవ్వడం చాల కష్టం. అ ప్రశ్న అడిగిన వాళ్ళ అబ్బాయి లేదా రొండో వ్యక్తి లేదా ఆ అమాయకపు విద్యార్థి ఈ డజను వర్గాలలో ఎక్కడ అతికినట్టు సరిపోతాడో అప్పుడే చెప్పడం కష్టం. అయినా ఆ నిర్థారణకు మనం ఎలా వస్తాం? 

ఎవరైనా...జర్నలిజంలో వున్న మిమ్మల్ని ఈ ప్రశ్న వేస్తె..."ఓ..ఎస్...మంచి నిర్ణయం తీసుకున్నారు. జర్నలిజం లోకి రావాలనుకోవడం ఒక పరమ అద్భుతమైన విషయం. సమాజ సేవ చేయడానికి ఇంతకూ మించి మరొక వేదిక లేదు. ఆలస్యం చేయకుండా జర్నలిజంలోకి వచ్చేయండి," అని చెప్పగలరా? 

నా దురదృష్టమో..దౌర్భాగ్యమో గానీ..."నీకేమన్నా పిచ్చా...వెర్రా...మీడియాలోకి వస్తావా?," అని... సలహా అడిగిన వాడిని రక్కేసే జనమే ఎక్కువ తారస పడుతున్నారు. ఒట్టేసి చెబుతున్నాను......ఒక్కడంటే..ఒక్కడైనా..."ఇదొక మాంచి ప్రొఫెషన్. మంచికి ఇక్కడ పెద్ద పీట వేస్తారు. సమాజానికి భలే సేవ చేయవచ్చు. ప్రతిభకు పట్టం కడతారు," అన్న వాడు ఎదురు పడలేదు. అంతా...వృత్తి గురించి వ్యతిరేకంగా మాట్లాడే వారే! మిగిలిన వృత్తులలో లోపాలు లేవా? మరి వాటిలో కూడా చేరవద్దని సలహా ఇస్తారా?  

కాబట్టి...మిత్రులారా..."ఓ..ఎస్. మీడియా లో చేరడం మంచి నిర్ణయం" అని సలహా ఇచ్చే వారి గురించి తెలియజేసి పుణ్యం కట్టుకోండి. వారి అభిప్రాయలు లోకానికి ఎలుగెత్తి చాటుదాం. "ఈయన లేదా ఈమె మంచి నికార్సైన జర్నలిస్టు" అని తెలిసినా...కాస్త ఆచూకీ అందించండి. వారి లక్షణాలు గుదిగుచ్చి...వాటిని చూపించి..."ఇదిగోండి...మీరూ ఇలా కావచ్చు" అని భావి తరానికి అందిద్దాం. అలాంటి మంచి జర్నలిస్టులు లేరని అనుకోవడం నిజంగా మూర్ఖత్వమే. కాకపొతే...అందుకు ఇప్పుడు పెద్ద పెద్ద భూతద్దాలు పెద్ద కాగడాలు కావాలేమో అనిపిస్తుంది. లెట్స్ బి పాజిటివ్.