ఈ చక్రీయ రక్తపాతానికి అంతం లేదా?

పొరుగున ఉన్న ఛత్తీస్ గడ్ లో మావోయిస్టులు, వారి సానుభూతిపరులు దాదాపు 75 మంది జవాన్లను అత్యంత కిరాతకంగా చంపడం సహజంగానే అన్ని పత్రికలలో పతాక శీర్షిక అయ్యింది. 2008 జూన్ 29 న బలిమెల వద్ద గ్రేహౌండ్స్ పడవపై మెరుపు దాడి చేసి 38 మంది మెరికెల్లాంటి పోలీసులను హతమార్చిన మావోయిస్టులు ఇప్పుడు అంతకన్నా ఘోరంగా జవాన్లను మాటు వేసి మట్టుపెట్టారు. భారత చరిత్రలోనే మావోయిస్టులు భారత సైన్యం పై జరిపిన అతిపెద్ద, కిరాతక దాడి ఇది. 

దాడి జరిగిన తీరు చాలా భయానకంగా ఉంది. దాడిని, దానికి సంబంధించిన వార్తలను 'ఈనాడు' అద్భుతంగా అందించిందీ రోజు. చివరి పేజీలో...ప్రణాళికా సంఘం, నిపుణుల కమిటీ నివేదికలలోని ముఖ్యాంశాలను ప్రచురించి మంచి చర్చకు ఉపకరించే డాటాను ప్రజల ముందు ఉంచింది...'న్యూస్ టుడే ప్రత్యేక విభాగం.' అయితే...ఇంత ముఖ్యమైన ఘట్టంపై మన రాజకీయ నేతలు (జే.పీ. మినహా) స్పందించినట్లు మీడియాలో కనిపించలేదు.

తెలంగాణా అంశాన్ని గందరగోళ పరిచి వందల మరణాలకు కారణమైన మన్మోహన్-సోనియా-చిదంబరం త్రయం ఈ మావోయిస్టు అంశాన్ని కూడా జటిలం చేస్తున్నది. మతిమాలిన మాటలు, గప్పాలు, ఆచరణ యోగ్యంకాని  సవాళ్లు చేస్తున్న చిదంబరం సిగ్గుతో ఈ పరిణామానికి బాధ్యత వహించి రాజీనామా చెయ్యకపోవడం విస్మయకరం.

ఎవరు ఒప్పుకున్నా...ఒప్పుకోకున్నా...మావోయిస్టులకు ప్రజాబలం ఉంది. తెలంగాణా ఉద్యమం పోలీసుల చలవ వల్ల ఊపు అందుకున్నట్లే...ఈ పోలీసుల చర్యలే మావోయిస్టు ఉద్యమానికి ప్రజా బలం చేకూర్చి పెట్టాయి. గత పది పదిహేను ఏళ్ళుగా ఒక పధ్ధతి పాడూ లేకుండా...ఊళ్లలో బీభత్సం సృష్టించారు. అమానుషంగా నకిలీ ఎన్కౌంటర్ లకు పాల్పడి అమూల్యమైన వందల ప్రాణాలు బలిగొన్నారు. అటు మావోయిస్టులు తుపాకీ గొట్టం ద్వారా రాజ్యం సాధించడం ఎంత కల్లో, పోలీసులు నకిలీ ఎన్కౌంటర్ ల ద్వారా ఉద్యమాన్ని దెబ్బ తీయడం అంత కల్ల. ఇది ఒక మతిమాలిన పోరాటం.

అయితే...పోలీసులు ఫేక్ ఎన్ కౌంటర్ లో మావోల నేతలను చంపినప్పుడు చాలా మంది 'అయ్యో...' అంటారు. కానీ.. ప్రభుత్వ ధనంతో పనిచేస్తూ డ్యూటీ లో భాగంగా పోరాడే పోలేసులు, సైనికులు చనిపోతే సాధారణ జనం కూడా పెద్దగా బాధపడిన దాఖలాలు కనిపించవు. ఐ.ఎస్.ఐ. ఉగ్రవాదుల కన్నా ఎక్కువ మందిని పొట్టన పెట్టుకున్నది మావోయిస్టులే అయినా....ప్రజలు ఈ ఎర్ర సైన్యాన్ని ఆదరిస్తున్నారు. పోలీసు బాసులు ఇది అర్ధం చేసుకోవాలి. అవుట్ లుక్ పత్రిక లో అరుంధతి రాయ్ రాసిన దాన్ని చూస్తే.....ఈ రాజ్య వ్యవస్థ ఈ మావోఇస్టులను చిదంబరం అనుకున్నంత తేలిగ్గా రూపు మాపలేదు. మరేమిటి ఈ సమస్యకు పరిష్కారం? అన్న ప్రశ్న మన లాంటి సదాలోచన పరులను వేధిస్తుంది. 

దేశీయ తీవ్రవాదానికి చర్చలే పరిష్కారం అని అంతా నమ్మారు కానీ...వై.ఎస్.రాజశేఖర రెడ్డి నాయకత్వం లోని మొరటు ప్రభుత్వం చర్చలకు పిలిచి మావోలను దారుణంగా దెబ్బ తీసింది. చర్చలకు వచ్చిన వారిని చంపి...అది ఘన విజయంగా ఐ.పీ.ఎస్.లు భుజాలు చరుచుకున్నారు. దాన్ని ప్రభుత్వం కూడా సమర్ధించింది. ఇప్పుడు ఏ ప్రభుత్వం చొరవ చూపినా వారు చర్చలకు రారు...ఏపీ అనుభవం నేపథ్యంలో. 

మరి అలాంటప్పుడు...మావోఇష్టులు, పోలీసులు/ సైన్యం మధ్య నిరంతరాయ యుద్ధం అనివార్యం. మరింత రక్తపాతం తథ్యం. ఇది చక్రభ్రమణం లా సాగుతూ అమాయక ప్రాణాలను పొట్టన పెట్టుకుంటుంది. "వీలయితే...పోలీసులు, మావోలు కలిసి ఒక నెట్వర్క్ ఏర్పాటు చేసుకుని ఒక పధ్ధతి ప్రకారం ఈ చెత్త, ప్రజా కంటక రాజకీయ నేతలను ముందు ఏరి పారెయ్యాలి...ఒక ఐదేళ్లపాటు. వాళ్ళు వాళ్ళు కొట్టుకు చావడం వల్ల ఒరిగేది ఏమీ లేదు," అని అబ్రకదబ్ర చెప్పిన దాంట్లో తప్పు ఏమీ లేదనిపించింది.  

రెండు పక్షాలూ 'ట్రిగ్గర్ హ్యాపి' రకాలే...కాబట్టి...వీరికి ఒకటే విన్నపం.

అయ్యా...మావోలూ...ఆ చంపేది ఏదో అవినీతి పరులైన నేతలను చంపండి. పొట్ట కూటి కోసం ఉజ్జోగంలో చేరిన జవాన్లను, పోలీసులను చంపకండి. 

అలాగే...ఇంప్రాక్టికల్ ఐ.పీ.ఎస్.లూ....చట్టాన్ని గౌరవించండి. దొరికిన వాడిని దొరికినట్లు చంపితే...మీకు ఆ అడవి మనుషులకు తేడా ఏమైంది? మావో ల నేతలు దొరికితే...కోర్టులో నేరారోపణ చేయండి. అప్పుడు...కొన్నాళ్ళకు మీ చిత్తశుద్ధి తో ప్రజల మనసులు గెల్చుకోవచ్చు. మీరు రాజకీయుల చేతిలో పావులై...వారి ప్రాణాలు కాపాడడమే ధ్యేయంగా పని చేస్తూ రక్తపాతం సాగించినన్నినాళ్ళు జనం మీ వెంట వుండరు.  మీ తుపాకికి, దొంగ కేసులకు భయపడి బైటికి చెప్పరు కానీ...జనం గుండెల్లో వాళ్లకు ఒక స్థానం ఉంది.