పూనా బ్లాగ్ దంపతులతో...మాటామంతీ....

కనిపించిన ప్రతి ఒక్కరినీ, అవసరం ఉన్నా...లేకపోయినా, నవ్వుతూ పలకరించడం...వాళ్ళు ప్రతినవ్వు విసిరితే...'హౌ ఆర్ యు' అని అడగడం మనకో అలవాటు. వాళ్ళు 'హౌ ఆర్ యూ'కు స్పందిస్తే...ఒక రెండు మాటలైనా మాట్లాడడం మనకు ఇష్టం. 
 
రోడ్డు మీద పోతూ...దీనంగా, ఏదో పోగొట్టుకున్నట్లు ఉన్నవారిని....'బీ చీర్ఫుల్. థిస్ ఈజ్ నాట్ ది ఎండ్ ఆఫ్ ది వరల్డ్,' అని ఉత్సాహపరిచిన సందర్భాలు అనేకం. అలాగే...ఒక అరవై ఏళ్ళు దాటిన వారు దారి వెంటనో, ప్రయాణంలోనో కనిపిస్తే....'మీరు నేర్చుకున్న జీవిత పాఠాలు ఏమిటి?', 'జీవితంలో చాలా ముఖ్య మైనది ఏమిటని మీకు స్వానుభవం లో తేలింది?', 'డబ్బు వల్ల సుఖం వస్తుందా?', 'జీవితం సుఖంగా ఉండాలంటే కావలసినవి ఏమిటి?,' వంటి సవాలక్ష ప్రశ్నలు వేసి...సమాచారం రాబడతాను. ఇలా సీనియర్లను కలిసి మాట్లాడితే అదొక తృప్తి.

ఈ బ్లాగ్ ల పుణ్యాన...గత ఆదివారం నాడు పూణే కు చెందిన అలాంటి సీనియర్ సిటిజెన్ ఫణి బాబు గారిని, వారి సతీమణి లక్ష్మి గారిని కలుసుకున్నాను. PHANI BABU-MUSINGS అనే బ్లాగ్ లో మంచి ప్రవాహంలా సాగే తెలుగు చదివి...ఆయన రాస్తున్న స్వానుభవాలకు ముచ్చటపడి...ఆయన్ను కలవాలని ఎప్పుడో అనుకున్నాను. ఆయన రాతలను బట్టి అర్థమయ్యింది...అయన సతీమణి కూడా 'ఇదీ సంగతి' పేరిట ఒక బ్లాగ్ నిర్వహిస్తున్నారని. వీరిద్దరి తెలుగు ఫ్లో మీరు ఒక్కసారి చవిచూడండి...తప్పక ఆనందిస్తారు.

తనను ఒక పెళ్ళిలో 'లక్ష్మి మొగుడు' అన్నారని 'నొచ్చుకుంటూ' అయన ఒక పోస్ట్ రాయడం, అది 'ఉత్తి ఉడుకుమోత్తనం' అని ఆమె కడిగిపారెయ్యడం...మీరు చూడవచ్చు లేటెస్ట్ పోస్టులలో. అది నిజ్జంగా  భావ ప్రకటన స్వేచ్ఛనో, మాచ్ ఫిక్సిన్గో ఆ పోస్టులు చదివి మీకు మీరు నిర్ణయించుకోవాలి. వారిద్దరి మధ్య ఉన్నది తూ.గో., ప.గో. పోరాటమని, ఇంట్లో దేని మీద ఈయన బ్లాగులో పోస్టు కుమ్మేస్తారో అని కుటుంబ సభ్యులు జడుస్తున్నారని....ఒక గంటన్నర వారితో ఉన్నాక నాకు అర్థమయ్యింది. 

65 ఏళ్ళ ఫణిబాబు గారు నాకు ఒక 20 ఏళ్ళ తుంటరి మిత్రుడిగా అనిపించారు. అయన సమయస్ఫూర్తి, చలాకీతనం, హాస్యప్రియత్వం, ముక్కుసూటితనం...నాకు నచ్చాయి. చాలా ఏళ్ళుగా పరిచయం ఉన్న వ్యక్తిగా అనిపించారు. "ఐ యాం మాడ్ ఆఫ్ గోదావరి," అంటూ మొదలుపెట్టి...42 ఏళ్ళ పాటు పూణే లో ఉద్యోగ రీత్యా ఉన్న తాను గోదావరిని తనవి తీరా చూసేందుకు రిటైర్ అయ్యాక...రాజమహేంద్రి కి వెళ్లి కిటికీ తలుపులు తీస్తే గోదావరి కనిపించేలా ఒక ఇల్లు అద్దెకు తీసుకుని ఒక ఏడాదిన్నర ఎంజాయ్ చేసిన విధానం చెప్పారాయన. ఈ పై ఫోటోలో ఇద్దరు బ్లాగ్ దంపతులు, వారి బుల్లి మనవడు అగస్థ్య నాతో పాటు ఉన్నారు.

ఫాదర్స్ డే రోజు...మా నాన్నే చాలా గొప్ప అని పోస్టు రాసాక ఆయనను నేను కలిసాను. వాళ్ళ పిల్లలను ఆయన పెంచిన విధానం, వారి ఇష్టాలకు ఆయన ఇచ్చిన విలువ గురించి తెలుసుకున్నాక...'అద్భుతమైన తండ్రి,' అనిపించారు...ఫణి బాబు గారు. ఉన్న కాసేపట్లో...ఆయన తన జీవన చిత్రాన్ని ఆవిష్కరించి...ఎన్నో విషయాల మీద తన అభిప్రాయాలు చెప్పారు. ఏమాటకు...ఆ మాటే....మా సంభాషణలో నా వాటా ఒక ట్వెంటీ పెర్సంటే! అయినా...నాకు ఆనందమే అనిపించింది. "నేను ఎక్కువ మాట్లాడతానని మా ఇంటావిడ (ఫణి గారి ట్రేడ్ మార్క్ సంబోధన) అంటూ వుంటుంది," అని కూడా ఆయన బోసి నవ్వుతో చెప్పారు. 

బ్లాగ్ వల్ల తాము ఎంత తృప్తిని అనుభవిస్తున్నది వారిద్దరూ తెలిపారు. బ్లాగ్ చేతిలో ఉందికదా అని ఒకరిపై ఒకరు బురద చల్లుకోవడం బాధిస్తుందని, యాత్రా విశేషాలు రాసే ఒక బ్లాగర్ పై వచ్చిన విమర్శలు చివరకు ఆమె రాయడం ఆపే వరకు వెళ్ళడం బాధాకరమని చెప్పారు. 'సాహిత్యాభిమాని' శివ గారిని కలిసినప్పుడు కూడా ఇలాగే చాలా ఆనందం అనిపించింది నాకు.

బ్లాగ్ మితృలారా....మీరు కూడా హైదరాబాద్ వస్తే...నాకు ఒక్క ఫోన్ కొట్టండి. లేదా మెయిల్ ఇవ్వండి. మనం సరదాగా కలుద్దాం, కూర్చొని మాట్లాడుకుందాం. ఒక మంచి స్నేహ సామ్రాజ్యాన్ని ఈ నెట్ ప్రపంచంలో నెలకొల్పుదాం. నా రాతల మీద కోపం ఎందుకు ఉందో చెప్పిన వారికి ఒక హైదరాబాద్ బిర్యానీ....పోస్టులు బాగున్నాయని చెప్పే వారికి ఉస్మానియా బిస్కట్ ప్లస్ చాయ్. ఆర్ యూ రెడీ?