మమత ఆవేశం అర్థం చేసుకోదగినదే!

పదవుల్లో ఉన్నవారు బీ పీ పెంచుకోకూడదు, కోపాన్ని ప్రదర్శించకూడదు...అన్నవి నిజమే అయినా...ఒకొక్కసారి జర్నలిస్టులు, ఫోటోగ్రాఫర్ల విషయంలో కొందరు నేతలు నిగ్రహాన్ని కోల్పోయి ఆగ్రహం కనపరిచి మీడియా దాడికి గురవుతున్నారు. పశ్చిమ బెంగాల్ ముఖ్యమంత్రి మమతా బెనర్జీ నిన్న ఫోటోగ్రాఫర్లపై కనబరిచిన కోపం ఈ కోవలోనిదే. 

'మాతి ఉత్సవ్' పేరిట పభుత్వం ఏర్పాటు చేసిన ఒక కార్యక్రమంలో Panaragh అనే చోట ఇది జరిగింది. అక్కడ వంట ఏర్పాటు ఎలా వుందో చూడడానికి దీదీ వంటశాలకు వెళ్ళినప్పుడు...భద్రతా వలయాన్ని చేదించుకుని ఒక ఫోటోగ్రాఫర్ మంట మీద ఉన్న పాత్రకు అవతలి వైపు వెళ్లి కింద వున్న వస్తువులను తొక్కుతూ...ఆ యాంగిల్ నుంచి  మమత ఫోటో తీయాలని ప్రయత్నించినప్పుడు ఆమెకు ఒళ్ళు మండింది. "ఒక్కటి చరుస్తా. బుద్దిలేదా? ఒక పక్క మంట మీద అన్నం వుడుకుతున్నది కనపడడం లేదా?" అని మమత అన్నారట. ఆమె తన మాతృభాషలో అన్న మాటలు ఇలా వున్నాయి. 

"Ek thappar debo. Ashabhyagulo. Dekhchen na agune ranna hochhe (I will give you a tight slap. You are all uncivilized. Can't you see that food is being cooked on the fire?)."

ఈ ఘటనతో ఒళ్ళు మండిన పత్రికలు మమతపై దాడి ఆరంభించాయి. నా లెక్క ప్రకారం...ఒకటి రెండు రోజుల పాటు బెంగాల్లో జర్నలిస్టులు ప్రదర్శనలు కూడా చేస్తారు. ఆమె 'దురహంకారాన్ని దునుమాడుతారు. తన కారు తీసుకు రావడంలో జరిగిన జాప్యానికి కోపగించుకుని..."ఏమిటీ లేటు? తోలు తీస్తా..." అని తన భద్రతా సిబ్బందిని అన్న ఒక వారం తిరగక ముందే మమత ఇలా జర్నలిస్టులపై నోరు పారేసుకున్నారని కొన్ని పత్రికలు విమర్శలు మొదలు పెట్టాయి.  కనిపించిన అందరినీ కరవడం జబ్బు కిందకు వస్తుంది కానీ...నిన్నటి ఘటనలో మమతను తప్పు పట్టలేం. ఫోటో జర్నలిస్టు ప్రవర్తనను మాత్రం ఖండించక తప్పదు. 

పాపం...మంచి ఫోటోలు తీయాలని, ఇతర పత్రికల కన్నా మంచి యాంగిల్స్ కావాలని ఫోటో గ్రాఫర్లు తాపత్రయ పడతారు. దానివల్ల  అధికారిక కార్యక్రమాలలో ఫోటో జర్నలిస్టులు తోపులాటకు, తగువులాటకు దిగక తప్పని పరిస్థితి. ఒకొక్కరు వందల కొద్ది ఫోటోలు తీసుకోక తప్పడం లేదు. 

మొన్నీ మధ్యన ఉస్మానియా విశ్వవిద్యాలయం స్నాతకోత్సవం జరిగితే....డాక్టరేట్ పట్టా తీసుకోవడానికి నేను తెల్లబట్టలు వేసుకుని 

టాగోర్ ఆడిటోరియం కు వెళ్లాను. అక్కడ నా సీటు నంబర్ ఏడు. అంటే..ముందు వరసలో వుంటుంది. అక్కడి నుంచి స్టేజ్ మీద ఉన్న వారిని చూడడం కుదరలేదు. కారణం...మన ఫోటో జర్నలిస్టు మిత్రులు...చాలా సేపటి వరకూ...వాళ్ళ ముడ్లు చూస్తూ గడపటంతోనే  సరిపోయింది. వాటిని నిరంతరం చూస్తూ...అపుడప్పుడు నిలబడి గెస్టులను చూస్తుంటే...చాలా ఇబ్బంది అనిపించింది. నా పక్కనే కూర్చున్న..అరబిక్ లో పట్టా పొందిన ఒక మహిళ వాటిని చూడలేక మొహం వేరే వైపు తిప్పుకుని అవస్థ పడింది. ఇక్కడ ఎవ్వరినీ తప్పుపట్టలేని దుస్థితి. ఎవళ్ళ డ్యూటీ వాళ్ళది. 

ఈ రోజుల్లో వివిధ ప్రోగ్రాంలు కవర్ చేస్తున్న జర్నలిస్టుల సంగతి దారుణంగా ఉంది. గొట్టాలు (చానెల్స్) ఎక్కువయ్యాయి, మంచీ మర్యాద తగ్గిపోయాయి. స్టేజ్ మీద ఉన్న నేతలు/ అధికారులు/ ముఖ్యుల ఎదురుగా వీడియో గ్రాఫర్లు, పోటో గ్రాఫర్లు ఒక దడి కడుతున్నారు. వాళ్ళు నిలబడతారు. దాంతో స్టేజ్ మీద ఏమి జరుగుతుందే తెలియడం....అభిముఖంగా కూర్చున్న వారికి కష్టం. 

"బ్రదర్...ఒక రెండు ఫోటోలు తీసుకుని జరగవచ్చు కదా..." అని ఎవరైనా అంటే...వాళ్ళంతా కలిసి గయ్యిన లేస్తారు. వెంటనే క్షమాపణ చెప్పకపోతే...మీడియా స్వాతంత్ర్యంను దెబ్బ తీస్తున్నారని ధర్నా చేస్తారు. ఇదొక క్లిష్ట సమస్య. జర్నలిస్టుల ఉద్యోగాలు పోతున్నా...దున్నపోతు మీద వాన కురిసినట్లు ఉన్న జర్నలిస్టు సంఘాలు పలువురికి (జర్నలిస్టులకు కూడా) అసౌకర్యంగా ఉన్న ఈ సమస్యపై ఒక ఆలోచన చేస్తే బాగుంటుంది.