తరుణ్ తేజ్ పాల్... తమరిదీ అదే కోవా.. హవ్వ

ఆధునిక భారతదేశంలో పరిశోధనాత్మక జర్నలిజానికి కొత్త ఊపు తెచ్చిన తరుణ్ తేజ్ పాల్ తన దగ్గర పనిచేసే ఒక మహిళా జర్నలిస్టుపై గోవా ట్రిప్ లో లైంగిక దాడికి పాల్పడడం నివ్వెర పరుస్తోంది. తెలుగు నేల మీద ఎడిటర్లు, మీడియా యజమానుల రూపంలో ఉన్నకామ పిశాచుల కోవలోకి తరుణ్ లాంటి గొప్ప జర్నలిస్టు రావడం దారుణం. జర్నలిజానికి ఇదొక పాడు రోజు. వినూత్న స్టింగ్ ఆపరేషన్స్ తో ఎన్నో కుంభకోణాలను, పాడు పనులను వెలుగులోకి తెచ్చి ఒక తరం జర్నలిస్టులకు వృత్తి పట్ల కొత్త ఆశలను రేపిన తరుణ్ ఇలాంటి దారుణానికి పాల్పడడం బాధాకరం కాక మరేమిటి?  

రియల్ ఎస్టేట్, ఆసుపత్రులు, ఇతరేతర వ్యాపారంతో సంపాదించిన డబ్బుతో చానళ్ళ మీద చానళ్ళు పెట్టి డబ్బు, కులం తెచ్చి ఇచ్చిన కొవ్వుతో కొందరు దౌర్భాగ్యులు తమ దగ్గర పనిచేసే జర్నలిస్టులను లైంగికంగా వేధించడం, ఉద్యోగాల కోసం ఆ అభాగినులు వాళ్ళను భరించడం తెలుగు జర్నలిజంలో ఎప్పుడూ జరిగే చర్చే. ఈ తరహా వెధవల పనుల వల్ల జర్నలిజానికి పెద్ద మచ్చ రాదు కానీ, తరుణ్ లాంటి నికార్సైన జర్నలిస్టులు ఇలాంటి చెత్త పనులు చేస్తే... అది అద్భుతమైన జర్నలిజానికి తెచ్చే చెడ్డ పేరు అంతా ఇంతా కాదు. ఎడిటర్ల స్థాయికి వచ్చిన వాళ్ళు మరింత బాధ్యతాయుతంగా వ్యవహరించాలి. 

చేసిన రాచ్చంతా చేసి... సారీ చెప్పి... ప్రాయశ్చిత్తంగా ఉద్యోగం, ఆఫీసు నుంచి ఆరు నెలల పాటు తప్పుకుంటున్నట్లు ప్రకటించడం తరుణ్ విషయంలో కొత్త కోణం. న్యాయం కోసం, చట్టం కోసం ప్రాణాలకు తెగించి పనిచేసిన తరుణ్ ఇలాంటి పనికి బరితెగించడం చెప్పలేని దురదృష్టం. తరుణ్ ను చట్టం శిక్షించాలి. బాధిత జర్నలిస్టుకు మీడియా అండ దండలు అందించాలి. 

ఉద్యోగం నుంచి తప్పుకుంటూ తెహల్కా మేనేజింగ్ ఎడిటర్ షోమా చౌదరి కి తరుణ్ తేజ్ పాల్ రాసిన లేఖ ఇక్కడ ఇస్తున్నాం. (The Alchemy of Desire పేరుతొ తరుణ్  రాసిన పుస్తకం కవర్ పేజీ ఫోటో  పైన... ఆ మహానుభావుడి ఫోటో  ఈ పక్కన) 

My dear Shoma,

The last few days have been most testing, and I squarely take the blame for this. A bad lapse of judgment, an awful misreading of the situation, have led to an unfortunate incident that rails against all we believe in and fight for.

I have already unconditionally apologised for my misconduct to the concerned journalist, but I feel impelled to atone further. Tehelka has been born and built, day on day, with my blood, toil, tears and sweat, and that of many others, against near-insurmountable odds. It has lived for and fought the big battles of our time, always on the side of the oppressed and the wronged, always on the side of equity and justice. Its voice has travelled the world and changed policy and perceptions. It has been a beacon for those who would do the right thing.

Through bad, and worse, times I have protected Tehelka and its journalists from the inevitable demands of power and corporations. I have always allowed every journalist's sense of the right to flower and express itself. No one has ever been asked to do what they don't believe in.

I have always held that Tehelka the institution, and its work, have always been infinitely more important than any of us individuals. It is tragic, therefore, that in a lapse of judgment I have hurt our own high principles. Because it involves Tehelka, and a sterling shared legacy, I feel atonement cannot be just words. I must do the penance that lacerates me. I am therefore offering to recuse myself from the editorship of Tehelka, and from the Tehelka office, for the next six months.

You have always been stellar, Shoma, and even as I apologise to you and all my other colleagues, for this unfortunate incident, I leave Tehelka in your more than capable and safe hands.

In apology,

Tarun