వేధించే బాసుల్లారా....ఈ బుక్ లెట్ మీరు చూసారా?

వర్క్ ప్లేసులలో అవకాశాలు అందివచ్చి అందలాలు ఎక్కినవారు నలుగురికి ఆదర్శంగా ఉండేలా మెలగాలి కానీ...కింది ఉద్యోగులను అనుక్షణం ఉండేలు దెబ్బలకు గురిచేస్తూ పైశాచిక ఆనందం పొందకూడదు. బాసిజంతో అందరినీ భయపెట్టి వేధించి నంజుకుతినకూడదు. అలా వేధించి, ఉద్యోగాలు పీకించి అమానుషంగా వ్యవహరించిన వారు కచ్చితంగా చరిత్రహీనులవుతారు. 

సహజంగానే 'బాస్' అనగానే చాలా సందర్భాలలో 'యాస్ (గాడిద)' లా వ్యవహరిస్తారన్న అపవాదు ఉంది. ఏదో పని ఒత్తిడి వల్లనో, తప్పును భరించలేకనో అసహనం-కోపంతో అలా మృగంలా ప్రవర్తించినా....తన మాటల ఈటెల వాడి వేడికి తల్లడిల్లుతున్న ఉద్యోగికి సాయంత్రానికి ఉపశమనం కలిగేలా ప్రవర్తిస్తే పర్వాలేదు. లేకపోతే...బాసు బాధితుడు...తలలో నరాలు విస్ఫోటన స్థితికి జేరగా కొంప జేరి ఆ కోపాన్ని నిర్బలురైన భార్య మీదనో సంతానం మీదనో తీర్చుకుని ఇబ్బంది పడతారు. సుఖశాంతులు కోల్పోతారు. 

ఇప్పటికీ తెలుగు జర్నలిజంలో ఉన్న అలాంటి పిచ్చి కుక్క, గుంటనక్క ఒకడి కింద నేను ఒక ఏడేళ్ళు పనిచేసి చాలా చాలా చాలా కోల్పోయాను. వాడు పెట్టిన టార్చర్ కు కొన్ని రోజులు మాటలు నత్తి నత్తిగా వచ్చాయి, ఆ మనోక్లేశం తో మాటి మాటికీ జ్వరం వచ్చేది. ఇప్పటికీ జ్వరం వస్తే...వాడినే తిడుతూ కలవరిస్తానట. మనిషిగా బతకడానికి వీడు ఒక్కడు అనర్హుడు అని నాకు బాగా అనిపించి.... ఈ ఎదవను లేపేస్తే...మనం జైల్లో ఉన్నా మిగిలిన సాటి ఉద్యోగులు సుఖంగా ఉంటారు కదా...అని అనిపించిన రోజులు బోలెడు. అయితే...ఈ క్యారెక్టర్ లేకపోతే...నేను ఇంగ్లిష్, జర్నలిజం కోర్సులు చేసే వాడిని కాదు, 'ది హిందూ' లో పనిచేయాలన్న కల నెరవేరేది కాదు. అక్కడి నా మొదటి బాసు దాసు కేశవరావు గారు  నిజంగా దైవ సమానులు. ఆయన లాంటి బాసుల కింద పనిచేయడం ఒక అపూర్వమైన వరం. 

అయితే...ముందుగా అనుకున్నవాడితో పోల్చినందుకు ఆ పిచ్చికుక్క, గుంటనక్క నన్ను క్షమించాలని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటూ, సదరు మా మాజీ సార్ లో పరివర్తన వచ్చి మనిషిగా మారి కింది ఉద్యోగులను కుటుంబ సభ్యులుగా చూసుకునే మంచి మనసు ప్రసాదించాలని సకల దేవతలను ప్రార్ధిస్తూ....అసలు విషయంలోకి వస్తాను. 

పెద్దిభొట్ల శివ సుందరం అనే సీనియర్ జర్నలిస్టు ఈ మధ్యన చనిపోయారు. ఇండియన్ ఎక్స్ ప్రెస్, ఆంధ్ర ప్రభలలో ఆయన మాట వేదవాక్కు అనే వారు. ఆయన....ఉద్యోగులను నీచంగా చూసే వాడని, జాబులు పీకి పారెయ్యడంలో దయాగియా లేకుండా వ్యవహరించాడని కర్ణాకర్ణిగా విని ఉండడం వల్ల కాబోలు ఆయన మీద ఒక పోస్ట్ రాయడానికి నా మనస్సు అంగీకరించలేదు. ఈ లోపు జగన్ అనే జర్నలిస్టు 'ఆంధ్రజ్యోతి' లో 'అక్షరబద్ధుడు సుందరం' అనే శీర్షికతో June 19 న ఒక వ్యాసం రాసారట.

అది చదివి...ఒళ్ళుమండి 'పాత్రికేయ విలువల విధ్వంసకులకు నివాళులా?' అన్న శీర్షికతో ఒక నలుగురు సీనియర్ జర్నలిస్టులు--కే.వీ.కూర్మనాథ్, పతకమూరు దామోదర్ ప్రసాద్, నామాల విశ్వేశ్వర రావు, నున్న నరేష్--ఒక 22 పేజీల బుక్ లెట్ తెచ్చారు. అది చదివితే....సుందరం గారు ఎంత దారుణంగా వ్యవహరించేవారో తేలిగ్గా అర్థమవుతుంది. 'జర్నలిస్టు ఎలా ఉండకూడదో..." అనడానికి ఈ మహానుభావుడు ఒక ఉదాహరణ అని కూర్మనాథ్ చెబితే, 'అక్షర భక్షకుడికి బానిస నివాళి" అని రావు దుమ్మెత్తి పోశారు. మృతుల మీద బండలు వేసే కుసంస్కారులు కారు కాబట్టి...వారి వాదన తప్పని, వారి బాధ అర్ధరహితమని అనుకునేట్టు లేదు. 

ఈ నలుగురు ఎవరో చెత్త జర్నలిస్టులో, జర్నలిస్టు యూనియన్ నేతలో అయితే...నేను పట్టించుకునే వాడిని కాదు. కానీ...ఎన్నో కష్టాలు పడి వృత్తిలో నిలదొక్కుకున్న వారు వీరు. అందుకే ఆ బుల్లి పుస్తకంలో కొన్ని పేజీలు  ఇక్కడ ఇస్తున్నాను. మరణించిన వారి గురించి తప్పుగా అనుకోవడం మన సంప్రదాయం కాదని తెలిసీ...ఆంధ్రప్రదేశ్ జర్నలిజంలో నిజంగానే కుక్కలు, తోడేళ్ళను తలపించే బాసుల సంఖ్య రోజురోజుకూ పెరిగిపోవడంతో ఈ పని చేయక తప్పడం లేదు. నాది బ్యాడ్ టేస్ట్ అని అన్నా...పర్వాలేదు.

ఉద్యోగులను వేధించుకు తినే మీడియా బాసుల్లారా! మీ కింది ఉద్యోగులు మనుషులు. వారిని మంచి మానవ వనరులుగా తీర్చి దిద్దకుండా సాధించి వేధించి చంపుకు తినడం వల్ల ప్రయోజనం శూన్యం. నిజానికి ఈ బుక్ లెట్ మీకొక గుణపాఠం. ప్రభ వెలిగినన్ని రోజులు మీరు కింది ఉద్యోగులను నంజుకుతిని, వారి జీవితాలలో ఆనందాన్ని ఆవిరి చేస్తే...మన ప్రభ ఆరాక మన బాధితులు చూడండి...ఎంత కడుపు మంటతో బుక్ లెట్ తెస్తారో!