హాట్సాఫ్... తల్లులారా!

 విధి ఎంతో కౄరమైనది! పాపం ఎంతమంది జర్నలిస్టులు మౌనంగా ఎన్నిరకాల ఇబ్బందులు పడుతున్నారో కదా!!

ఒక రెండు పుస్తకాలు ప్యాక్ చేసి వాటిని తిరుపతిలో ఉన్న ఒక ఒక విధివంచిత పాత మిత్రుడికి పంపడానికి ఇవ్వాళ పోస్టాఫీస్ కు వెళ్తున్నపుడు నన్ను ఈ  అంశమే ఇబ్బంది పెట్టింది. 

తన పేరు పెసంగి భాస్కర్. ఈనాడులో కరీంనగర్ ఎడిషన్లో, ఆ తర్వాత ఈ-టీవీ కోసం హైదరాబాద్ లో పనిచేసారు. నేను తనతో కలిసి పనిచేయలేదు కానీ నేను ఈనాడు జనరల్ డెస్క్ లో ఉండగా బాగా పరిచయం అయ్యారు.  నాకన్నా ఎంతో సీనియర్. నాకెందుకో నచ్చారు ఆయన. తర్వాత టీవీ-5 లో చేరినట్లు నాకు గుర్తు. ఆ తర్వాత ఇంగ్లిష్ జర్నలిజంలోకి వెళ్లాలని శ్రమపడి డెక్కన్ క్రానికల్ లో విజయవాడ లో రిపోర్టింగ్ లో చేరారు. అప్పుడు నేను 'ది హిందూ' కోసం నల్గొండలో పనిచేసేవాడిని. మధ్యలో నేను వారి ఇంటికి వెళ్ళాను కూడా. వారి శ్రీమతి కూడా ఈనాడు ప్రొడక్టే. అలాంటి భాస్కర్ గారు ... 2009 లో డీ సీ ఆఫీసు పని మీద (ఒక కోర్టు కేసు అనుకుంటా) చెన్నై వెళితే బ్రెయిన్ స్ట్రోక్ వచ్చి  రైల్వే స్టేషన్ లో స్పృహ తప్పి పడిపోయారు. ఆలస్యంగానైనా ఎవరో ఆసుపత్రిలో చేర్చారు. ప్రాణాపాయం నుంచి బైటపడినా మాట పోయింది. ఒక కాలు,చెయ్యి దెబ్బతిన్నాయి.గుర్తు పట్టలేకపోయారు. అది తెలిసి నేను 2009 సెప్టెంబర్ లో హైదరాబాద్ లో ఉన్న వారి ఇంటికి నా భార్యతో కలిసి వెళ్లి వచ్చాను. పదాలు కూడా బలుక్కుని, గుర్తు కోల్పోయి భాస్కర్ గారు మాట్లాడుతుంటే నాకు గుండె పగిలింది. కొన్ని రోజులు మనిషిని కాలేకపోయాను. వారి భార్య కు కొంత సాయం కోసం కాంటాక్ట్ నంబర్లు ఇవ్వడం మినహా ఏమీ చేయలేక పోయాను. అనారోగ్యంతో మంచంలో ఉన్న ఆయన్ను, ఇద్దరు పిల్లలను పోషించే బాధ్యత ఆమె మీద పడింది. నేను అప్పుడప్పుడు వెళ్లి భాస్కర్ గారిని కలిసి వచ్చాను కానీ పని ఒత్తిడి వల్ల తనను బైటికి తీసుకుపోవాలన్న మేడం గారి అభ్యర్ధనను అమలు చేయలేకపోయాను. ఇంతలో వారి కుటుంబం తిరుపతికి వెళ్ళిపోయింది. అక్కడి నుంచి ఒక ఏడాది కిందట...ఇంకా మాటలు పూర్తిగా రాని భాస్కర్ గారు స్వయంగా ఫోన్ చేశారు. అప్పటి నుంచి ఇద్దరం తరచూ ఫోన్ లో మాట్లాడుకుంటున్నాం. ధైర్యంగా ఉండాలని, అంతా మంచే జరుగుతుందన్న పైపై మాటలు చెప్పడం మినహా ఏమి చేయగలం? నేను ఈ మధ్యన భాస్కర్ గారితో  తరచూ ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్నా. కామన్ ఫ్రెండ్స్, అప్పటి జర్నలిజం పరిస్థితులు, కరోనా సంక్షోభం, తిరుపతి వాతావరణం, ఆ రోజు తిన్న ఫుడ్డు గురించి తీరిగ్గా కబుర్లాడుతున్నాం. ఆయనకు చదవడం కోసం ఒక రెండు పుస్తకాలు పంపాలని అనిపించి... ఆయన నుంచి అడ్రస్ తీసుకుని  పోస్టులో పంపా ఈ రోజు. ఆయనకు ఒక లేఖ కూడా రాశా. ఆ బుక్ పార్సిల్ పంపడానికి బండి మీద పోస్టాఫీస్ కు పోతుంటే.... జర్నలిజాన్ని నమ్ముకున్న వారి కష్టాలు, మన వల్ల కుటుంబాల్లో కలిగే సంక్షోభం పదేపదే మనసును తొలిచాయి.

కరోనా కల్లోలం సృష్టించిన సమయంలోనే ఇతరేతర అనారోగ్యంతో నెలల తరబడి ఆసుపత్రి పాలై లక్షలకు లక్షలు ఖర్చు పెట్టాల్సి వచ్చిన ఒక మిత్రుడు, ఒంటరిగా భర్తను కాపాడుకున్న తన భార్య కూడా బాగా గుర్తుకు వచ్చారు ఈ రోజు. ఇది మామూలు పోరాటం కాదు. అత్యంత సంక్లిష్ట పరిస్థితుల నడుమ అసమాన ధైర్యంతో మెలిగి తమ వారిని రక్షించుకున్న ఈ ఇద్దరు స్త్రీ మూర్తులకు శతకోటి వందనాలు.