నోటికొచ్చింది మాట్లాడి/రాసి ఇరుక్కోకండి....

 వాక్ స్వాత్రంత్య్రం. సోషల్ మీడియా. 

ఈ రెండూ ఫ్రీగా దొరికాయ్ కదా...అని మనకు నచ్చని వారిమీద రెచ్చిపోతే గట్టిగా ఇరుక్కుంటాం. తిట్లు తినే వాళ్లు పట్టించుకోకపోబట్టి, కోర్టుకు ఈడ్చే తీరికా, ఓపికా లేకపోబట్టి నోటి తీట/ చేతి గుల మహనీయులు బతికిపోతున్నారు కానీ లేకపోతే తలనొప్పి, తలబొప్పి ఖాయమయ్యేవి. ఇందుకు ఒక క్లాసిక్ కేసు ఇది. ఈ రోజు ది హిందూ మొదటి పేజీల్లో 'Unconditional Public Apology' అన్న శీర్షిక కింద వచ్చిన ఒక ప్రకటన చూడండి. దాని కథాకమామీషు ఇదండీ.

హైదరాబాద్ లో మౌలానా ఆజాద్ ఉర్దూ యూనివర్సిటీ అనే గొప్ప విద్యా సంస్థ ఉంది. దాని మాజీ ఛాన్సలర్ గారికి ఎందుకో ఒళ్ళు మండి జర్నలిజం శాఖలో పనిచేసే ప్రొఫెసర్ మీద 2019 లో ఘాటైన వ్యాఖ్యలు చేశారు. ఆ ప్రొఫెసర్ పరువు ప్రతిష్ఠలకు భంగం కలిగేలా మీడియా ముందు అన్నారట. గతంలో ఉన్న లైంగిక వేధింపుల కేసు నుంచి విముక్తి లభించాక కూడా తనను ఆ అర్థం వచ్చేలా ఘాటైన మాట అనడం మీద జర్నలిజం ప్రొఫెసర్ గారు కోర్టుకు వెళ్లారు. ఛాన్సలర్ గారు అడ్డంగా దొరికిపోవడంతో సుప్రీం కోర్టులో సారీ చెప్పారు. తన క్లయింట్ 'emotional outburst (భావోద్వేగ విస్ఫోటం)' తో అన్నారే తప్ప ప్రొఫెసర్ ను బద్నాం చేయాలని కాదని ఛాన్సలర్ తరఫు న్యాయవాది విన్నవించారు. ఆయనకు మెడిసిన్ చేస్తున్న ఇద్దరు పిల్లలు ఉన్నందున జరిమానా విషయంలో దయ చూపాలని కూడా ఆ న్యాయవాది కోర్టును కోరారు. దానిపై స్పందిస్తూ.... ప్రొఫెసర్ గారికి Unconditional Public Apology ప్రకటన రూపంలో చెప్పాలని, మనో వేదన కలిగించినందుకు ఒక లక్ష రూపాయలు చెల్లించాలని సుప్రీం కోర్టు బెంచ్ అక్టోబర్ లో ఆదేశించింది.

దేశ అత్యున్నత న్యాయస్థానం ఆదేశం మేరకు ఈ రోజు మాజీ ఛాన్సలర్ గారు Unconditional Public Apology ప్రచురించారు The Hindu లో. నా లెక్క ప్రకారం, లాయర్లకు, ఈ ప్రకటన వేయడానికి ఛాన్సలర్ గారికి కనీసం 7-8 లక్షలు వదిలి ఉంటాయి. పైగా అందరి ముందు చులకన అయ్యే పరిస్థితి.  

This is a case of defamation by libel filed by Journalism Professor in 2019.

First a criminal complaint with police, then criminal proceedings before a Junior Civil Judge, then a Original Suit with Addl Dist Judge, then a Criminal Petition before a single Judge of TS High Court and finally a Spl Leave Petition before a Division Bench of Supreme Court. 

"A 6 year litigation of defamation not only defamed 2 professors but also brought disrepute to MANUU, a Temple of learning," అని సీనియర్ అడ్వకేట్ Babji Yana గారు చెప్పారు. 

అదీ సంగతి... ఇది అందరికీ గుణపాఠం. మీడియా ముందు, వాట్సాప్ గ్రూపుల్లో, సోషల్ మీడియా మాధ్యమాల్లో ఇతరులపై రెచ్చిపోయి రాయడం గానీ, వీడియోలు చేయడం గానీ చేయకండి. చట్టాలు టైట్ అవుతున్నాయి. మీ అభిప్రాయాలు చెప్పడం వేరు, చెలరేగిపోయి పిచ్చపిచ్చ ఆరోపణలు చేయడం వేరు. 

భద్రం బీ కేర్ ఫుల్ బ్రదర్/ సిస్టర్.

ఘంటా చక్రపాణి గారికి వీసీ పదవి: శభాష్... రేవంత్ జీ!

 ఒక పార్టీ హయాంలో పదవి అనుభవించిన వారిని వైరి పార్టీ పవర్ లోకి రాగానే ఇంటికి సాగనంపడం మనం తరచూ చూస్తాం. ప్రతిభ, అర్హతలతో సంబంధం లేకుండా కేవలం పొలిటికల్ ఈక్వేషన్ కారణంగా ఇట్లా పాత వారికి పాతరేసి కొత్తవారి జాతర మొదలు పెడతారు. ఇదో దిక్కుమాలిన పద్ధతి. దానికి పూర్తి భిన్నంగా...కేసీఆర్ గారి హయాంలో తెలంగాణ రాష్ట్ర పబ్లిక్ సర్వీస్ కమిషన్ చైర్మన్ గా పనిచేసిన విద్యావేత్త, మేధావి, రాజకీయ - సామాజిక - సాంస్కృతిక విశ్లేషకుడు Chakrapani Ghanta గారిని కాంగ్రెస్ ప్రభుత్వ సారథి రేవంత్ రెడ్డి గారు ప్రతిష్ఠాత్మకమైన డాక్టర్ బి ఆర్ అంబేద్కర్ యూనివర్సిటీ వైస్ ఛాన్సలర్ గా నియమించడం నాకు మంచిగా అనిపించింది. ఇలాంటి అసాధారణ చర్యలే తెలంగాణ పునర్నిర్మాణానికి కావలసింది. ప్రతిభను కాకుండా భజనను ప్రాతిపదికగా చేసుకునే పాత సీఎం ఇలాంటి పని కలలో అయినా చేయరు. మేధావులను వాడుకోవడం చేతగాక ఎన్నో బ్రిలియంట్ బ్రెయిన్స్ ను దూరం చేసుకుని అవమానించి చెడ్డపేరు తెచ్చుకుని ఫలితం అనుభవించిన కేసీఆర్ గారు రేవంత్ గారి నుంచి నేర్చుకోవాల్సిన గొప్ప అంశం ఇదని నాకు అనిపిస్తున్నది. 

మూడు దశాబ్దాలకు పైగా అదే యూనివర్శిటీ కి సేవలు అందించిన చక్రపాణి గారు వీసీ కావడం మంచి పరిణామం. లక్షల మంది ఇంటి గడపల చెంతకు చదువును చేర్చిన ఒక గొప్ప విద్యా సంస్థ అంబేద్కర్ విశ్వవిద్యాలయం. చక్రపాణి గారి సమర్ధ నాయకత్వంలో అది కాలానికి అనుగుణంగా ఉపాధి కల్పన పెంచే కోర్సులు ప్రవేశపెట్టి మేలు చేస్తుందని, ప్రతిభకు పెద్దపీట వేస్తుందని భావించవచ్చు. బీ.ఆర్ ఎస్ హయాంలో...పదవి ఉంది కదా...అని నోటికి వచ్చింది మాట్లాడకుండా తనకు అప్పగించిన పని మీదనే ఆయన దృష్టి పెట్టబట్టి మర్యాద నిలిచి ఇప్పుడు కాంగ్రెస్ పాలనలోనూ మంచి పోస్టు వరించింది.  

చక్రపాణి గారికి శుభకామనలు. 

శుభకామనలు. 

నిజానికి వీసీలను డైరెక్టుగా రాష్ట్ర ప్రభుత్వం నియమించదు. నిపుణులతో 

కూడిన సెర్చ్ కమిటీ సిఫార్సు మేరకు గవర్నర్ నియమిస్తారు. అయితే, రాష్ట్ర ప్రభుత్వం వద్దనుకునే వారు వీసీ గా నియమితులవడం ఈ రోజుల్లో దుర్లభం.

తేడా వస్తే తోలు తీసే Murali Akunuri లాంటి వారికి విద్యా కమిషన్ పగ్గాలు అప్పజెప్పడం కూడా బాగుంది. అందులో మా గురువు గారు PL Vishweshwer Rao లాంటి వారికి స్థానం కల్పించారు. నిజానికి PLV సార్ 15 ఏళ్ల కిందటనే వీసీ కావలసిన విద్యావేత్త, మేధావి.

ఆటగాళ్ళ కుటుంబాల కష్టాలు!

మన దేశంలో, ముఖ్యంగా రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లో, క్రీడాభిమానులు కోకొల్లలు కానీ క్రీడాకారులు తక్కువ. అంతా ఆటలు చూసి ఎంజాయ్ చేయాలనుకుంటారు గానీ వాళ్ళ పిల్లల్ని ఆటల్లో పెట్టే సాహసం చేయరు.  ఇంజినీరింగ్, మెడిసిన్ పిచ్చలో ఉంటారు చాలా మంది. 

రాణిస్తున్న క్రికెటర్ నితీశ్ కుమార్ రెడ్డి కుటుంబం అతని ఆట కోసం పడిన కష్టం చదివితే మా కథ మేమే చదివినట్టు ఉంది. మధ్య తరగతి కుటుంబాలు పిల్లల్ని ఆటల్లో పెడితే పడే కష్టాలు నిజంగా సినిమా కష్టాలే. అయ్యో... అనేవాడు గానీ, మేమున్నాం... అనే వాళ్ళుగానీ దాదాపు ఉండరు. విజయం సాధించి మీడియాలో వస్తే మాత్రం...తాము ముందే ఊహించామని చెప్తారు. వావ్, సూపర్ అని ముఖస్తుతి కోసం అనేవాళ్లే అంతా. 

హాయిగా ఇద్దరం రిపోర్టర్స్ గా (నేను ది హిందూ లో, ఆమె ఎన్ టీవీ లో) నల్గొండలో ఉండేవాళ్ళం. మా అబ్బాయిని టేబుల్ టెన్నిస్ లో పెట్టాక...అక్కడి కోచ్ Anand Baba Komarraju ఓనమాలు నేర్పారు. ఆయన  మంచి కోచింగ్ ఇచ్చి ప్రోత్సహించినా ప్రాక్టీసింగ్ పార్టనర్స్ కోసం హైదరాబాద్ రావాలని నేను సుఖమైన ఉద్యోగం మారాను. అది చాలా కష్టమైన నిర్ణయం. కొన్నాళ్ళు హైదరాబాద్ లో పనిచేసాక తను ఉద్యోగం మానాల్సి వచ్చింది. రూరల్ జర్నలిజం లో మంచి పేరు తెచ్చుకున్న మేము ఈ హైదరాబాద్ హడావుడి జర్నలిజం లో నలిగిపోయాం. తృప్తి లేదు. జర్నలిజం మీద బుర్రలేని బాసుల మూలంగా అసహ్యం పెరిగింది. పక్కకు తప్పుకోవడంతో ఆర్థికంగా ఇబ్బంది అయ్యింది. 

మూడెకరాలు కరిగించాల్సి వచ్చింది. తెలంగాణ లాంటి అననుకూల రాష్ట్రం నుంచి అంతర్జాతీయ ఆటగాడు కావాలంటే మన బాధ మనమే పడాలి. నరమానవుడు ఆదుకోడు. నా ప్రియ మిత్రుడు, నన్ను అనుసరించి నల్గొండ నుంచి ఇల్లు అమ్ముకుని వచ్చి ఇద్దరు పిల్లల్ని అంతర్జాతీయ స్థాయికి తెచ్చి సెంట్రల్ గవర్నమెంట్ జాబ్స్ కొట్టిన Shiva Shanker, నాకు సాయం చేయాలని విఫల ప్రయత్నం చేసిన Marumamula Venkata Ramana Sharma గారు, Asci Hyd చైర్మన్ Kantipudi Padmanabhaiah గారు తప్ప ఒక్కరూ కనీసం పరిస్థితి ఏమిటని అడగలేదు. అది వారి తప్పు కూడా కాదు. మనకున్న సమాజం అలాంటిది. సంస్కృతి అలాంటిది. 

అయినా మా వాడి విజయాల వల్ల ముందుకు సాగిపోయాం. కోచ్ ల గొడవ, అసోసియేషన్ లో ఉండే తొట్టి గ్యాంగ్ పాలిటిక్స్, తోటి ఆటగాళ్ళ తల్లిదండ్రుల ఏడుపులు ఒక పక్క దేశ, విదేశాల్లో కోచింగ్, టర్నమెంట్ల కోసం అయ్యే ఖర్చు...కుంగదీసినా ఎంతో నమ్మకంతో ముందుకు పోయాం. ఇప్పుడు స్నేహిత్ ఇండియా నెంబరు - 10, వరల్డ్ నంబర్ - 108 గా ఉన్నాడు. దాదాపు 40 దేశాలలో భారత్ కు ప్రాతినిధ్యం వహించాడు.  కాగ్ లో ఆడిటర్ గా అక్టోబర్ లో స్పోర్ట్స్ కోటాలో జాయిన్ అయ్యాడు. No regrets. 

స్పోర్ట్స్ పర్సన్ జీవితంలో డబ్బు సమకూరుస్తూ, పాలిటిక్స్ కాసే తండ్రి కన్నా తల్లి పాత్ర ఎంతో ఉంటుంది. ప్రతి తల్లి ఒక పెద్ద కౌన్సిలర్. ప్రేమగా పోషకాహారం పెడుతూ, అపజయాల సమయంలో అమ్మ ఇచ్చే ధైర్యమే ప్రతి ఆటగాడికి కొండంత బలం. సిబ్లింగ్ కూడా ఎంతో అండ ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. 

కొవిడ్ తో పాటు ఆటల పట్ల కే సీ ఆర్ కున్న నిర్లిప్తత బాగా బాగా మమ్మల్ని దెబ్బతీసింది. తమిళ నాడు, గుజరాత్, హర్యానా లలో ప్రభుత్వాలు లక్షలుపెట్టి శిక్షణ ఇప్పిస్తుంటే తెలంగాణ లో నయా పైసా సాయం లేక ఇబ్బంది పడ్డాం. ఈ రేవంత్ ప్రభుత్వం కూడా అదే బాపతులా ఉంది. ఒక అంతర్జాతీయ మెడల్ వచ్చినప్పుడు సీఎం ను కలవాలని ప్రయత్నిస్తే వారు టైం ఇవ్వలేదు. అది మన సంస్కృతి. 

నితీశ్ లాంటి ఆటగాళ్ళు ఎంతో మంది ఉన్నారు. వారికి ప్రోత్సాహం కావాలి. ఇలాంటి ఆటగాళ్లను తయారుచేసే కుటుంబాలకు అండగా అందరూ ఉండాలి. ఆటగాడు సైనికుడిలా దేశం కోసం కష్టపడతాడు. అందుకోసం కుటుంబం నానా తంటాలు పడుతుంది. అలాంటి కుటుంబాలకు శాల్యూట్.

ఈ కథనానికి ప్రేరణ అయిన ఈనాడు పేపర్ క్లిప్పింగ్ జత చేస్తున్నా. దాంతో పాటు... Snehit గతవారం చైనా లో జరిగిన టోర్నమెంట్ లో పాల్గొన్నప్పటి ఫోటో కూడా ఉంది.

మిత్రుడు, క్రీడా ప్రేమికుడు వెంకట్ జీకి నివాళి!

వీర క్రీడా ప్రేమికుడు, మాజీ క్రికెటర్, స్పోర్ట్స్ కామెంటేటర్ Venkat Malapaka గారు నిన్న కన్నుమూశారంటే నమ్మబుద్ధి కావడంలేదు. ఈ రోజు అంత్యక్రియలు కూడా అయిపోయాయి. తెలుగు, ఇంగ్లీషులలో సునిశిత పరిశీలనతో ఆకట్టుకునే భాషతో విశ్లేషణ చేయగల ప్రొఫెషనల్. జాతీయ, అంతర్జాతీయ మ్యాచ్ లకు ఎన్నింటికో ఆయన కామెంటరీ చెప్పి ఆకట్టుకున్నారు. ఎన్నో టీవీ డిబేట్లలో పాల్గొన్నారు.  

టేబుల్ టెన్నిస్ లో లెక్కలేని టోర్నమెంట్లకు ఆయన యాంకరింగ్ చేసారు. అప్పటికప్పుడు సందర్భాన్ని బట్టి ఆసక్తికరమైన వ్యాఖ్య చేయడంలో, వాతావరణాన్ని రక్తి కట్టించడం లో ఆయన దిట్ట. అందుకే మా GTTA Global Table Tennis Academy నిర్వహించిన పోటీలకు ఆయన్ను ఒప్పించి యాంకరింగ్, స్టేజ్ మానేజ్మెంట్ చేయించాను. ఆయన శ్రద్ధగా క్రీడా వేదిక దగ్గరే ఉండి అన్నీ తానై పోటీలు విజయవంతం కావడానికి తపించేవారు. 

నేను నల్గొండలో ది హిందూ పత్రిక విలేకరిగా ఉన్నప్పుడు 2006 లో అనుకుంటా...ప్రముఖ కోచ్ V R Mukkamala గారితో కలిసి మా ఇంటికి వచ్చారు. అప్పుడు ఆరేళ్ల ఉన్న మా అబ్బాయి Snehit Suravajjula అప్పుడే టీటీ ఆడడం మొదలు పెట్టాడు. మీ బాబుకు ఆటలో మంచి భవిష్యత్తు ఉంది...మీరు ఉత్తమమైన కోచింగ్ కోసం హైదరాబాద్ రావాలని సూచించారు. అప్పటికే ఆ ఆలోచనతో ఉన్న నేను వారి మాట విని వేరే ఉద్యోగం వెతుక్కుని పిల్లవాడి ఆట కోసం హైదారాబాద్ మకాం మార్చాను. వారిద్దరి జోస్యం నిజమై స్నేహిత్ అంతర్జాతీయ క్రీడాకారుడు అయ్యాడు. దాదాపు 50 దేశాల్లో భారత్ తరఫున ఆడాడు. ఎన్నో మెడల్స్ సాధించాడు. ఈ రోజు చైనాలో ఏదో పెద్ద టోర్నమెంట్ లో ఆడడానికి వెళ్ళాడు. 

స్నేహిత్ పెర్ఫార్మెన్స్ బాగా ఉన్నప్పుడు.మాత్రమే కాక స్లంప్ లో ఉన్నప్పుడు కూడా ఫోన్ చేసి మాట్లాడేవారు వెంకట్ జీ. తనను స్నే'హిట్' అనీ, ఆచంట శరత్ కమల్ వారసుడని ఎపుడూ అనేవారు. 

స్నేహిత్ కు కంప్ట్రోలర్ అండ్ ఆడిటర్ జనరల్ (కాగ్) లో గత నెల్లో స్పోర్ట్స్ కోటాలో ఆడిటర్ జాబ్ వచ్చిందని చెప్పడానికి నేను, హేమ ఫోన్ చేస్తే అక్టోబర్ 30 నాడు 15 నిమిషాలు ఎంతో ఆనందంగా మాట్లాడారు ఆయన. అదే ఆయనతో ఆఖరి సంభాషణ. 

తాను స్నేహిత్ కు పెదనాన్న అనీ, 

వాళ్ళ కుమారుడు Krish K Malapaka కు స్నేహిత్ తమ్ముడనీ ఎంతో ప్రేమగా చెప్పేవారు. కృష్ణ కిరీటి అత్యంత ప్రతిభ గల టీటీ ఆటగాడు. స్పోర్ట్స్ కోటాలో పోస్టల్ లో ఉద్యోగం చేసేవాడు. మంచి జీవితం కోసం స్పోర్ట్స్ వదిలి న్యూజిలాండ్ వెళ్లి చక్కగా స్థిరపడ్డాడు. కిరీటి గురించి చెప్పి ఆయన ఎంతో ఆనందించారు లాస్ట్ ఫోన్ కాల్ లో.  

నేను, నా భార్య ఫోన్ లో మాట్లాడినప్పుడు ఆయన బాగానే ఉన్నారు. కానీ లివర్ సంబంధ సమస్యతో ఒక ఆసుపత్రిలో చేరి మూడో రోజు అవయవాలు పాడై కన్నుమూశారు. 

ఒక తరం క్రీడాకారులు (అన్ని ఆటల్లో), వారి పేరెంట్స్, కోచ్ లు, అఫీషియల్స్ అందరూ వెంకట్ జీ కి పరిచయం ఉన్నారు. ఆయనే వారిని పలకరించి అభినందించి ప్రోత్సహించేవారు. ఆయన మరణం స్పోర్ట్స్ లవర్స్ కు పెద్ద లోటని చెప్పడం అతిశయోక్తి కాదు. 

మరో క్రీడా ప్రేమికుడు, ఆనంద్ నగర్ స్పోర్ట్స్ వెల్ఫేర్ అసోసియేషన్ కు చెందిన Narasimha Rao గారికి వెంకట్ గారు బాల్య మిత్రుడు. క్రీడా ప్రేమికులు Anand Baba Komarraju గారికి, Bhaskar Ram Viswanatham గారికి, Gutta Kranti గారికి వెంకట్ గారు బాగా తెలుసు. టీటీ లెజెండ్ శరత్ కమల్ తండ్రి Achanta Srinivasarao గారు, వారి బాబాయి కూడా వెంకట్ జీ కి మంచి పరిచయం. 

నేను వెంకట్ గారిని మాటల మాంత్రికుడు అని అనేవాడిని. ఎదుటి వారిని ప్రోత్సహించడానికి మాటల మంత్రం వాడేవారు. నా ఆప్తుల్లో ఒకరిగా నేను భావించిన వెంకట్ గారు వెళ్లిపోవడం నాకు 2024 లో విషాదాల్లో ఒకటి. 

వెంకట్ జీ! We miss you. Om shanti.

చస్తే తప్ప ఈ జనానికి పట్టదే!

బూతు లేకుండా అద్భుతమైన సాహిత్యంతో సినిమా పాటలు రాసి మంచి పేరు తెచ్చుకున్న కులశేఖర్ గారు ఒక అనామకుడిగా గాంధీ ఆసుపత్రిలో మూడు రోజుల కిందట కన్నుమూయడం విచారకరం. ఈనాడులో జర్నలిస్టుగా కెరీర్ ఆరంభించిన సింహాచలం అబ్బాయి సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రి గారి శిష్యరికంలో రాటుతేలాడు. పాటలను నమ్ముకుని సినిమా లోకంలో 1999 లో అడుగుపెట్టిన ఆయన తేజ, ఆర్పీ పట్నాయక్ లతో కలసి సంచలనం సృష్టించాడు. ఇలాంటి హిట్ కాంబినేషన్ మళ్ళీ రావడం కష్టమేమో! 

సినిమాలో సక్సెస్ ఇచ్చిన కిక్కుతో కళ్ళు తలకెక్కి దురహంకారం తో సన్నిహిత మిత్రులను దూరం చేసుకున్నారని కొందరు... తను నిర్మించిన సినిమా తెచ్చిన నష్టాలు, కష్టాలు తట్టుకోలేక మానసిక ఆరోగ్యం బాగా దెబ్బతిన్నదని కొందరు... సినిమా జాడ్యాలు దిగజార్చయని ఇంకొందరు తమ సమీక్షల్లో చెప్పుకొచ్చారు. బంగారం లాంటి భార్యా పిల్లలకు దూరం కావడం వెనుక కారణాలు ఇవే ఏవో అయి ఉంటాయి. ఇది నిజంగా స్వయంకృతం. 

 దాదాపు వంద సూపర్ హిట్ సాంగ్స్ అందించి జనాలను ఉర్రూతలూగించిన రచయిత రెండు చిల్లర దొంగతనాల కేసుల్లో ఇరుక్కోవడం బాధాకరం. 

ఈనాడు లో నాకు జూనియర్ కలీగ్ కులశేఖర్ గారు. ఈనాడులో పనిచేస్తున్నప్పుడు అందంగా, కళ కళ లాడుతున్న రోజుల్లో ఒకటి రెండు సార్లు, చితికిపోయాక ఒక సారి నేను వారిని కలిశాను.  

తన ఆరోగ్యం సెట్ అయ్యాక కమ్ బ్యాక్ కోసం ఆయన 2019 నుంచి గట్టిగా ప్రయత్నాలు చేశారు. కానీ, వర్కవుట్ కాలేదు. మంచి ప్రాజెక్ట్స్ కోసం సిద్ధంగా ఉన్నానని ఆయన కొన్ని ఇంటర్వ్యూ లలో చెప్పారు కూడా.  

1) ఎదిగినా ఒదిగి ఉండడం ముఖ్యమని, 2) పొగరు - అహంకారం దరిచేయనీయకూడదని, 3) కుటుంబాన్ని కాదనుకుని ఊరేగకూడదని, మిత్రులను ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ దూరం చేసుకోకూడదని, 4) పేరు ప్రతిష్ఠలు ఉన్నప్పుడు మనచుట్టూ మూగే ఈగల విషయంలో జాగ్రత్తగా ఉండాలని, 5) సృజనాత్మక రంగంలో ఉన్నవారు అనారోగ్యాలకు పెద్దగా ప్రచారం లేకుండా చూసుకోవాలని కులశేఖర్ గారి జీవితం నేర్పే పాఠాలు. ఈ ఐదో పాయింట్ ఎందుకంటే, తాను ఎక్కడికి వెళ్ళినా...ఒళ్ళు ఎట్లా ఉందని అడుగుతూ జనం ఆయన్ను మరింత కుంగదీశారని ఆయన ఇచ్చిన ఇంటర్వ్యూ లను బట్టి అర్థమయ్యింది.  

ఆయన పోయాక చాలా మంది నివాళులు అర్పిస్తున్నాను. చాలా గొప్ప రచయితని కోల్పోయామని కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటున్నారు. 

ఉన్నప్పుడు పట్టించుకోకుండా పోయాక ఘన నివాళులు అర్పించే జమాన ఇది. 

తను తప్పులు చేసినప్పుడు దూరంగా జరగకుండా, క్షమించి సన్మార్గంలో పెట్టే మంచి మిత్రులు లేకపోవడం కులశేఖర్ గారిని దెబ్బతీస్తుందని నాకు అనిపించింది.

'లక్కీ భాస్కర్' సూపర్!

1) డబ్బు, 2) అధికారం. 

కైపెక్కిస్తాయి. 

కళ్ళు నెత్తికెక్కిస్తాయి. 

తైతిక్కలాడిస్తాయి.  

ఒకటి ఉంటే రెండోది ఈజీ. 

రెండోది ఉంటే మొదటిది తేలిక. 

రెండూ ఉంటే ఆటోమేటిక్ గా మరో రెండు 3) మత్తు (లిక్కర్, డ్రగ్స్) 4) పొత్తు (చెడు సావాసాలు, బైట సెట్టప్స్) చేరతాయి. 

ఈ నాలుగూ కొన్నాళ్ళు నలిచేస్తాయి. తెరుకునేలోపు గుల్లచేస్తాయి. కోలుకునేలోపు కూలిపోతారు. చాలా వరకు చివరకు దొరికిపోయారు. ఉదాహరణలు కళ్ళముందే బోలెడు. పతనం సమయంలో అప్రమత్తం చేసే మంచి మిత్రులు, మొట్టికాయవేసే కుటుంబం, వినే మనసు లేకపోతే శంకరగిరి మాన్యాలే. 

భారత ఆర్థిక వ్యవస్థను గుల్ల చేసిన స్టాక్ బ్రోకర్ హర్షద్ మెహతా 30 వేల కోట్ల రూపాయల సెక్యూరిటీస్ స్కాం నేపథ్యంలో వచ్చిన కొత్త సినిమా ' లక్కీ భాస్కర్ ' నిన్న రాత్రి విశాఖపట్నంలో చూసా.  మమ్ముట్టి కొడుకు దుల్కర్ సల్మాన్ ఉన్నాడంటే వెళ్ళాను. బాగా నటించాడు. 

దరిద్రం వేటాడిన ఒక ప్రైవేటు బ్యాంకు ఉద్యోగి తనకు దక్కాల్సిన ప్రమోషన్ ఇద్దరి వల్ల (బెంగాలోళ్ళు మరి! ఇంగ్లీష్ మీడియా, అకాడమియలో ఉన్నవాళ్లకు బాగా తెలుస్తుంది) దక్కకుండా పోవడంతో పోతేపోతాం...అన్న తెగింపుతో కొద్దిగా బుర్రపెట్టి (అన్ని చోట్లా ప్లాన్ - బీ తో) స్కాం కు సహకరించే బ్యాంకింగ్ వ్యవస్థలో భాగమై వంద కోట్ల రూపాయలు రాయల్ గా సంపాదించడం...డబ్బు కిక్కులో పతనం మొదలైనాక మంచి భార్య, తండ్రి సహకారంతో డర్టీ గేమ్ సరైన సమయంలో ఆపేసి బ్యాంకుకు, సీ బీ ఐ కు, ఆర్ బీ ఐ కు కుచ్చుటోపీ వేసి కుటుంబం సహా అమెరికా చెక్కేసి అక్కడే పెద్ద హోటల్ కొనేసి దర్జాగా బతకడం సూక్ష్మంగా సినిమా కథ. 

హీరోయిన్ మీనాక్షి చౌదరి, సీ బీ ఐ అధికారి సాయి కుమార్ తదితరులు బాగా నటించారు.   

సైన్స్, ఫైనాన్స్ వంటి కథాంశాలను సాధారణ ప్రేక్షకులకు అర్థమయ్యేలా చెప్పడం చాలా కష్టం. అయినా ఒక మెగా ఫైనాన్షియల్ స్కాం చుట్టూ అల్లిన కథను దర్శకుడు వెంకి అట్లూరి అద్భుతంగా డీల్ చేశారు. కథ, స్క్రీన్ ప్లే, ఎడిటింగ్, కెమెరా వర్క్ చాలా చాలా బాగున్నాయి. చిన్నవైనా కొన్ని డైలాగ్స్ కలకాలం నిలిచేవిగా ఉన్నాయి. 

ఓవర్ యాక్షన్, బూతు, బ్లడ్ లేకుండా ఈ మధ్య కాలంలో వచ్చిన సినిమా. 

అన్నిటికన్నా ముఖ్యంగా అంతర్లీనంగా స్నేహం ప్రాముఖ్యతను, కుటుంబం ఆవశ్యకతను ఈ సినిమా బాగా చెప్పింది. 

ఒక్క టైటిల్ మాత్రమే అతికినట్టు సరిపోలేదని నాకు అనిపించింది. వీలుచేసుకుని చూడొచ్చు. 

#venkiatluri #luckybhaskarmovie #suryadevaranagavamsi 

#telugumovie

పండగలు...మొక్కుబడి గ్రీటింగ్స్!

పండగలు, పబ్బాలు, బర్త్ డేలు, మారేజ్ డేలు తదితర శుభదినాల్లో శుభాభినందనలు (గ్రీటింగ్స్) మరీ కృతకంగా, మొక్కుబడిగా మారాయి. సోషల్ మీడియా, వాట్సప్ వంటి సాంకేతిక వెసులుబాట్లు పెరిగి అందరికీ అందుబాటులోకి రావడంతో గ్రీటింగ్స్ చెప్పటం సులువైంది. రెడీ మేడ్ గ్రీటింగ్స్, ఎమోజీలు కూడా పనిని సులభతరం చేశాయి. వీడితో పనిపడకపోతుందా...అన్న ముందుచూపుతో పండగ గ్రీటింగ్స్ పంపే వారు కూడా పెరుగుతున్నారు...మీరు గమనించారో లేదో! 

సరే, ఎప్పుడూ పట్టించుకోని వాళ్లు ఇలాంటి స్పెషల్ డేస్ లో గుర్తు ఉంచుకుని గ్రీట్ చేయడం ఒకరకంగా మంచిదే అయినా...ఏదో చెప్పాలి గదా..అని ఒక గ్రీటింగ్ ఫార్వర్డ్ చేయడం కొద్దిగా ఇబ్బందిగా ఉంది. మనకు నచ్చారనో, పూర్వపు బాసు కాబట్టో, గ్రీట్ చేస్తే పోలా? అనో.... పండగపూట వందల మందికి గ్రీటింగ్స్ పంపడంతో గంటా గంటన్నర పోతోంది. 

శుభాకాంక్షలు పంపిన వారిని 1) పేరుతో సహా సంబోధించి 2) గ్రీటింగ్ కు థాంక్స్ చెప్పి 3) తిరిగి శుభాకాంక్షలు చెప్పడమనే మూడు పనుల వల్ల నాకు ఇంకా ఎక్కువ సమయం పడుతున్నది. కాన్వా లో ఫోటో సహా గ్రీటింగ్ చేసి అందరికీ తోసేయ్యడం తేలికైన పని అయినా...అందులో హ్యూమన్ టచ్ మిస్ అన్న ఫీలింగ్ నాది. ఫోన్ నుంచి ఈ గ్రీటింగ్స్ మేసేజ్ లు తీసెయ్యడానికి కూడా టైం పోతోంది. దీపావళి సందర్భంగా రెండు పరిశీలనలు. 

1) ప్రొఫెషనల్ గ్రూప్స్ లో ఏ పండగ గ్రీటింగ్స్ అయినా సరే... పెట్టవద్దని ఎంత మొత్తుకున్నా వినరేమిటి కొందరు మిత్రులు? అడ్మిన్ హోదాలో...ఇట్లా వద్దనుకున్నాము కదరా సామీ...అని మొఖాన చెప్పలేం. మనం చెబితే వాడికి కోపం వస్తుంది. మనల్ని హిందూ వ్యతిరేకి అంటాడు. అప్పుడెప్పుడో క్రిస్మస్ గ్రీటింగ్ పెట్టినప్పుడు ఎందుకు స్పందించలేదన్న వాడి వాదనకు తానతందాన బృందం తయారై ఎగబడతారు. ఇదే కారణం మీద ఆ క్రిస్మస్ వాడితో కూడా మనకు పంచాయితీ అయి ఉంటుంది. అది ఎవ్వరికీ గుర్తురాదు. వాళ్ళతో వాదించలేక పండగపూట మూడు పాడై, మిత్రుల రెలీజియస్ సెంటిమెంట్స్ దెబ్బతీసామేమోనన్న గిల్టీ ఫీలింగ్ తో పాటు...ఆ రోజు సంబంధ దేవుడు శిక్షిస్తాడేమోనన్న ఊహ ఒక్క క్షణం ఇబ్బంది పెడుతుంది. 

2) కొద్దిగా బలిసిన లేదా పదవి ఉన్న వాళ్లకు మనం ప్రేమతో గ్రీటింగ్స్ పాపితే వాళ్ళు థాంక్స్ మాత్రమే చెబితే మనకు కాలదా? సేమ్ టు యూ అనో, ఐ రెసిప్రోకెట్ అనో..అని చావొచ్చు కదా! ముట్టేపోగారు... కాకపోతే?

నా జీవితం మలుపుతిప్పిన నాగయ్య కాంబ్లే గారికి కృతజ్ఞతలతో...

ఆదిలాబాద్ లో మారుమూల గిరిజన ప్రాంతం నుంచి వచ్చి ఎన్నో కష్టనష్టాలనోర్చి స్వశక్తితో జీవితంలో ఉన్నత స్థాయికి ఎదిగిన అడవితల్లి ముద్దుబిడ్డ Nagaiah Kamble గారు. 

39 సంవత్సరాల 7 నెలలు ఇన్ఫర్మేషన్ అండ్ పబ్లిక్ రిలేషన్స్ శాఖకు సేవలందించి నిన్న (అక్టోబర్ 30, 2024) రిటైర్ అయిన నాగయ్య గారు నేను సదా సర్వదా గుర్తుకు ఉంచుకునే మంచి మనిషి. ఆరేళ్ల కిందటే శాఖాధిపతి కావలసిన ఆయన ఏదో లీగల్ చిక్కు వల్ల అడిషనల్ డైరెక్టర్ హోదాలో రిటైర్ అయ్యారు. 

డిగ్రీ చదువుతూ నేను #ఈనాడు విలేకరిగా పనిచేస్తున్నప్పుడు ఆయన ఖమ్మం జిల్లా కొత్తగూడెం లో 1990 లో ఐ అండ్ పీ ఆర్ అధికారిగా పరిచయం అయ్యారు. నిదానం, మొహమాటం, మంచితనం, మానవత్వం కలబోత అయిన ఆయన అనతికాలంలోనే మా కుటుంబ సన్నిహితుడయ్యారు. ఆయన పెళ్లి అయ్యాక వారి సతీమణి పావని గారు మా ఇంటి ఆడపడుచు అయ్యింది. మా తల్లిదండ్రులని అమ్మా నాన్న అనేది. 22-23 ఏళ్ల వయస్సులో బాడ్మింటన్ ఆడుతూ విలేకరి (కంట్రిబ్యూటర్) ఉజ్జోగం ఇచ్చే ఫాల్స్ ప్రిస్టేజ్, తద్వారా సంక్రమించే పనికిమాలిన పిచ్చి కిక్కుతో ఉన్న నన్ను చూసి నాగయ్య గారు జాలిపడినట్లున్నారు. నా లవ్వు స్టోరీ కూడా ఆయనకి తెలుసు.

 "కంట్రిబ్యూటర్ ఉద్యోగం తో మీరు ఏమీ సాధించలేరు రాము. ఇక్కడే మిగిలిపోతారు. అప్పుడు మీరు అనుకున్న అమ్మాయిని పెళ్లి కూడా చేసుకోలేరు. జర్నలిజంలో ఎదగాలంటే ముందుగా ఇంగ్లీష్ నేర్చుకోండి..," అని ఆయన ఓ రోజు ప్రేమగా క్లాస్ పీకారు. 'ది హిందూ' పేపర్ నిత్యం చదువుతూ భాషపై పట్టు ఎలా సాధించవచ్చో కిటుకులు చెప్పారు. అంతే కాక, రోజూ సాయంత్రం మేము ఇంగ్లీష్ మీద సమీక్ష చేసేవాళ్ళం. ఈ కసరత్తు నా జీవితం మలుపు తిప్పింది. ఇట్లా మూడు నెలలు చేయగానే నేను 'ఈనాడు జర్నలిజం స్కూల్' కు సెలక్ట్ అయ్యాను. తర్వాత నిత్యం ఇంగ్లీష్ కాపీలను డీల్ చేసే ఈనాడు జనరల్ డెస్క్ లో, ఆ తర్వాత సెంట్రల్ ఎడిటోరియల్ బోర్డులో రాణించడానికి నాగయ్య గారు పరోక్షంగా కారణం. ఈనాడులో ఉద్యోగిగా స్థిరపడ్డాక మేము ఒకే కాలనీలో ఉంటూ ప్రతి ఆదివారం కుటుంబాలతో కలిసి లంచ్ చేసేవాళ్ళం. వాళ్ళ అమ్మాయి సోహినీ, మా అమ్మాయి మైత్రేయి కలిసి పెరిగారు. 

నేను రామకృష్ణ మఠం లో ఇంగ్లీష్ కోర్సు చేయడానికి, పట్టుపట్టి ఏషియన్ కాలేజ్ ఆఫ్ జర్నలిజం లో సీటు పొందడానికి, తర్వాత ది హిందూ పేపర్లో రిపోర్టర్ గా పనిచేయడానికి ప్రధాన కారణం... కొత్తగూడెంలో నాగయ్య గారు చేసిన దివ్యబోధనే. నేను ముందుగా #The Hindu లో, తర్వాత Administrative Staff College of India లో చేరితే సంతోషించిన వారిలో నాగయ్య గారు ఒకరు. 

నాగయ్య సార్ నాకు కొత్తగూడెంలో తారసపడకపోతే...నా జీవితం ఘోరంగా ఆగమయ్యేది. పెళ్లి సహా నేను అనుకున్నవి చాలా సాధించలేకపోయేవాడిని. ఒక మంచి మెంటార్ లాగా సకాలంలో వ్యవహరించి నన్ను ఆదుకున్నారు ఆయన. 

ఎవడు ఎట్లాపోతే మనకేంటి? అనుకోకుండా నిస్వార్థంగా పరులకు తోచిన మాట సాయం చేసి...వెన్నుదన్నుగా నిలిచే నాగయ్య గారి లాంటి మంచి మనుషులు కావాలి. వాళ్ళు కలకాలం వర్ధిల్లాలి. 

సార్ ఉద్యోగ విరమణ తర్వాత జీవితం సుఖంగా సాగిపోవాలని మేము మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటున్నాం. Best wishes, Sir.

యూట్యూబ్ ఛానళ్ల రగడ, రచ్చ, గలాభా...

జర్నలిస్టు అంటే ఎవరో చెప్పి పుణ్యం కట్టుకోవాలని ముఖ్యమంత్రి రేవంత్ రెడ్డి గారు అడిగితే....చాలా మందికి కోపం వచ్చింది. తమవల్ల మాత్రమే తెలంగాణ వచ్చిందని భ్రమ పడే కొందరు ఆ మాటలకు గయ్యిమన్నారు.  ముఖ్యంగా యూ ట్యూబ్ ఛానెల్స్ వాళ్లకు బాగా మండింది. కానీ, చూసే వాళ్ళ సంఖ్యను, అంటే ప్రజాదరణను, బట్టి రేటింగ్ ఉండీ, దాన్ని బట్టి డబ్బులు ఇచ్చే మెకానిజం కావడంతో యూ ట్యూబ్ వాళ్ళను మరీ తీసిపారేయడానికి వీల్లేని పరిస్థితి. ఛానెల్స్ ద్వారా లక్షలు సంపాదిస్తున్నా...తద్వారా ఎందరికో ఉపాధి ఇస్తున్నా...నేను జర్నలిస్టును కానా? అని ఇలాంటి వాళ్ళు వాదిస్తారు. నిజమే, అదీ కాదనలేని మాటనే. కొందరైతే జర్నలిజం మౌలిక సూత్రాలు గాలికొదిలి ఎవడ్నిబడితే వాడ్ని బండబూతులు తిట్టి, నోటికొచ్చిన అవినీతి ఆరోపణలు చేసి ప్రజాదరణ పొందుతున్నారు. అలాంటి వారిని ఏమనాలి? మన జనాలకు కావలసింది...మసాలా సరుకు, బూతు వినోదం. సంసారపక్షంగా పద్ధతి ప్రకారం ప్రోగ్రాం చేస్తే చూడరు కదా! అదొక వీక్ నెస్, దౌర్భాగ్యం. అందుకే జర్నలిస్టు నిర్వచనం ఇక్కడ చాలా కష్టం. 

1) మోదీ గారిని, హిందువులను తిట్టే బ్యాచ్, 2) కాషాయం మాత్రమే ఎజెండా గా ఉన్న  బ్యాచ్, 3) ముస్లిం అనుకూల, కుల రాజకీయాల మీద మాత్రమే మాట్లాడే బ్యాచ్, 4) బీ ఆర్ ఎస్ లేదా కాంగ్రెస్ అనుకూల బృందం, 5) ఎప్పుడూ నెగిటివ్ వార్తల మీదనే వండివార్చే వారు...ఇలా ఐదు రకాలుగా యూ ట్యూబ్ వాళ్ళు కనిపిస్తున్నారు. నిష్పాక్షికంగా ఉండి కేంద్ర ప్రభుత్వానికి అనుకూలంగా ఒక వీడియో చేస్తే... మోదీ భక్త్ అని కాంగ్రెస్, కమ్యూనిస్టు అనుకూల ఛానెల్స్ వాళ్ళు, వారి వ్యూవర్స్ ముద్ర వేస్తారు. రాహుల్ మంచి మాట చెప్పాడని ఒక క్లిప్ చేస్తే... దేశ ద్రోహి అంటారు కాషాయ బ్యాచ్. ఒక కులానికి వ్యతిరేకంగా దుమ్మెత్తిపోసే వాళ్ళను..తప్పురా నాయనా అంటే...మనువాది అంటారు. రాజ్య హింసకు బలైన ప్రొఫెసర్ సాయిబాబా గారికి నివాళిగా రాస్తే...ఏదేదో అన్నారు. ఎన్నికలప్పుడు దగ్గరి నుంచి చూసాను...కొందరు యూ ట్యూబర్స్ బీభత్సకాండ. 

ఈ దారుణ వాతావరణంలో సైడ్స్ తీసుకోకుండా టాపిక్ ను టాపిక్ గా, తప్పును తప్పుగా, ఒప్పును ఒప్పుగా జర్నలిస్ట్ గా చూద్దామంటే బతకనివ్వడం లేదు. భలే ఇబ్బందిగా ఉంది...చటుక్కున లేబులింగ్ చేసే బుర్ర తక్కువ మూర్ఖపు దండుతో. 

ఇదెందుకు రాస్తున్నానంటే, ప్రజాస్వామ్యానికి పనికి వచ్చే మాటలు కాకుండా పనికిరాని చెత్త విషయాల మీద ఎక్కువవుతున్న యూ ట్యూబ్ ప్రోగ్రాం లను చూసి. ఉదాహరణకు - ఈ మధ్య అఘోరాల మీద ప్రోగ్రామ్స్ ఎక్కువ అయ్యాయి. ఆడ లేడీస్ అఘోరాస్ మీద కుమ్మేస్తున్నారు. జర్నలిజం కోర్సు చేసి మీడియాలో పనిచేసిన వాళ్ళు కూడా ఇలాంటి చెత్త ప్రోగ్రామ్స్ చేస్తున్నారు. సీనియర్ జర్నలిస్టులు గా పేరున్న వారు నోటికి ఏది వస్తే అది మాట్లాడే సినీ గలీజ్ గాళ్లను (ముఖ్యంగా డైరెక్టర్స్) ను కూర్చోబెట్టుకుని రోజూ ఇంటర్వ్యూస్ చేసి గబ్బు లేపుతున్నారు. 

భావప్రకటన హక్కూ...తొక్కా అనుకుంటూ గొట్టాలు పట్టుకుని వసూలు చేసే వాళ్ళు ఎక్కువై, తాము చేసేది జర్నలిజం అని వారు ప్రచారం చేస్తుంటే...జర్నలిస్టిక్ ఎథిక్స్ అనే సత్తెకాలపు ఎడిటర్లు, జర్నలిస్టులు ఏడుస్తున్నారు. 

పరిస్థితి మారాలి, బాస్! 

వైరా స్కూల్ గ్రౌండ్... పీడీ రామస్వామి సార్!

ఖమ్మం - తల్లాడ మధ్యలో ఉండే చిన్న పట్టణం వైరా. వందలాది గ్రామాల మంచినీటి అవసరాలు తీర్చే వైరా రిజర్వాయర్ ఒడ్డున చూడముచ్చటగా ఉంటుంది మా స్కూలు కమ్ కాలేజ్ ప్రాంగణం. అందులో మధ్యలో ఉన్న బాడ్మింటన్ కోర్టు, స్టేజ్...రెండూ నా జీవితంలో ప్రధానమైనవి. ఎనిమిదో తరగతి నుంచి ఇంటర్ ఫస్టియర్ వరకూ అవే ప్రపంచం. అంతకుముందు చదివిన రెబ్బవరం స్కూల్ లో కూడా బాడ్మింటన్ ఆడుతూనే చదువులో ముందున్న నేను వైరా వచ్చాక ఆటలు, నాటికల మీద దృష్టి పెట్టాను.  వ్యాసరచన, వక్తృత్వంలో కూడా ప్రైజులు వచ్చేవి. పైగా...మా నాన్న గారు పనిచేసే వెటర్నరీ ఆఫీసు పక్కనే మాకు విశాలమైన క్వార్టర్ ఉండేది. క్రీడల మీద ఆసక్తి ఉన్న మా నాన్న గారు ఆఫీసు ఆవరణలో బాడ్మింటన్ కోర్టు తో పాటు షటిల్ బ్యాడ్మింటన్ కోర్టు వేశారు. ఉదయం అక్కడ నాన్న, అన్నయ్య, తమ్ముడు, నేను, సైదులు (ఇప్పుడు టీచర్), ఇతర పిల్లలు కలసి బాగా ఆడేవాళ్ళం. 

వైరా స్కూల్ లో ఫిజికల్ ఎడ్యుకేషన్ టీచర్ (పీ ఈ టీ) మల్లయ్య గారు, ఫిజికల్ డైరెక్టర్ (పీ డీ) రామస్వామి గారు ఉండేవారు. ఆ నాలుగేళ్లు అన్ని పోటీల్లో బాల్ బాడ్మింటన్ లో నేను ప్రైజులు పొందాను. వారిద్దరూ మంచి సమన్వయంతో కబడ్డీ, ఖో ఖో ఆడించేవారు. చిన్న మెరిసే కళ్ళతో రామస్వామి సార్ చలాకీగా నవ్వుతూ బాగుండేవారు. ఆయన మంచి బాడ్మింటన్ క్రీడాకారుడు. స్ప్రూ సర్వీస్ చేయడంలోనే కాకుండా బంతిని స్పిన్ చేస్తూ ఆయన కొడితే చూడముచ్చటగా ఉండేది. బాలు వర్తులాకారంలో కోర్టు బైటి నుంచి లోపలకి వెళ్లేలా ఆయన స్పిన్ షాట్ కొట్టే వారు. అందుకే ఆయన నాకు ఒక రోల్ మోడల్ అయ్యారు. ఆయన లాగా బీపెడ్ చేసి

పీడీ కావాలన్న టార్గెట్ ఉండేది. అయితే, 'రామూ, ఎప్పుడు చూసినా ఆటల మీద ఉంటున్నావ్. మన దేశంలో ఆటలని నమ్ముకుంటే ఫుడ్డు దొరకదు. ఇందులో ఎన్నో పాలిటిక్స్ ఉంటాయి. అవకాశాలు తక్కువ. నువ్వు బ్రైట్ స్టూడెంట్ వి. చదువు మీద దృష్టి పెట్టు,' అని మల్లయ్య గారో, రామస్వామి గారో నాకు ఒక రోజు ఉద్బోధ చేసినా నేను గ్రౌండ్ విడవలేదు. 

ఆ తర్వాత కొత్తగూడెంలో డిగ్రీ చేస్తూ కూడా ఆటల మీద టైం పెట్టడానికి కారణం..పీ డీ కావాలన్న లక్ష్యం. యూనివర్సిటీ స్థాయికి వెళ్ళినా మోకాలులో లిగమెంట్ దెబ్బతిని ఆటలకు దూరం కావాల్సి వచ్చింది. ఆ విధంగా జర్నలిజం లోకి మారి దాన్నే వృత్తిగా ఎన్నుకోవాల్సి వచ్చింది. 

అయితే, నా కుమారుడు స్నేహిత్ అంతర్జాతీయ టేబుల్ టెన్నిస్ క్రీడాకారుడు అయ్యాడనీ, దాదాపు 45 దేశాల్లో భారత్ కు ప్రాతనిధ్యం వహించాడని మల్లయ్య సార్ ను, రామస్వామి సార్ ను కలిసి చెప్పాలని చాలా సార్లు అనుకున్నా కానీ కుదరలేదు. మొన్న సోమవారం నాడు రామస్వామి సార్ 75 ఏళ్ల వయస్సులో మరణించారన్న వార్త తెలిసి బాధేసింది. వారి ఆత్మకు శాంతి కలుగుగాక! 

మల్లయ్య సార్ ఎక్కడ ఉన్నారో వాకబు చేసి కనీసం వారినైనా కలవాలి. 

ప్రొ. సాయిబాబా నిరూపించిన సత్యాలు!

నక్సల్ ఉద్యమంలో సుదీర్ఘకాలం పాటు పనిచేసి 2007 జూన్ లో లొంగిపోయిన కోనపురి రాములు ఇంట్లో మాజీ నక్సల్, పోలీసుల దన్నుతో బీభత్సం సృష్టించిన నయీముద్దీన్ రెండు పెద్ద నాగుపాములను వదిలాడు ఒక సారి. నల్గొండ జిల్లా వలిగొండ మండలం దాసిరెడ్డిగూడెం లో రాములు వాళ్ళ పూరింటి మధ్యలో ఆ పాములు పడగ విప్పి బుస కొట్టడం చూస్తే ఎవరికైనా గుండెలదురుతాయి. 

లొంగిపోయిన రాములును తన దారిలోకి తెచ్చుకోవడానికి చేసిన ప్రయత్నాలు సఫలం కాకపోవడంతో నయీమ్ తన స్టైల్ లో ఈ పని చేశాడు. రాములు లొంగుబాటుకు ముందు 'ది హిందూ' జర్నలిస్టుగా, నల్గొండ ప్రెస్ క్లబ్ అధ్యక్షుడిగా ఉన్న నాకు ఫోన్ చేసి ఏమి మాట్లాడిందీ, నేను ఒక బాధ్యత గల పౌరుడిగా రాగద్వేషాలకు అతీతంగా ఏమి సలహా ఇచ్చిందీ  ఇక్కడ అప్రస్తుతం. జర్నలిస్టులు ఇజాల చట్రంలో ఇరుక్కోకుండా వంద శాతం నిష్పాక్షికంగా మానవత్వంతో మాత్రమే వ్యవహరించాలన్న నా సిద్ధాంతం, ఆ క్రమంలో  ఎదురయ్యే నానా ఇబ్బందులు,  అన్ని పక్షాల అపార్ధాలకు గురికావడం గురించి తర్వాత చెప్పుకుందాం. ఈ పోస్టు విషయం--57 ఏళ్ల వయస్సులో వ్యవస్థ కసాయితనానికి బలై మరణించిన సాయిబాబా గారి ఉదంతం నేర్పే పాఠాలు. 

90 శాతం అంగవైకల్యంతో, వీల్ ఛైర్ లో మాత్రమే తిరగగలిగే ఢిల్లీ యూనివర్సిటీ ప్రొఫెసర్ జీ ఎన్ సాయిబాబా ను పదేళ్ల పాటు అమానుష పరిస్థితుల మధ్య జైల్లో నిర్బంధించడం వెనుక ప్రభుత్వానికున్న ఆలోచన, ఆ నయీమ్ ఆలోచనా ఒక్కటే! భయపెట్టడం. నరాలు పగిలే అనిశ్చితి సృష్టించడం. ప్రాథమిక టార్గెట్ (నయీమ్ కు రాములు, సర్కారుకు సాయిబాబా) ను భయభ్రాంతులకు  గురిచేస్తూనే ఇతరులకు గట్టి సందేశం ఇవ్వడం. ఇంతకన్నా పిచ్చి ఆలోచన ఇంకోటి ఉండదని ఎప్పుడూ నిరూపితమవుతూనే ఉంది. ప్రొ. సాయిబాబా ఉదంతం నేర్పే ఐదు ముఖ్యమైన పాఠాలు ఇవీ. 

1) పీడిత తాడిత ప్రజల కోసం కష్ట నష్టాలోర్చే, జీవితాలు తృణప్రాయంగా త్యాగం చేసే మొండి మనుషులు ఈ సమాజంలో ఉన్నారు/ ఎప్పటికీ ఉంటారు.  

2) ఇలాంటి గట్టి సైద్ధాంతిక నిబద్ధత కలిగిన వారిపై అధికారంలో ఉన్న వారు కక్షగట్టి హింసించగలరు కానీ వారు ఎంచుకున్న మార్గం నుంచి కోబ్రాలు, అండా సెల్ ల ద్వారా తప్పించగలగడం దుర్లభం. 

3) ఇలాంటి నిరసన గళాల విషయంలో అన్ని రాజకీయ పార్టీలు (కాంగ్రెస్, బీజేపీ, బీ ఆర్ ఎస్, టీ డీ పీ, జనసేన) ఒకే రకంగా వ్యవహరిస్తాయి. మొహబ్బత్ కా దుకాణ్ కావాలనుకున్న రాహుల్ గాంధీ గానీ, అంతేవాసి రేవంత్ గానీ కాంగ్రెస్ పక్షాన తెలుగు మేధావి కి అనుకూలంగా మాట్లాడారా? పోనీ, వీరవిప్లవ యోధుడు చేగువరా బ్రాండ్ అంబాసిడర్ గా హడావుడి చేసిన వారు పీకింది ఏమైనా ఉందా? అది పవర్ మహిమ.  

4) సాయిబాబా గారిపై అంతలా కక్షగట్టి, హింసించి రాజ్యం వ్యూహాత్మక తప్పిదానికి పాల్పడింది. ఆ తప్పు ప్రజాస్వామ్యం మీద చులకనభావాన్ని మరింత పెంచి కనిపించని నష్టం చేసింది. ఆయన పోతూపోతూ...  లక్షల సాధారణ ప్రజలలో ప్రభుత్వాల మీద, నాయకుల మీద, పోలీసు-న్యాయ వ్యవస్థ మీద అసహ్యాన్ని, ఏహ్య భావాన్ని ఎన్నో రెట్లు పెంచారు. అందులో కొందరి మీద కాండ్రించి ఉమ్మెయ్యాలన్న కసి పెంచారు.  

5) ఆఖర్లో దారి తప్పినట్లు కనిపించిన వారికన్నా సమున్నత స్థాయిలో సాయిబాబా మేధావులు, విద్యావంతులు, స్పందించే గుణమున్న ఉద్యోగులు, విద్యార్థుల గుండెల్లో కలకాలం నిలిచిపోతారు. 

అబద్ధాలు చెప్పి, డబ్బు పెట్టి, నేరాలకు పాల్పడి అధికారంలోకి వచ్చే నాయకులు మన గొప్ప దేశాన్ని ఎలా దోచుకుంటున్నదీ, వ్యవస్థలను ఎలా నిర్వీర్యం చేస్తున్నదీ పోలీసు శాఖలో అధికారులు, సాధారణ పోలీసులు, అన్ని స్థాయిల్లో న్యాయమూర్తులు గమనిస్తున్నారు. అలాంటి పాలకుల అడుగులకు మడుగులొత్తి దిద్దుకోలేని తప్పు చేయడం కన్నా దేశం కోసం, జనం కోసం పరితపించే నిరసన గళాలకు దన్నుగా ఉండడం మంచిది. తప్పును తప్పు అనకపోవడం వ్యక్తిగత వైఫల్యమని, సాయిబాబా గారి లాంటి  పోరాట యోధులే పాపాత్మపు పాలకులకు నిజమైన విరుగుడని  గుర్తెరగాలి.  

నిజమైన దేశభక్తులు ఎవరో, అసలైన దేశద్రోహులు ఎవరో ఆలోచించడం అందరి కర్తవ్యం కావాలి. 

ప్రొ. సాయిబాబా అమర్ హై!

విస్తృత అధ్యయనం అవసరం లేకుండానే, లోతైన పరిశీలన చేయకుండానే మనకు ఈ సమాజంలో ఉన్న వైరుధ్యాలు, అసమానతలు, కుళ్ళూ కుతంత్రాలూ 18-20 ఏళ్ల వయస్సునాటికే బాగా అనుభవంలోకి వస్తాయి. వ్యవస్థలో లోపాలు, అధికారంలో ఉన్నవాళ్ళ అకృత్యాలు, డబ్బున్న వాళ్ల పెనుపోకడలు, కాసులు-నోరులేనివాళ్ళకు జరిగే దారుణ అన్యాయాలు అవగతమైనా... జీవితంలో 'సెటిల్' కావాలన్న బలమైన ఒత్తిడి, కోరికలతో ఇవన్నీ మనసుకు పట్టించుకోలేము. ఏదో ఒక ఉద్యోగం దొరగ్గానే అందులో నిలదొక్కుకుని 'ఎలివేషన్' కోసం సమయమంతా వెచ్చిస్తాం. ఈ లోపు పెళ్లీ, పిల్లలూ, చదువులూ, మందులూ, మాకులూ, ఖర్చులూ!

ఈ క్రమంలో- సమాజం గురించి పట్టించుకునే తీరికా, ధ్యాసా ఉండవు. అయినా సరే, విశాల హితం కోసం మనవంతుగా మనమేమైనా చేయాలని అనుకుంటే ముందుగా ఇంట్లో వాళ్ళు, మిత్రులు, ఉద్యోగాల్లో సహచరులు వెనక్కులాగుతారు. అయినా ముందుకువెళదామంటే రాజ్యం లాఠీలు, తుపాకులు పట్టుకుని గుడ్లురిమి భయపెడుతుంది. అప్పుడప్పుడూ చదివిన పుస్తకాలు, ఉద్యమ పాటలు రక్తాన్ని మరిగించి వేడెక్కించగా... అరచేతిని అడ్డుపెట్టి సూర్యకాంతినాపలేరు...అని ఇంకాస్త ముందుకు వెళ్లి బడుగు, బలహీన, పీడిత, తాడిత ప్రజల కోసం పోరాడదామంటే చెరసాలలు, ఉరికొయ్యలు ఆవురావురుమని ఎదురు చూస్తాయి. అధికారం చెలాయించే వాళ్ళు (కానిస్టేబుల్ నుంచి ప్రధాని వరకూ) ఇలాంటి సమాజ హితైషులను, బాధా సర్ప ద్రష్టులను పరమ భయంకరమైన దుష్టులుగా, చిదిమేయాల్సిన శత్రువులుగా, సమాజానికి పట్టిన చీడగా, పీడగా భావించి కర్కశంగా వ్యవహరిస్తారు. 

ఇంత సంక్లిష్టత మధ్య... ఓర్నాయనో.... ఇదంతా అవసరమా? మనకెందుకొచ్చిన గొడవ... ఊరుకున్నంత ఉత్తమం లేదని అనుకుని గమ్మున తమ పని తాము చేసుకుంటూ భార్యా పిల్లలతో ఎంజాయ్ చేస్తూ... ఈ ఎం ఐ లు కట్టుకోవడమే జీవిత పరమావధిగా బతికేస్తూ.. సమయం చిక్కితే వ్యవస్థను తిట్టుకుంటూ, ఇది మారదని తీర్మానించుకుంటూ బతుకు బండి వెళ్లదీస్తారు మెజారిటీ ప్రజలు

ఇట్లాంటి సమాజంలో అమలాపురం నుంచి 80 శాతం అంగవైకల్యంతో వచ్చి మంచి విద్యనభ్యసించి పీడిత, తాడిత, ఆదివాసీ ప్రజల కోసం గళం వినిపించి రాజ్య హింస బలవంతంగా తాగించిన గరళానికి బలైన విద్యావేత్త, మేధావి, రచయిత, మానవ హక్కుల ఉద్యమ నాయకుడు ప్రొఫెసర్ గోకరకొండ నాగ సాయిబాబా (1967-2024). ప్రసిద్ధ యూనివర్సిటీ ఆఫ్ హైదరాబాద్ నుంచి ఆంగ్లంలో పోస్టు గ్రాడ్యుయేషన్, ఢిల్లీ విశ్వవిద్యాలయం నుంచి డాక్టోరల్ డిగ్రీ పొంది, అక్కడే విద్యార్థులకు బోధించారు. మావోయిస్టులతో సంబంధాలున్నాయన్న ఆరోపణతో ఆయనపై ప్రభుత్వం కత్తికట్టింది. అమానుషమైన పరిస్థితుల్లో పదేళ్లు దుర్భర జైలు శిక్ష అనుభవించి ఈ మార్చి లోనే విడుదలయిన ప్రొఫెసర్ సాయిబాబా వివిధ రకాల అనారోగ్యాలతో దసరా రోజు నిన్న హైదరాబాద్ లోని నిమ్స్ లో మరణించారన్న వార్త బాధించింది. 

ప్రొ. సాయిబాబా గారి అలుపెరుగని పోరాటాన్ని, జైలు జీవితాన్ని, తనకు వెన్నంటి ఉన్న వారి శ్రీమతి వసంత కుమారి గారి మనో నిబ్బరాన్ని నేను జర్నలిస్టుగా నిశితంగా గమనిస్తూ వస్తున్నాను. ఇలాంటి అమానుష పరిస్థితుల్లో 84 ఏళ్ల వయస్సున్న ఫాదర్ స్టాన్ స్వామి కస్టడీలో 2021 జులై లో మరణించినప్పుడు ఒక వ్యాసం రాశాను. ప్రభుత్వాలు ఇంతలా ఎలా కక్ష గట్టి రాచి రంపాన పెడతాయో, ప్రజాస్వామ్యంలో ఉండే వివిధ సిద్ధాంతాలను, నిరసన గళాల ప్రాధాన్యతను పాలకులు ఎందుకు ఇంత తప్పుగా అర్థం చేసుకుంటున్నారో అర్థంకాదు.    

ప్రొ. సాయిబాబా మరణంతో తెలుగు నేల ఒక పోరాట పటిమ కలిగిన మేధావిని కోల్పోయింది. భార్యా బిడ్డలతో కలిసి పండగ నాటి పులిహోర, పరమాన్నం మెక్కి అయన మరణం వార్తకు 'రిప్' అని 'ఓం శాంతి' అని పెట్టడం చాలా ఈజీ. కానీ, ప్రొ. సాయిబాబా గారు ప్రజా సేవ కోసం ఎంచుకున్న మార్గం అత్యంత కష్టమైనది. ముళ్లబాట మీదనే అయన, వసంత గారు, వారి కుటుంబం పది పన్నెండేళ్లుగా ప్రయాణం చేస్తోంది. వారంతా నరకం చూశారు. సమాజ విశాల హితం కోసం తాను నమ్మిన సిద్ధాంతం కోసం అయన తుది శ్వాస వరకూ చేసిన పోరాటం చరిత్రలో నిలిచిపోతుందన్నది సత్యం. ఆయన ధైర్యం ఎందరికో ప్రేరణ ఇస్తుంది. మానవత్వం మరిచి... అవిటి వాడైన మేధావిని హింసించి పైకిపంపిన చచ్చుపుచ్చు వ్యవస్థ ప్రతినిధులు సిగ్గుతో తలవంచుకోవాల్సిన తరుణమిది.

డబ్బు vs మంచితనం: రతన్ టాటా నేర్పే ఐదు పాఠాలు

 నిన్న (అక్టోబర్ 9, 2024) రాత్రి 86 ఏళ్ల వయస్సులో మరణించిన వ్యాపార దిగ్గజం రతన్ టాటా కు భారీగా నివాళులు, శ్రద్ధాంజలులు, జోహార్లు, అశ్రు తర్పణాలు, వందనాలు, సంతాప సందేశాలు వెల్లువెత్తుతున్నాయి. అయన మరణంతో దేశ వ్యాప్తంగా విషాదం అలుముకుంది. వ్యాపార, రాజకీయ, సినీ, మీడియా, క్రీడా రంగాల ప్రముఖులవి మాత్రమే కాకుండా సాధారణ ప్రజల హృదయాలు కూడా బరువెక్కాయి. కుటుంబ వ్యాపారాన్ని ఎవ్వరూ ఊహించని విధంగా వివిధ రంగాలకు విస్తరించి వేల కోట్ల రూపాయల సంపద సృష్టించి, లక్షల మందికి భృతి కల్పించిన బ్రహ్మచారి రతన్ జీ మరణంతో దేశం ఒక రత్నాన్ని కోల్పోయింది. విచిత్రం ఏమిటంటే--అత్యంత సంపన్నుడు మరణించాడని కాకుండా, ఒక మనసున్న మంచి మనిషి పోయాడని ప్రజలు బాధపడుతున్నారు. ఇక్కడే మనందరం నేర్చుకోవాలిసినవి ఎన్నో ఉన్నా ఒక ఐదు అద్భుత లక్షణాలు చూద్దాం.

1) మనుషుల పట్ల మర్యాద: నాలుగు డబ్బులు సంపాదించిన వారి మాటల్లో, చేతల్లో ఒంటినిండా పొగరు కనిపిస్తుంది. అందులో కొందరు బలుపు మాటలతో ఇతరులను చిన్నచూపు చూసి కించపరచడం మనం చూస్తుంటాం. జ్ఞానాన్ని బట్టి కాకుండా కేవలం డబ్బును బట్టి గౌరవం ఇవ్వడం మన సమాజంలో బాగా ఎక్కువ. సంపన్న కుటుంబంలో పుట్టినా రతన్ మనుషుల పట్ల ఎంతో మర్యాదతో ఆత్మీయంగా మెలిగారు. ఎంత ఎదిగినా ఒదిగి ఉండాలని అయన నుంచి అందరూ నేర్చుకోవాలి. డాబూ దర్పం, హంగూ ఆర్భాటం లేకుండా సాదాసీదాగా ఆయన గడిపిన జీవితం కూడా మనకు ఆచరణీయం. 

2) నైతిక నాయకత్వం: చిన్న వ్యాపారంలో రాణించినా చాలా మంది కళ్ళు నెత్తికెక్కినట్లు మాట్లాడతారు, మోసం చేయడం వ్యాపార సూత్రంలో భాగంగా మాట్లాడతారు. పరిశ్రమలు, వ్యాపార యజమానులు ధనార్జన యావలో పడి ఎథిక్స్ కు తిలోదకాలు ఇస్తారు. రతన్ గారి చర్యల్లో, చర్చల్లో, నిర్ణయాల్లో నైతికత, పారదర్శకత ఉంటుందని ఆయన ను కలిసిన వారు అబ్బురపడుతూ చెప్పే మాట మనకు ఆదర్శనీయం.

3) ఉద్యోగుల పట్ల కరుణ: మన సమాజంలో 'బాసు' అన్న ప్రతి ఆడా, మగా ఘోరాతి ఘోరంగా ప్రవర్తించడం అనుభవంలో అందరికీ తెలిసిందే. కారుణ్యం, సమభావం వదిలి వదిలిపెట్టి వేధించడం, సాధించడం, పైశాచిక ఆనందం పొందడం ఎక్కువైంది. ఉద్యోగులకు ఫోన్ లో కూడా అందుబాటులో ఉండే సంస్కారం, వారి ఇబ్బందులను మానవత్వంతో పరిష్కరించడం అయన వ్యవస్థీకృతం చేశారు. మన ఇంట్లో పనిచేస్తున్నవారితో పాటు, తోటి ఉద్యోగులను మంచిగా చూసుకోవాలన్నది, ఉద్యోగాలు ఊడపీకడం మీద దృష్టి పెట్టకుండా, ఆదుకుని మంచి పని సంస్కృతిని పెంచి పోషించాలని రతన్ గారి నుంచి నేర్చుకోవాలి.

4) దానగుణం: దాతృత్వంలో రతన్ ఒక అద్భుత అధ్యాయం సృష్టించారు. కోవిడ్ సంక్షోభ సమయంలో రతన్ టాటా గారు వేల కోట్లు విరాళంగా ఇవ్వడమే కాకుండా, మరణాల సంఖ్య తగ్గడానికి ఎంతో సేవ చేశారు. అయన దాన గుణం, మంచితనం వల్ల టాటా సంస్థల ఉద్యోగులతో పాటు ఇతరులూ ఎంతో ఊరట పొందారు. సంపదలో 50 శాతానికి పైగా సమాజానికి ఇవ్వడం వల్ల రతన్ జీ ప్రపంచ కుబేరుల లిస్టులో టాపర్ కాలేకపోయారు. 

5) దేశ నిర్మాణంలో భాగస్వామ్యం: దేశంలో విద్య, ఆరోగ్యం, గ్రామీణాభివృద్ధికి రతన్ నేతృత్వంలోని టాటా గ్రూప్ ఎంతో చేసింది.

స్కిల్ డెవలప్ మెంట్ కోసం రతన్ కోట్ల రూపాయలు విరాళంగా ఇచ్చారు. కార్పొరేట్ సోషల్ రెస్పాన్సిబిలిటీ (సీ ఎస్ ఆర్) నిబంధన రాకముందు నుంచే టాటా లు దేశ నిర్మాణం కోసం ముందున్నారు. స్టార్ట్ అప్ ల అభివృద్ధిలో అయన పాత్ర ప్రశంసనీయం. వ్యాపారాలు చేసి సంపాదించడమే కాకుండా తిరిగి ఇస్తూ దేశ అభివృద్ధిలో ప్రతి ఒక్కరూ పాలుపంచుకోవాలన్నది రతన్ జీవిత సందేశం.  

అంత పెద్ద వ్యాపార సామ్రాజ్యం స్థాపించిన వ్యాపారవేత్త కొన్ని తప్పులు చేయడం సహజం. 2010లో నీరా రాడియా,

2012 లో సైరస్ మిస్త్రీ, 2016 లో నస్లీ వాడియా ల ప్రమేయం ఉన్న సంఘటనలు టాటా ప్రతిష్ఠకు కొంత భంగం కలిగించినా రతన్ టాటా అదానీ, అంబానీ ల మాదిరిగా పెద్ద పెద్ద ఆరోపణలకు గురికాలేదన్నది గమనార్హం. వాటి నుంచి ఆయన పాఠాలు నేర్చుకుని మంచి మనిషిగా ప్రజల మదిలో చిరకాలం నిలిచిపోతున్నారు.

ఈ ఐదు కాక, రతన్ జీ నుంచి మీరు నేర్చుకున్న విషయాలు కూడా కామెంట్స్ రూపంలో చెప్పండి.

రాలిపోయిన మా మంచి మేనత్త

తల్లి ప్రేమ గురించి చాలా మంది చాలా రకాలుగా అద్భుతంగా రాశారు కానీ మేనత్త చూపే ప్రేమ గురించి నేను చదవలేదు. తోబుట్టువు సంతానాన్ని తన హక్కుగా, బాధ్యతగా భావించి లాలించి, ప్రేమ పంచే బంధం అది. 

మా నాన్న గారి చెల్లి శకుంతల గారు మా మీద చూపిన ప్రేమ ఎన్నటికీ మరిచిపోలేనిది. ఖమ్మం జిల్లాలో ఒక మారుమూల గరికపాడు అనే గ్రామంలో ఉన్న అత్తయ్య ఇంటికి వెళ్ళడం ఎండాకాలం సెలవల్లో మస్ట్. వంతెన కట్టకముందు నడుము లోతు నీళ్ళలో ఒక కాల్వను దాటుకుంటూ అక్కడికి వెళ్లి మంచి గ్రామీణ వాతావరణంలో గడపడం రివాజు. ఊళ్ళో వేపచెట్టు కింద నులక మంచం మీద పడుకుని చందమామ, బాలమిత్ర చదవడం... గొడ్డూ గోదలతో సందడిగా ఉండే సువిశాలమైన కొట్టంలో నిలిపి ఉన్న బండి జల్లలో పడుకుని పుస్తకాలు చదవడం... ఉమా వదిన చెప్పే కథలు, సామెతలు వినడం, పొడుపు కథలు విప్పే ప్రయత్నం చేయడం...వాళ్ళ ఇంట్లో పెద్ద గాబు దగ్గర సాయంత్రం అందరం చేరి నీళ్లతో ఆడుతూ స్నానాలు చేయడం...భలే మజాగా ఉండేది. 

 పెదనాన్న గారి పిల్లలం, మేము కలిపి... ఆరుగురం వెళ్లి ఐదారు రోజులు తిష్ఠ వేసినా అత్తయ్య నవ్వుతూ ప్రేమగా వండివార్చేది. ఇష్టమైన పదార్థాలు, ఇంటి నెయ్యి, గడ్డ పెరుగు, చింతకాయ పచ్చడి రుచి ఇప్పటికీ గుర్తే. పక్కనే ఉన్న నెమలిలో మా నాయనమ్మ, బాబాయ్, పిన్ని దగ్గరకు వెళ్లే ముందు మజిలీ గరికపాడు. నాయనమ్మ లాగా తెల్లగా ఉండే మా అత్తయ్య తనకిష్టమైన పాలపిట్ట రంగు చీరలో ఎక్కువగా కనిపించేవారు. ఇద్దరు అన్నయ్యలు (మా పెదనాన్న, నాన్న), ఇద్దరు తమ్ముళ్ళ (బాబాయిలు) మధ్య పెరిగారు ఆమె. తను నీరసంగా, నిస్సత్తువగా ఉన్న సందర్భం నేను చూడలేదు. 

గత నెల చెన్నూరులో భీకర వర్షంలో ఒక సంతాప కార్యక్రమంలో కలిసినప్పుడు...ఎప్పటిలాగానే నేను అత్తయ్య పక్కన కూర్చుని చెయ్యి పట్టుకుని ఆమె క్షేమ సమాచారం అడిగి కాసేపు కబుర్లు చెప్పాను. బాగా మాట్లాడింది. తను ఎక్కువగా పాల్వంచలో మూడో కూతురు దగ్గర ఉంటున్నానని చెప్పింది. 

ఫిబ్రవరి 2022 లో తన మనమరాలి పెళ్లికి వెళ్ళినప్పుడు నాకు సమయం చిక్కి తనను పాల్వంచ నుంచి భద్రాచలం రామాలయానికి తీసుకుపోతున్నప్పుడు కార్లో అత్తయ్య, నేను చాలా చాలా విషయాలు మాట్లాడుకున్నాం.  మనుమరాలి పెళ్లి మర్నాడు (ఫిబ్రవరి 12, 2022) హడావుడిలో ఉంటుందనుకుని అనుకున్నా. ' అత్తయ్యా... బయలుదేరు...భద్రాచలం వెళ్దాం,' అన్నా. 

' సరే నాన్నా...కాసేపు ఉండు,' అని చటక్కున బయలుదేరి కారు ఎక్కింది. నాకు ఎంతో ఆనందం అనిపించింది. 

2012 లో బై పాస్ సర్జరీ జరిగిన తర్వాత తను ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకున్నదీ చెప్పింది. 2018 లో భర్త మరణం, తనకు ఎలాంటి లోటు రాకుండా ఆయన తీసుకున్న జాగ్రత్తలు కూడా చెప్పింది. జీవితం, ఆరోగ్యం, పిల్లలు, ఈతి బాధలు పంచుకున్నాం.

అత్తయ్య కు అద్భుతమైన దర్శనం ఏర్పాటు చేయాలని ఒక ప్రాణ మిత్రుడికి చెబితే తను ప్రత్యేక శ్రద్ధతో ఆ పని చేశాడు. రాముడు మంచి దర్శనం చేయించాడని మా వాళ్లకు చెప్పింది. ఆ రోజు తీసిన ఫోటో Ramesh Babu Kesupaka పంపితే ఇక్కడ పోస్టు చేస్తున్నా.

హాయిగా ఉందనుకున్న అత్తయ్యను మూడు రోజుల కిందట ఖమ్మంలోని ఆసుపత్రిలో చేర్చారంటే నమ్మలేకపోయాను. రెండు రోజుల పాటు ఎంతో కలత చెంది ఏ పనీ చేయలేకపోయాను. అత్తయ్య గురించి ఎన్నో విషయాలు హేమకు చెప్పాను. మనసు దుఃఖ పడింది. మా ఇంటికి వచ్చి కొన్ని రోజులు ఉండాలని ఎన్నో సార్లు నేను కోరాను. కుదరలేదు. 

ఈ (అక్టోబర్ 8, 2024) తెల్లవారుజామున ఫోన్ వచ్చింది అత్తయ్య ఇకలేరని. నా

మనసు రోదించింది. 78 ఏళ్ల వయస్సులో ఎవ్వరితో సేవలు చేయించుకోకుండానే అత్తయ్య రాలిపోయిందన్నది ఒక్కటే ఊరట. తను లేని లోటు తీర్చలేనిది. కొడుకు (మా బావ కృష్ణ), కోడలు (మా సొంత బాబాయి కూతురు కన్య), కూతుళ్ళ సమక్షంలో వారి చేతుల్లోనే తరలిరాని తీరాలకు తరలిపోయింది...మా అత్తయ్య. 

హుటాహుటిన నాన్న, అమ్మ, అన్నయ్య, తమ్ముడు, వదినలతో కలిసి గరికపాడు వచ్చి అంతిమ సంస్కారంలో పాల్గొన్నాను. 

మేము చిన్నప్పుడు నడుముల లోతు నీళ్ళలో దాటిన కాల్వ ఒడ్డునే అత్తయ్య దహనం అయ్యింది. అత్తయ్య కు ఇష్టమైన పాలపిట్ట రంగు చీర కూడా ఆమెతో ఉంచారు. ఆ కాల్వ ఒడ్డున, తెల్లని మనసున్న మా అత్తయ్య, పాలపిట్ట రంగు చీర తో సహా పంచభూతాల్లో కలిసిపోయింది. 

పాడు కాలం...మా గరికపాడు అత్తయ్యను మాకు లేకుండా చేసింది.

 ఓమ్ శాంతి.

'జర్నలిస్టు'కు ఈ రోజుల్లో నిర్వచనం అయ్యే పనేనా?

'జర్నలిస్టు' అంటే ఎవరో నిర్వచించి చెప్పి ప్రభుత్వానికి సహకరించాలని సాక్షాత్తూ ముఖ్యమంత్రి రేవంత్ రెడ్డి సెప్టెంబర్ 8, 2024 న హైదరాబాద్ లో జరిగిన ఒక కార్యక్రమంలో కోరడం పెద్ద చర్చకు దారితీసింది. జర్నలిస్టుల 'ఎథికల్ లైన్' ఏమిటో కూడా చెప్పాలని అయన కోరడం విశేషం. ఎన్నో ఏళ్లుగా జర్నలిస్టులు ఎదురుచూస్తున్న ఇళ్ల స్థలాల పంపిణీకి భూమి కేటాయించే ఒక కీలకమైన కార్యక్రమంలో ఆయన లేవనెత్తిన ఈ మిలియన్ డాలర్ ప్రశ్నల మీద వాదోపవాదాలు, సిద్ధాంత రాద్ధాంతాలు జోరుగా జరుగుతున్నాయి. ఇది నిజానికి మంచి పరిణామం. జర్నలిజం, జర్నలిస్టుల పై చర్చకు గొప్ప అవకాశం. 

ఒక్క రేవంత్ రెడ్డి కి మాత్రమే కాదు, అందరు రాజకీయ నాయకులకు, అధికారులకు, న్యాయాధీశులకు, వ్యాపారులకు, చివరకు సొంత స్థలాల్లో కష్టపడి కూడగట్టుకున్న డబ్బుతో ఇళ్ళు కట్టుకుంటున్న మధ్య తరగతి జీవులకు కూడా మున్నెన్నడూ లేనివిధంగా 'జర్నలిజం' సెగ తగులుతోంది. గొట్టం పట్టుకుని ఎవడొస్తాడో, ఏ లోటుపాటు ఎత్తిచూపుతాడో, ఎంత కావాలంటాడో, ప్రశ్నిస్తే 'భావప్రకటన హక్కు'ను హరిస్తున్నారంటూ ఏమి అరిచి గోల చేస్తాడో... అని జనం అల్లల్లాడుతున్న మాట నిజం. అధికారం లోకి వచ్చేదాకా తియ్యగా ఉన్న 'ఆ టూబు, ఈ టూబు' ఇప్పుడు ముఖ్యమంత్రి కి కాలకూట విషంగా అనిపించడాన్ని చాలా మంది జీర్ణించుకోలేకపోతున్నారు. ఇద్దరు మహిళా జర్నలిస్టులు తన సొంత గ్రామానికి వెళ్లి ఒక అననుకూలమైన స్టోరీ చేయడానికి ప్రయత్నించిన నేపథ్యంలోనే రేవంత్ రెడ్డి ఇప్పుడు జర్నలిస్టు పదానికి ఉన్నపళంగా నిర్వచనం అడుగుతున్నట్లు మీడియా లో ఒక వర్గం అనుమానిస్తుండగా, మరో వర్గం అయన అన్నదాంట్లో తప్పేముందని వాదిస్తోంది.  

1902 లో 'కృష్ణా పత్రిక', 1908 లో 'ఆంధ్రపత్రిక' వచ్చినప్పుడు గానీ, 1974 లో 'ఈనాడు' మొదలైనప్పుడు గానీ 'జర్నలిస్టు' ఎవరు? తన అర్హతలు ఏమిటి? తన రూపురేఖా విలాసాలు ఏమిటి? అన్న ప్రశ్నలు ఎవ్వరి మదిలోనూ మెదలలేదు. అరిగిపోయిన చెప్పులేసుకుని, లాల్చీ పైజామా ధరించి, భుజానికి అడ్డంగా గుడ్డ సంచీ తగిలించుకుని సత్యాన్వేషణ కోసం ఎక్కడో తిరిగి దొరికింది తిని రిపోర్ట్ చేసే వాళ్ళను జర్నలిస్టులని అనేవారు. సమాచారం సేకరించి, వార్తలు రాసి ప్రింటింగ్ స్టేషన్స్ కు ఆర్టీసీ బస్సులో కవర్ల ద్వారా పంపడం, అర్జెంట్ వార్త అయితే ట్రంక్ కాల్ చేసి ఆఫీసుకు సమాచారం ఇవ్వడం మీదనే వాళ్ళ దృష్టి ఉండేది. జర్నలిస్టులు లేదా విలేకరులు అనబడే వారంటే సమాజంలో ఎనలేని గౌరవం ఉండేది- వారి వృత్తి నిబద్ధత, చిత్తశుద్ధి, సత్య నిష్ఠ కారణంగా. జిల్లాకు మహా అయితే పది పదిహేను మంది అలాంటి వారు ఉండేవారు. ప్రింటింగ్ కేంద్రాల్లో ఎడిటర్లు, సబ్ ఎడిటర్లు,  బ్యూరో చీఫ్ లు ఉండేవారు. నిజానికి విలేకరులకు ఉండే గౌరవం సబ్ ఎడిటర్లకు అప్పుడూ లేదు, ఇప్పుడూ లేదు. రిపోర్టర్ల వార్తలు దిద్ది, మంచి శీర్షిక పెట్టి ఆకర్షణీయంగా ప్రచురించే సబ్బులు అన్ సంగ్ హీరోలు, హీరోయిన్లనేది వేరే విషయం. నిజానికి వాళ్ళూ జర్నలిస్టులే. 

1980 లలో ఐదారు తెలుగు పత్రికలు పోటాపోటీగా తెలుగు ప్రజలకు సమాచారాన్ని అందిస్తున్నప్పుడు  అంతా బాగానే ఉంది. అప్పుడూ రాజకీయ పక్షపాతం అనేది ఉన్నా ప్రజా సమస్యలు ప్రభుత్వం దృష్టికి తేవడంలో పత్రికల పాత్ర గొప్పగా ఉండేది. రీచ్, ప్రాఫిట్ అనే వ్యాపార సిద్ధాంతం ఆధారంగా ఒక అద్భుతమైన మార్కెట్ ఫార్ములాతో 1989 లో 'ఈనాడు' జిల్లా అనుబంధాలను ఆరంభించిన తర్వాత కొత్త అధ్యాయం మొదలయ్యింది. అన్ని పత్రికలూ దాన్ని అనుసరించి ఈ ఫార్ములాను వేగంగా అందిపుచ్చుకున్నాయి.  ముందుగా మండలానికో జర్నలిస్టు, ఆనక క్రమంగా గల్లీకో జర్నలిస్టు పుట్టుకొచ్చారు. రాసిన వార్త నిడివిని బట్టి  కొలిచి సెంటీ మీటర్ కు ఇంతని చెల్లించి కంట్రిబ్యూటర్స్/ స్ట్రింగర్స్ పేరుతో అన్ని పత్రికలు ఏర్పరుచుకున్న ఒక మహా వ్యవస్థ ఇప్పుడు జర్నలిజానికి కేంద్రమయ్యింది. మంది ఎక్కువయ్యారు, సహజంగానే మజ్జిగ పల్చనయ్యింది.  ఈ వ్యవస్థ నిరుద్యోగ సమస్యను కొద్దిమేర తీర్చినా సో కాల్డ్ జర్నలిస్టు కు స్వాత్రంత్య్ర కాలం నుంచీ ఉన్న ఎనలేని గౌరవాన్ని బాగా దిగజార్చింది. ఇక్కడ మైలు రాళ్లను గురించి చెప్పుకోవడమే చేయాలి గానీ ఎవ్వరినీ విమర్శించి, తప్పుబట్టి లాభంలేదు. ఇది ఒక పరిణామ క్రమం. 

ప్రభుత్వ యూనివర్సిటీలలో పాశ్చాత్య దేశాల నుంచి స్వీకరించిన జర్నలిజం సిలబస్, శిక్షణ పద్ధతులు ఉన్నా... వాటితో సంబంధం లేకుండా సంస్థాగతంగా జర్నలిజం స్కూల్స్ పెట్టి పత్రికలు పెద్ద సంఖ్యలో ఇన్ హౌస్ జర్నలిస్టులను తయారు చేశాయి. స్టైపెండ్ ఇచ్చి

అవసరం ఉన్న మేర మాత్రమే విద్య నేర్పి వాడుకోవడం ఇప్పటికీ సాగుతోంది. వైద్యుడికి, ఇంజినీర్ కు, లాయర్ కు, లెక్చరర్ కు, ఇతర వృత్తుల వారికి నిర్దిష్ట డిగ్రీ ఉంటేనే ఉద్యోగాలు ఇస్తారు. కానీ జర్నలిజానికి ఆ అవసరం లేదని తెలుగు పత్రికలు నిరూపించాయి. ఆరో తరగతి నుంచి ఆర్డినరీ డిగ్రీ చదువుకున్న వారు కూడా జర్నలిస్టుల కేటగిరీలో చేరి ప్రభుత్వాల అక్రిడిటేషన్ కార్డులు పొందుతున్నారట. వేల సంఖ్యలో గుర్తింపు కార్డులు, సంబంధిత సౌకర్యాలు ఇవ్వడం ఏ ప్రభుత్వానికైనా కష్టమే. 

శాటిలైట్ టెలివిజన్ ఛానెల్స్ వచ్చాక 'జర్నలిస్టుల' సంఖ్య ఇంకా పెద్ద సంఖ్యలో పెరిగింది. 1990 ఆరంభం నుంచి పరిస్థితి మరింత ప్రమాదంగా మారింది. పత్రికల యాజమాన్యాలు, టెలివిజన్ వార్తల రంగంలోకి సహజసిద్ధంగా రావడం మాత్రమే కాకుండా ఇతరేతర వ్యాపారాల్లోకి కూడా దిగడంతో పొలిటీషియన్ కు పని తేలికయ్యింది. పవర్ లో ఉన్నవారికి జై కొట్టక తప్పని పరిస్థితి వచ్చింది. జర్నలిస్టుల వేతనాలు, బతుకుల సంగతి ఎలా ఉన్నా పత్రికాధిపతులు మీడియా సామ్రాజ్యాధిపతులుగా, వ్యాపార వేత్తలుగా మారి సమాజంలో మహా శక్తివంతులుగా పరివర్తన చెందారు. 2019-2020 కాలంలో వచ్చిన కోవిడ్ మహమ్మారి సోషల్ మీడియా సామర్ధ్యాన్ని ప్రపంచానికి తెలియజెప్పి నెమ్మదిగా  మీడియా మహామహుల గుత్తాధిపత్యాన్ని దారుణంగా గండి కొట్టింది. మోదీ దగ్గరి నుంచి రేవంత్, చంద్రబాబు ల వరకూ ప్రధాన మీడియానో, సోషల్ మీడియానో వాడుకుని విస్తృత ప్రచారం పొందని వారు లేరు. ఇందులో యూ ట్యూబ్ ల పాత్ర, టీవీ చర్చల పాత్ర ఎంతో ఉంది. సోషల్ మీడియా అనేది ఒక పెద్ద ఆదాయ మార్గంగా కూడా కావడంతో ప్రజల నాడి పట్టిన జర్నలిస్టులు కొత్త ఫార్ములాలతో ముందుకొచ్చారు. బూతులు తిట్టడం, జర్నలిజం ఎథిక్స్ పట్టింపు లేకుండా, బాధితుల వెర్షన్ లేకుండా వార్తలు ప్రసారం చేయడం పెరిగింది. లైవ్ చర్చలు పెద్ద తలనొప్పిగా మారాయి. అప్పటిదాకా పత్రికలూ, ఛానెల్స్ లో పనిచేసిన వారితో పాటు పెద్ద సంఖ్యలో ఇంజినీరింగ్ తదితర డిగ్రీలు పొందిన యువకులు జర్నలిజం పాఠాలు చదవకపోయినా, శిక్షణ పొందకపోయినా మాటకారితనంతో  ఛానెల్స్ పెట్టి రాణిస్తున్నారు. వారికి వస్తున్న ప్రజాదరణ భారీగానే ఉంది. ప్రజలకు ఏ వార్తలు, మసాలా ఇస్తే ఎక్కువ వ్యూవర్ షిప్ వస్తుందో అది నైతికత, సమాజ శ్రేయస్సు సంబంధం లేకుండా వాళ్ళు చేస్తున్నారు. ఇప్పుడు ప్రపంచాన్ని కుదుపుతున్న కృత్రిమ మేథ అసలే సంక్లిష్టంగా ఉన్న పరిస్థితిని మరింత జటిలం చేసిందనే అనుకోవాలి. 

ప్రపంచ ప్రసిద్ధి గాంచిన వార్తా సంస్థ 'రాయిటర్స్' నిర్వచనం ప్రకారం- ఎవరైతే సమాచారాన్ని సేకరించి (Gathering), సత్యాన్ని బేరీజు (Assessing) వేసి, ఖచ్చితత్వం (Accuracy), న్యాయం (Fairness), స్వతంత్రత (Independent) లకు కట్టుబడి వార్తల రూపంలో  ప్రజలకు అందిస్తారో వారు జర్నలిస్టులు. నిష్పాక్షికంగా, సమాచారాన్ని బాగా వెరిఫై చేసి, పక్షపాతాలకు, బైటి ప్రలోభాలకు, విరుద్ధ ప్రయోజనాలకు తావులేకుండా సత్యనిష్ఠ తో వాస్తవాలను నివేదించేది జర్నలిస్టు పాత్ర అని కూడా ఆ సంస్థ చెప్పింది. ప్రధాన మీడియా స్రవంతి లో ఏళ్ల తరబడి పనిచేస్తూ తామే నికార్సైన జర్నలిస్టులమని చెప్పుకునే వారైనా ఈ నిర్వచనం దరిదాపులకు వస్తారా? అంటే సందేహమే. దాదాపు అన్ని  యాజమాన్యాలు పొలిటికల్ జెండాలు మోస్తూ విలువల వలువలు ఎప్పుడో విప్పి పారేస్తే... ఇంకెక్కడి సత్యనిష్ఠ?

పత్రికల్లో, టీవీ ఛానెల్స్ లో పనిచేసి అక్కడ సత్యనిష్ఠ, స్వంత్రత, న్యాయం మీడియా-పొలిటికల్-బిజినెస్-లంపెన్ చతుష్టయం గంగపాల్జేసిన వైనాన్ని మౌనంగా భరించి బైటికి వచ్చిన జర్నలిస్టులకు యూ ట్యూబ్ పెద్ద వరమయ్యిందనడంలో సందేహం లేదు. ఇప్పటికీ చాలా మంది మాజీ మెయిన్ స్ట్రీమ్ జర్నలిస్టులు నిష్పాక్షిక దృక్కోణంతో ప్రజలకు సమాచారం ఇవ్వడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. పొలిటీషియన్స్ కలుషితం చేయకపోతే వీరిలో చాలా మంది  తమ పని తాముచేసుకునేవారు.  ఫేస్ బుక్, యూ ట్యూబ్, ట్విట్టర్ వగైరా సోషల్ మీడియా వేదికలు కలుషితం కావడానికి బాధ్యులు జర్నలిస్టులు మాత్రమే అంటే అది తప్పు. దానికి బాధ్యత వహించాల్సింది ఇప్పటికే ఓట్లతో నోట్లను కొని, జనాలను కరప్ట్ చేసి ప్రజాభిప్రాయాన్ని కూడా తాజా సాంకేతిక పరిజ్ఞానంతో తుత్తినియలు చేస్తున్న రాజకీయపార్టీలదీ, నాయకులది. ఈ పాపం నుంచి ఏ ఒక్క ప్రధాన పార్టీకీ మినహాయింపు లేదు. అన్ని పార్టీలు సోషల్ మీడియా సైన్యాలను ఏర్పరుచుకుని ప్రత్యర్థులపై బురదజల్లుతూ, సత్యాన్ని పాతర వేస్తున్నారు. ఈ క్రమంలో స్వీయ నియంత్రణ అనేది అసంభవమైన పని అయి కూర్చుంది. నికార్సయిన జర్నలిస్టులు ఉక్కిరి బిక్కిరయ్యే దుస్థితి ఏర్పడింది. ఇది పట్టించుకోకుండా అందరినీ ఒకే గాటన కట్టి విమర్శించడం పాలకులకు సులువయ్యింది. 

ఈ పరిస్థితుల్లో నిజంగా చిత్తశుద్ధి ఉంటే, జర్నలిజం బోధన, పరిశోధన రంగాల్లో పనిచేసిన మేధావులు, ప్రొఫెసర్లతో రాజకీయాలకు అతీతంగా ఒక నిష్పాక్షిక కమిటీ వేసి జర్నలిస్టు కు రేవంత్ రెడ్డి గారు నిర్వచనాన్ని రాబట్టవచ్చు. ప్రశ్నించే గొంతులను తొక్కెయ్యాలనుకునే దుష్ట తలంపును మెదడులో నిక్షిప్తం చేసే అధికార కిక్కు కు లోబడకుండా అయన వ్యవహరిస్తే ఒక పక్కన  జర్నలిస్టు కు నిర్వచనం రాబడుతూనే, సమాజంలోని అన్ని వర్గాల ప్రజలకు ఊరట కలిగించిన వారవుతారు. జర్నలిస్టిక్ ఎథిక్స్ గురించి జర్నలిస్టులతోనే  మనసు విప్పి మాట్లాడిన ముఖ్యమంత్రి ఈ దిశగా రాజకీయాలకు అతీతంగా ప్రయత్నాలు మొదలుపెట్టి ఫలితం సాధిస్తే చరిత్రలో నిలిచిపోవడం ఖాయం.

తెలంగాణ నేతల చేతిలో దగాపడ్డ ముద్దు బిడ్డ... జిట్టా

An Obituary by Dr S.Ramu

(నోట్: దీని మొదటి వెర్షన్ ది ఫెడరల్ వెబ్ సైట్ లో నిన్న ప్రచురితమయింది.)

ప్రత్యేక తెలంగాణ వస్తోందో, రాదో తెలియని అనిశ్చితి ఉన్న కాలమది. గోడమీద పిల్లులే అధికంగా ఉన్న రోజులవి. తెలంగాణ కోసం వివిధ రూపాల్లో గళమెత్తడమే ఈ నేల మీద ఉన్న ప్రేమకు, చిత్తశుద్ధికి నిదర్శనమని అనుకునే వారు అధికంగా ఉండేవారు. అలాంటి ఉద్విగ్నభరిత  రోజుల్లో... తెలంగాణ వాదం వినిపిస్తూనే ప్రజలు ఎదుర్కొంటున్న సీరియస్ సమస్యలను గుర్తించి, వాటిని ప్రభుత్వ దృష్టికి తెచ్చి, పరిష్కారం కోసం అహరహం కృషిచేసిన అతి కొద్దిమంది నాయకుల్లో జిట్టా బాలక్రిష్ణారెడ్డి అగ్రస్థానంలో ఉంటారు. యువజన ఉద్యమానికి ఊపిరులూది నిజమైన ప్రజాసేవకుడు ఎలా ఉండాలో బతికి చూపించిన ఘనత తనది. జన శ్రేయస్సు కోసం, ఉద్యమం ఉద్ధృతి కోసం సన్నిహితులను, బంధువులను ప్రోత్సహించి, ముందూ వెనకా చూసుకోకుండా ఆస్థులు అమ్మి ఎటూకాకుండా పోయారాయన. తీవ్ర అనారోగ్యంతో నిన్న (సెప్టెంబర్ 6, 2024) కన్నుమూసిన జిట్టా ఒక 'నాచురల్ లీడర్.' 

పాపం, జిట్టా ఒకదగాపడ్డ నాయకుడు. దురదృష్టం వెన్నాడిన రాజకీయ నేత. సొమ్మొకడిది...సోకొకడిది బాపతు నాయకులు అనేకమంది జిట్టా చేసిన ఆర్ధిక సాయం నుంచి లాభం పొందారు. పొయ్యి దగ్గర పొగ ఊది తెలంగాణ సంస్కృతి, తెలంగాణ వంటను జిట్టా వండి వారిస్తే ఫుల్లుగా లాగించి బ్రేవ్ మని బైటికెళ్లి అయన సేవను మరిచినవారే దాదాపు అంతా.  సంపన్న కుటుంబలో పుట్టకపోయినా ప్రజా సేవలో మూడు దశాబ్దాలు కష్టపడి ఒక్క పదవైనా అనుభవించకుండా మరణించిన నాయకుడు. అలాంటి యువ నేతను తగు రీతిలో ప్రత్యేక రాష్ట్రం సత్కరించుకోలేకపోయింది. తన రాజకీయ ప్రస్థానం (టీ ఆర్ ఎస్, కాంగ్రెస్, వై ఎస్ ఆర్ సీ పీ, సొంత యువ తెలంగాణ పార్టీ, బీజేపీ, బీ ఆర్ ఎస్) తనను మంచి ఆర్గనైజర్ గా, ప్రతిభ గల నేతగా గౌరవించే మిత్రులను ఇచ్చింది కానీ ప్రజాసేవ కాంక్షించి తాను ఆశించిన ఒక్క పదవిని ఇవ్వకపోవడం జిట్టా అభిమానులకు వెలితిగానే ఉండిపోతుంది.  

తెలంగాణ రైతాంగ సాయుధ పోరాట పురిటి గడ్డ నల్గొండలో యువతకు సహజంగానే సామాజిక స్పృహ ఎక్కువ. అక్కడి నుంచి అందుకే ఎక్కువ సంఖ్యలో విద్యావేత్తలు, జర్నలిస్టులు,కార్టూనిస్టులు, మావోయిస్టులు పుట్టుకొచ్చారు. ఇప్పుడు పరిస్థితి కొద్దిగా మారింది కానీ, చెంతనే కృష్ణా పారుతున్నా అక్కడి ప్రజలకు శుద్ధమైన తాగునీరు కరువు. సామాజిక అంతరాలు, ఆర్థిక వైరుధ్యాలు పుష్కలం. తరచూ పలకరించే కరువు కాటకాలు సరేసరి. భాగ్యనగరం వదిలే మురుగునీరు మూసీని దోమల అడ్డాగా, జబ్బుల దిబ్బగా మార్చింది. అన్నిటికన్నా ముఖ్యంగా, అక్కడి ప్రతి పల్లె వెన్నును ఫ్లోరోసిస్ విరిచివేసింది. జనాల జవసత్వాలను హరించింది. 

ఇలాంటి సవాలక్ష సమస్యలకు ఆలవాలమైన నల్గొండ జిల్లాలో 1972 లో పుట్టిన జిట్టా తనకు ఇరవై ఏళ్ల వయస్సు ఉన్నపుడు (1992 లో) వివేకానంద యువజన సంఘం స్థాపించి సమాజ సేవకు నడుం బిగించారు. 2000 నాటికి ఆంధ్రప్రదేశ్ లో యువజన సంఘాల సమితిని స్థాపించి యూత్ కోసం వివిధ కార్యక్రమాలు పెద్ద సంఖ్యలో చేపట్టారు. రాష్ట్ర వ్యాప్తంగా ఉన్న దాదాపు పదివేల సంఘాలకు అయన మార్గదర్శకత్వం వహించేవారు. సాధారణ నేపథ్యం కలిగిన ఒక రిటైర్డ్ టీచర్ కుమారుడు పెద్దగా రాజకీయ దన్ను లేకుండానే స్వయం శక్తితో ఈ స్థాయికి చేరడం మామూలు విషయం కాదు. వివేకానందుడి స్పూర్తితో సామాజిక సేవా కార్యక్రమాలు, ఉచిత ఆరోగ్య శిబిరాలు, రక్తదాన శిబిరాలు, జాతీయ నేతల జయంతి కార్యక్రమాలు, క్రీడాపోటీలు నిర్వహించేవారు. క్రికెట్, వాలీబాల్ కిట్లు ఊళ్లలో పంచిపెట్టువారు. నల్గొండ జిల్లాలో నక్సలిజం ఊపందుకుంటున్న రోజుల్లో ఈ యువజన సంఘం యువకులు పెడదారి పట్టకుండా పరోక్షంగా సహకరించిందని చెబుతారు. 2003 లో తన మేనమామ (ప్రవాస భారతీయుడు) ఫౌండేషన్ సాయంతో కోటి రూపాయలకు పైగా వెచ్చించి భువనగిరి లో పేద, మధ్యతరగతి విద్యార్థుల కోసం ఒక కళాశాల స్థాపించడమే కాకుండా భోజన సదుపాయం కల్పించారు. వివిధ పాఠశాలలకు కూడా ఇతోధికంగా సాయం చేసి ప్రజల గుండెల్లో నిలిచిపోయారు. 

2003 లో తెలంగాణ రాష్ట్ర సమితి లో చేరిన జిట్టా 2007 లో యువజన విభాగం రాష్ట్ర అధ్యక్షుడయ్యారు. పార్టీ అగ్ర నాయకత్వం నమ్మదగ్గ నాయకుడిగా వేగంగా అయన ఎదిగారు. ఒకప్పటి జీవనది మూసీ (ముచుకుంద) శుద్ధి కోసం జిట్టా చేసిన పోరాటం అపూర్వమయినది. మూసీ ని కాలుష్యం బారి నుంచి కాపాడి ప్రతి పల్లెకు రక్షిత మంచి నీరు అందించాలని డిమాండ్ చేస్తూ 2005 ఏప్రిల్ 10 నుంచి 17 వరకు వలిగొండ నుంచిహైదరాబాద్ వరకు చేపట్టిన 200 కిలోమీటర్ల పాదయాత్ర అప్పట్లో పాలకులను కదిలించింది. ఆ మరుసటి సంవత్సరం భువనగిరి నియోజవర్గంలో వందకు పైగా వాటర్ ప్లాంట్లు ఏర్పాటు చేయడం మూలంగా చాలా మంది ప్రజలు ఫ్లోరోసిస్ దుష్ప్రభావాల నుంచి బయటపడ్డారు. ఇప్పటికే జిట్టాకు మంచి ప్రజాదరణ లభించింది.  తెలంగాణ ప్రత్యేకతను కళారూపాలు, వంటల రూపంలో షో కేస్ చేయడానికి అయన చాలా వ్యయప్రయాసలకు ఓర్చారు.  

2009 అసెంబ్లీ ఎన్నికల్లో తెలుగుదేశంతో టీ ఆర్ ఎస్ పొత్తు లేకుండా ఉన్నా, అదే ఏడాది అప్పటి ముఖ్యమంత్రి  రాజశేఖర్ రెడ్డి మరణించకుండా ఉన్నా జిట్టా రాజకీయ జీవితం వేరుగా ఉండేది. "2009 అయనను కోలుకోలేని దెబ్బ తీసింది. కేసీఆర్ దగ్గర ఆయనకు మంచి పేరుండేది. భువనగిరి సభలో కార్యకర్తల అతి మూలంగా పెద్దాయనకు జిట్టా మీద కోపం వచ్చిందని అంటారు. అది ఆయనకు చాలా నష్టం చేసింది," అని సీనియర్ జర్నలిస్టు క్రాంతి చెప్పారు. 2009 ఎన్నికల్లో ఇండిపెండెంట్ గా రంగంలోకి దిగిన 37 ఏళ్ల జిట్టా 29.47 శాతం (43,720) ఓట్లు సాధించి రెండో స్థానంలో నిలిచి అంతిమ విజేత ఉమా మాధవ రెడ్డికి (35.77 శాతంతో 53,073) గట్టి పోటీ ఇచ్చారు. 2014 అసెంబ్లీ ఎన్నికల్లో తన యువ తెలంగాణ పార్టీ తరఫున పోటీ చేసి 24.67 శాతం ఓట్లతో మళ్ళీ రెండో స్థానంలో నిలిచారు. కాంగ్రెస్ కంచుకోట అయిన నల్గొండ జిల్లాలో జిట్టా వ్యక్తిగత ప్రతిష్ఠ వల్ల ఆ ఆపార్టీ మూడో స్థానంతో తృప్తిపడాల్సి వచ్చింది. ఉద్యమ సమయంలో చిత్తశుద్ధితో తెలంగాణ కోసం నడుంబిగించి మంచి ఆర్గనైజర్ గా  జిట్టా మంచి పేరు సాధించి సేవలందించిన విధానాన్ని  ఉద్యమ కారులు చెరుకు సుధాకర్, వీరమళ్ళ ప్రకాష్ రావు, తీన్మార్ మల్లన్న మాత్రమే కాకుండా రాష్ట్ర మంత్రి కోమటిరెడ్డి వెంకట్ రెడ్డి కూడా నిన్న గుర్తుకు చేసుకున్నారు. 

రాజకీయ అంచనా సరిగా లేకకావచ్చు, జిట్టా 2023 అక్టోబర్ లో మళ్ళీ కేసీఆర్ దరిచేరారు. కానీ అప్పటికే రాజకీయ ఆలస్యం అయ్యింది.  

జిట్టా కు తీవ్ర అన్యాయం చేశారన్న విమర్శలు ఎదుర్కుంటున్న కే సీ ఆర్ భువనగిరి వెళ్లి అయన అంత్య క్రియల్లో పాల్గొంటే బాగుండేది. అలాగే, తెలంగాణ ప్రభుత్వం రాజకీయాలకు అతీతంగా  అయన అంత్యక్రియలు అధికారిక లాంఛనాలతో చేసినా సముచితంగా ఉండేది. మొదటి నుంచీ జాతీయ వాద భావజాలంతో ప్రజాసేవ చేసిన జిట్టా కు బీజేపీ నాయకులైనా నివాళులు అర్పించినట్లు అనిపించలేదు.  

ప్రజల కోసం కష్టపడి పనిచేసిన జిట్టాను దురదృష్టవశాత్తూ రాజకీయ అడ్డంకులు వివిధ రూపాల్లో ఎదగకుండా నిలువరించాయి. అయన ఒక దశలో నిస్పృహకు గురయినట్లుస్పష్టంగా అనిపించింది.ఆ మనోవ్యాకులత జిట్టా ఆరోగ్యాన్ని దెబ్బతీసిందని నమ్మేవారు కూడా ఉన్నారు. 

తెలంగాణ వ్యతిరేకులను, ఉద్యమంతో సంబంధం లేని వారిని ప్రత్యేక రాష్ట్రంలో పదవులు వరించాయి. కానీ, చట్ట సభల్లో ప్రవేశించి మరింత ప్రజాసేవ చేయాలనుకున్న తన సంకల్పం నెరవేరకుండానే యువనేత జిట్టా కన్నుమూయడం విషాదం.

కుంభవృష్టిలో... ఖమ్మం ప్రయాణం

 చెన్నూరు నాయనమ్మకు....నివాళి 

(Note: Dear subscribers, hi. It is purely a personal account and the first part of a series of articles I plan. If you look out for media-related stuff, please ignore this. This is about people and experiences.)

జోరున వర్షం వస్తుంటే వేడివేడిగా, కారంకారంగా తిని కొద్దిగా బద్ధకం చేసుకుని ముసుగేసుకుని గుర్రుపెట్టి నిద్రపోవాలిగానీ, ఒక 500 కిలో మీటర్లు కారులో... అడుగడుగునా ఆసరా కావలసిన తల్లిదండ్రులను తీసుకుని ప్రయాణం చేస్తారా? కుంభవృష్టిలో ఎందుకీ ప్రయాణం, ఏమిటీ సాహసం? 

ఆగస్టు 20, 2024 నాడు 85 ఏళ్ల వయస్సున్న మా నాయనమ్మ (మా నాన్న గారి పిన్ని) కన్నుమూశారు. రాధమ్మ గారు అసలు పేరైనప్పటికీ వారు ఉండే గ్రామం పేరుమీద మేము 'చెన్నూరు నాయనమ్మ' అని పిలుస్తాం. ఆ సమయంలో వయోవృద్ధులైన మా తల్లిదండ్రులు బెంగుళూరులో ఉండి ఉన్నపళంగా అంతిమ సంస్కారాలకు చెన్నూరు వెళ్లలేక బాధపడ్డారు. కుటుంబంలో ఆ తరంలో కడపటి పెద్దమనిషి ఆమె. భలే సరదా మనిషి. అత్తగారైనా మా అమ్మతో సరదాగా జోకులేస్తూ ఉండేది. ఇళ్లల్లో కార్యక్రమాలు, పూజలు, పునస్కారాలు జరిగేటప్పుడు అన్నాలకు ఆలస్యమై చిన్న పిల్లల ఆకలి ఎవ్వరూ పట్టించుకోనప్పుడు చెన్నూరు నాయనమ్మ ఎవ్వరూ చూడకుండా లడ్డూలు, గారెలతో ఆదుకునేది. క్షుద్బాధ తీర్చేది. కొట్టంలో మంచం చాటుకు వెళ్లి ఎవ్వరూ చూడకుండా తినమని ప్రోత్సహించేది. చాదస్తంతో పిల్లలను ఇబ్బంది పెట్టడమేమిటని అనేది. నవ్వుతూ మాట్లాడేది. ఆ ధోరణి మా అత్తయ్యలకు వచ్చింది. నలుగురు సరదా అత్తయ్యల్లో ముగ్గురి వాక్బాణాలు, టీజింగ్ తట్టుకోవాలంటే బుర్ర, మాటలు షార్ప్ గా ఉండాలి. లేకపోతే వారు నవ్వులపాలు చేస్తారు. బంధువుల్లో ఇంత ప్రేమ పంచే వారు అరుదు. నాయనమ్మ కొడుకుల్లో పెద్ద ఆయన (విస్సప్ప బాబాయి) ఒక అరుదైన అనారోగ్యంతో కన్నుమూశారు. రెండో కొడుకు (వెంకటేశ్వర్లు బాబాయ్) తల్లిని బాగా చూసుకుంటూ కుటుంబం ఆనందం కోసం శ్రమించాడు.  మా సొంత మేనత్త కూతురు, మేము చిన్నప్పటి నుంచి అభిమానించే ఉమా వదిన ఆ ఇంటి పెద్ద కోడలుగా చేసిన సేవ అపూర్వమైనది. 

Chennur naayanamm (extreme left) with my parents at Khammam on August 23, 2022

ఈ కుటుంబ నేపథ్యంలో, కనీసం 12 వ రోజున (August 31, 2024) చెన్నూరు పోవాలని, ఏ పనీ పెట్టుకోవద్దని బెంగుళూరు నుంచి నాన్న కోరారు. నేను సరే అని రెడీ అయ్యాను.  నిన్న పొదున్న 3.30 కి లేచి బయలుదేరి తమ్ముడి ఇంట్లో ఉన్న అమ్మ, నాన్న లను తీసుకుని హైదారాబాద్ లో 6 గంటలకు బయలుదేరినప్పుడు చినుకులు మాత్రమే. నేషనల్ హైవే వదిలి ఖమ్మం వైపు కొత్త రహదారిపై సర్రున ప్రయాణం సాగుతుంటే...వర్షం కాస్తా కుంభవృష్టి గా మారింది. ఖమ్మం లో వాసన్నయ్య (పెదనాన్న గారి అబ్బాయి) ఇంటికి వెళ్లేసరికి కూడా ఒక మోస్తరు గా ఉంది.  పెదమ్మను, గీతక్కను పలకరించి, చిన్నక్కను,  అరుణక్కను కూడా కలిసి...వద్దన్నా వాసన్నయ్య, వదిన, పిల్లలు బలవంతంగా పెట్టిన దోసెలు తిని 12 గంటలకు నెమలి బయలుదేరాం. నాన్న తమ్ముడు సుబ్రమణ్యం బాబాయిని, ప్రసన్న పిన్నిని పికప్ చేసుకుని బయలుదేరాం ఒంటి గంట ప్రాంతంలో. అయ్యో...ఇంత లేటు అయ్యిందని అనుకుంటూ ఉండగానే బాలు (నాన్న చిన్న తమ్ముడు కృష్ణ బాబాయ్ చిన్న కూతురు)   చేసింది. మేము వెళ్లే దారిలో వెంకటాపురం దగ్గర రోడ్డు మీద గుండా తాళ్ళూరి  చెరువు వరద నీరు పారుతోందని చెప్పింది. అది ఒక అవాంతరం. 

ఈ అవాంతరం గట్టెక్కి ఎంతో ముఖ్యమైన ట్వల్త్ డే క్రతువు కు అందుకుంటామా? లేదా? అని భయపడ్డాను. నాతో ఉన్న నలుగురు పెద్దవాళ్ళు కూడా దిగులుపడ్డారు. వేరే రూట్ లో తిరిగి వెళ్లాలంటే చాలా ఆలస్యమవుతుంది. వరద నీరు సాఫీగా పోవడానికి వీలుగా చెత్త తొలగిస్తూ రోడ్డు మీద ఒక జే సీ బీ పనిచేస్తోంది. ఊళ్ళో యువకులు, రైతులు అక్కడ ఉన్నారు. కారు పోవచ్చా? అని అడిగితే ట్రై చేయమని ప్రోత్సహించారు. ధైర్యం చేసి వరద ప్రవాహం లోకి పోనివ్వాలని నిర్ణయించాను. అట్లా దుస్సాహసం చేసి వెళ్లి కొట్టుకుపోయిన వ్యక్తులు, వాహనాల గురించి జర్నలిస్టుగా వార్తలుగా రాసిన వాడిని, వార్తల్లో చూసిన వాడిని. అయినాసరే, చెన్నూరు టైం కు వెళ్లాలంటే ఇది తప్పదు. వరద మధ్యలో చిక్కుకుంటే అక్కడ యువకులు పెద్ద సంఖ్యలో ఉన్నారన్న భరోసాతో పోనిచ్చా. కారు సగం దాగా నీళ్లు వచ్చాయి. మొండిగా ఒకటో గేర్ లో స్పీడ్ పెంచి లాగించాను. చివర్లో కొద్దిగా ఇబ్బంది అయినా బండి ఒడ్డుకు చేరింది. నాయనమ్మ పెడుతున్న పరీక్షల ఖాతాలో ఇది చేరింది. 

భారీ వర్షం మధ్యనే చెన్నూరులో కార్యక్రమాలు అయ్యాయి. పెద్ద సంఖ్యలో బంధువులు వచ్చారు. అది నాయనమ్మ మంచితనం. మనం పోయాక నిజంగా ప్రేమ, శ్రద్ధలతో ఎంతమంది వచ్చి నివాళి అర్పిస్తారన్న దానిమీద మనం బతికిన బతుకు నాణ్యత ఆధారపడి ఉంటుంది కదా! పైగా అంత పెద్ద ముసురులో, ప్రమాదకరమైన ప్రయాణాలు చేసి ఎవరు వస్తారు? జనం కిక్కిరిసి పోయారు. మా అత్తయ్యలు మా నాన్న, అమ్మను  చూసి తమ దుఃఖాన్ని పంచుకున్నారు. నేను కూడా ఎంతో మంది బంధువులను కలుసుకున్నాను. నేను భోజనం తింటున్నప్పుడు నాయనమ్మ గుర్తుకు వచ్చింది. ఆమె ఆత్మకు శాంతి కలగాలని కోరుకుంటూ కొత్త చింతకాయ పచ్చడి, కాకరకాయ పులుసు వేసుకుని అడ్డూ అదుపూ లేకుండా వర్షం మధ్యనే లాగించా. 

భోజనాలు అయ్యేసరికి ఆరు అయ్యింది. వర్షం పిచ్చి కొట్టుడు కొడుతోంది. ముందుగా అనుకున్న ప్రకారం, అక్కడ ముఖ్యమైన  ఆశీర్వచనం కార్యక్రమం అయ్యాక అక్కడ గానీ, నెమలి లేదా ఖమ్మంలో గానీ ఉండి మర్నాడు ఉదయం రావాలి. కానీ వర్షంలో వసతి సౌకర్యాలు అనుకూలంగా లేవనిపించింది. అమ్మా నాన్నలను నిదానంగా పట్టుకుని నడిపించాల్సి ఉంటుంది. 

వాగులూ వంకలూ పొంగి పొర్లుతుంటే చెన్నూరు ఊళ్ళోనే  ఉంటే ఇరుక్కుంటామని నాకు గట్టిగా అనిపించింది. సాయంత్రం ఆరు గంటలకు వర్షం మధ్యనే హైదరాబాద్  బయలుదేరాం. నాన్న మిత భాషి. మా ప్రియతమ బాబాయి అద్భుతంగా సంభాషణలో రక్తికట్టించే పెద్ద మనిషి. అమ్మ, పిన్ని కూడా సెన్సిబుల్ గా సంభాషణ సాగించే వారే. వారంతా 70-80 ఏళ్ల మధ్య వారు. జీవితంలో కష్టాలు, నష్టాలు, ఆనందాలు, చెడులు అనుభవానిచ్చిన వారు. కారు లోపల మాటా మంతీ చర్చలు జరుగుతున్నా బైట వరుణుడు నాలో వణుకు పుట్టించాడు. ఆకాశానికి చిల్లు పడినట్లు ఉంది. లావుపాటి చినుకులు  బలంగా వచ్చి కారును కసిగా కొడుతున్నాయి. కారు లైట్లు మార్చాలని మిత్రుడు శంకర్ ఎందుకు గట్టిగా చెప్పాడో అప్పుడు అర్ధరాత్రి అర్ధమయ్యింది.  గుండెల్లో దడ మొదలయ్యింది. పెద్దవాళ్ళు మనతో ఉన్నప్పుడు రెండు మూడు చోట్ల మూత్ర విసర్జనకు ఆపాల్సి ఉంటుంది. రోడ్డు మీద ఐదారు వాహనాల కన్నా ఎక్కువ లేవు. కంటి ముందు ఏమీ కనిపించడం లేదు, ఒక్క ధారాపాతమైన వర్షం తప్ప. కారు గుంటల్లో పడకుండా జాగ్రత్త పడ్డాను. స్పీడ్ బ్రేకర్స్ దగ్గర జాగ్రత్త పడాలి. పెద్దవాళ్ళు ఇబ్బంది పడకూడదు. అక్కడక్కడా రోడ్డు మీద నీరు నిలిచింది. ఆ నీటిని వేగంగా వెళ్తున్న కారు టైర్లు కోస్తుంటే పెద్ద శబ్దం అయి స్టీరింగ్ అదుపు తప్పుతోంది. ఈ పరిస్థితి నాకు ఎప్పుడూ ఎదురు కాలేదు. డ్రైవింగ్ అంటే పెద్దగా ఇష్టం లేని నేను రాత్రి పూట బండి తీయను, జర్నీ చేయను. కానీ ఈ రోజు తప్పలేదు. ఎడతెరిపి లేకుండా ఇంత వర్షం కురుస్తుంటే కొందరు మిత్రులు, బంధువులు ఫోన్ చేసి జాగ్రత్త చెప్పారు. మధ్యలో బండి అపి అందులోనే నిద్రపోవడమో,నార్కెట్ పల్లి లో రూం తీసుకుని ఉండడమో చేయాలినిపించింది. మూర్ఖపు, ప్రమాదకర ప్రయాణం చేస్తున్నామని మాత్రం అర్ధమయ్యింది. 

నేను నల్గొండ జిల్లాలో 'ది హిందూ' రిపోర్టర్ గా పనిచేశాను కాబట్టి అక్కడ పరిచయాలు ఎక్కువ. ఏదైనా నీకు తెలిసిన పోలీస్ స్టేషన్ దగ్గర అపి కొద్దిసేపు ఆగి ప్రయాణం చేద్దామని అమ్మ చెప్పింది. కానీ, మధ్యలో ఆగడానికి వీలుగా పరిస్థితి లేదు. ఒక పెట్రోల్ బంక్ దగ్గర ఆపినపుడు వాళ్ళుమందులు వేసుకున్నారు. 

ఇట్లా పూర్తి ఏకాగ్రతతో బండి నడిపి బాబాయి, పిన్నిని మౌలాలి లో దింపి, నాన్నను అమ్మను ఈ ఎస్ ఐ దగ్గర తమ్ముడి ఇంట్లో దింపి మలేషియన్ టౌన్ షిప్ లో మా ఇంటికి వచ్చేసరికి క్యాలెండర్లో తేదీ మారింది. క్షేమంగా ఇంటికి చేరడం గొప్ప విషయం. 12 గంటల కారు జర్నీ, హెవీ భోజనం, టెన్షన్ మధ్య ప్రయాణం చేసి అలిసి సొలిసి ఆదివారం ఉదయం 10 గంటలకు నిద్రలేచాను. ఈ లోపు మా క్షేమం కోరుతూ పలువురు ఫోన్ చేశారు. 
సాయంత్రానికి తెలిసింది- ఖమ్మం నుంచి హైదరాబాద్ ప్రయాణం కష్టమైందని. చాలా చోట్ల వాగులు పొర్లాయి. రోడ్డు ప్రయాణం ఆగిపోయింది. నిన్న ఖమ్మంలో మేము వెళ్లిన ప్రాంతాలు ఈ రోజు నీళ్లలో మునిగాయి. గత రెండు దశాబ్దాలుగా ఎప్పుడూ లేని కుంభవృష్టి ఖమ్మాన్ని కుదిపివేసింది. మేము రాత్రిహైదరాబాద్ వచ్చేయడం మంచిదే అయినా ఇది ఒక సాహసోపేతమైన ప్రయాణంగాగుర్తుండి పోతుంది.  అసలు ఈ వర్షంలో ఎట్లా వెళ్ళామా? ఎట్లా వచ్చామా? అనేది నాకు అర్ధం కావడం లేదు.

చెన్నూరు నాయనమ్మ కు ఈ రకంగా ఘనంగా నివాళి అర్పించామనిపించింది. ఓమ్ శాంతి. 

వేణు స్వామి వర్సెస్ టీవీ-5 మూర్తి

 

My review on Paris Olypics

ఇదేమి జర్నలిజం నాయనా!

మీడియా పెడ ధోరణికి మరొక మచ్చు తునక మీద నేను చేసిన తాజా పోస్టు. 

మిత్రులారా! 

నా వీడియాలు లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చేసి, ఇతరులకు షేర్ చేయండి. 

ఈ కొత్త ప్రయాణంలో మీ సహాయ సహకారాలు, ఆశీస్సులు నాకు ముఖ్యం. 

థాంక్స్ 

రాము 

#తెలుగు జర్నలిజం #మీడియా 

కే సీ ఆర్ విశ్రాంతి తీసుకోవడం మంచిది!

కేసీఆర్ ఒక రాజకీయ చక్రబంధంలో ఇరుక్కుని సతమతమవుతున్నారు. ఈ పరిస్థితుల్లో అయన పార్టీ పగ్గాలు కేటీఆర్ కో, హరీష్ కో అప్పగించి రెస్ట్ తీసుకోవడం మంచిదని నా అభిప్రాయం. 

దీనిమీద నా యూ ట్యూబ్ ఛానెల్ లో చేసిన కామెంట్.... 

రేవంత్ రెడ్డి గారిచ్చిన ఇంటర్వ్యూ ల సునిశిత పరిశీలన

మన యూట్యూబ్ ఛానెల్ ను ఆదరించండి....

మిత్రులారా!

నమస్తే 

నేను నా పేరు (రాము) మీద 'రాజకీయ ముచ్చట్లు' అనే ఒక యూట్యూబ్ ఛానెల్ ఆరంభించాను. ఇది పక్కా పొలిటికల్ ఛానెల్ అయినా.... మన మీడియా విషయాల మీద పదునైన నిష్పాక్షిక వ్యాఖ్యలు ఉంటాయి. ఆ లింక్ దిగువ ఇస్తున్నాను. 

https://www.youtube.com/@RaajakeeyaMuchhatlu

పదేళ్లకు పైగా ఈ బ్లాగును ఆదరిస్తున్న వారంతా ఈ యూ ట్యూబ్ ఛానెల్ ను కూడా ప్రేమతో ఆదరిస్తారని భావిస్తున్నాను. ప్రతి వీడియో చూసి మీ అభిప్రాయాలు నిర్మొహమాటంగా నాకు తెలియజేయండి. 

మీ 

రాము 

టైసన్ కుమార్ శర్మ-గడ్డం-ఇంస్టా కథా కమామీషు!

కూరగాయలు ఎప్పుడూ ఒకరి దగ్గరే కొనడం. 

కిరాణా సరుకులు ఒకే దుకాణం నుంచి తేవడం. 

షూ పాలిషింగ్ కు ఒక వ్యక్తి దగ్గరికే వెళ్లడం. 

కటింగ్ ఒక సెలూన్ లోనే, ఒకే వ్యక్తితో చేయించుకోవడం. 

--ఇలాంటి పనులన్నీ సరదా కలిగించేవి. ఖైరతాబాద్ చౌరస్తా మూలలో రోడ్డు మీద చిన్నచెప్పుల దుకాణం నడిపిన అయన దగ్గరకు 20 ఏళ్లకు పైగా వెళ్ళాను. చెప్పులు/షూ తీసుకుపోవడం... ఇరిగిపోయిన స్టూల్ మీద కూర్చొని ఆయన పనిలో నిమగ్నమై చేస్తుండగానే మంచీ చెడూ, వర్తమాన రాజకీయ సామాజిక అంశాలు మాట్లాడడం... పిల్లల గురించి అడగడం... అయిన దానికన్నా కొద్దిగా ఎక్కువ డబ్బులు ఇవ్వడం...  తాగుడు మంచిది కాదని చెప్పడం-ఇదీ తంతు. నెలలో ఒకటి రెండు సార్లు ఇది జరిగేది. ఒక గంట ఈ పనికి పోయినా ఆయన దగ్గరికే వెళ్ళే కబుర్లాడితే అదో తృప్తిగా అనిపించేది. కానీ, ఆయన కనిపించకపోయేసరికి ఏదో వెలితి, ఏదో కోల్పోయిన భావన. కేపీహెచ్బీ కి ఒక మూడేళ్ళ కిందట మారినా ఖైరతాబాద్ వెళ్ళినప్పుడల్లా అయన కనిపిస్తాడేమోనని షాపులో తొంగి చూసి భంగపడ్డా, బాధపడ్డా. వాళ్ళ అబ్బాయి విద్యుత్ శాఖలో పనిచేస్తాడని తెలిసి అక్కడికి వెళ్లాలని, మనోడి గురించి వాకబు చేయాలని అనుకున్నా కానీ కుదరలేదు. 

కేపీహెచ్బీ లో షూ పాలిషింగ్ కు ఒకాయనను పట్టాను. అయన దగ్గర కూర్చుని ఖైరతాబాద్ మిత్రుడి గురించి చాలా ఆవేదనతో చెప్పాను ఒక రెండు నెల్ల కిందట. ఆశ్చర్య పోవడం అయన వంతయ్యింది. నేను చెప్పిన గుర్తులు విన్నాక--'సార్... మా కాకా మీకు తెలుసా? నాకు వరసకు బాబాయి. మొన్ననే కాలం చేశాడు,' అని కేపీహెచ్బీ మిత్రుడు చెబితే చాలా బాధేసింది. అయన గురించి మేము చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నాం. అప్పట్లో ఆయనా, నేను ఖైరతాబాద్ షాపు దగ్గర ఎన్ని విషయాలు మాట్లాడుకున్నామో... అన్నీ గిర్రున బుర్రలో తిరిగాయి. మంచి శ్రమ జీవి. ఎక్కువ హిందీలో మాట్లాడేవాడు. పాపం తాగుడు దెబ్బతీసిందేమో? అని నేను కేపీహెచ్బీ మిత్రుడితో అన్నాను. 'సార్, అదే పెద్ద తప్పయింది. తాగినన్ని రోజులు మా కాకా కు ఏమీ గాలే! మస్తుగ ఉండే. రెండేళ్ల కిందట తాగుడు ఆపిండు. రెండు నెల్లకే కలిసిపోయిండు," అని చావు కబురు చెప్పాడు. నాకు ఏమి చెప్పాలో అర్థం కాలేదు. మనసులోనే ఆయనకు నివాళి అర్పించి కకావికలమైన మనసుతో ఇంటికి వచ్చా. బక్క పలచటి వ్యక్తి. అయన చెప్పులు కుట్టడం గానీ, పాలిష్ చేయడం గానీ దగ్గరుండి చూస్తుంటే ఒక కళాకారుడు చిత్రం వేసినట్లే ఉండేది. ఎంతో శ్రద్ధతో, ఏకాగ్రతతో ఆ పనిచేసి మన చెప్పులు/ షూ మనకు ఇస్తున్నప్పుడు ఆ కళ్ళలో ఒక మెరుపు ఉండేది. 'భాయ్... బహుత్ అఛ్ఛా కామ్ కియా ఆప్. ఫిర్ మిలేంగే,' అని చెప్పి ఇరవయ్యో, ముప్పయ్యో ఎక్కువ ఇస్తుంటే ఆ కళ్ళతో ఒక గర్వం ఉండేది. మన పనితనం వల్లనే కదా... ఈ సారు ఎప్పుడూ వచ్చేది, అయిన దానికన్నా ఎక్కువ ఇచ్చేది... అన్న ఫీలింగ్ కనిపించేది. పాపం, తాగుడు ఆపి తిరిగిరాని లోకాలకు తరలి వెళ్ళాడు నా పాత మిత్రుడు. మరణానికి కారణమైన వాస్తవం ఇదై ఉండదు కానీ ప్రస్తుతానికి ఈ కుటుంబం నమ్ముతున్నట్లు మనమూ నమ్మడమే. ఐ మిస్ యూ, భాయ్. 

ఇంకా నేను నయం, నా ప్రియ మిత్రుడు రమేష్ (ఖమ్మం మెడికల్ శాఖ) గడిచి 30 ఏళ్ల కు పైగా ఒకే బార్బర్ దగ్గరకు వెళ్తున్నాడు. బార్బర్ అనే మాట వాళ్ళిద్దరి మధ్య బంధాన్ని దూరం చేస్తుంది కాబట్టి ఆ మాటను విరమించుకోవడం సబబు. కొత్తగూడెం లో మాకు డిగ్రీలో కటింగ్ చేసిన రామకృష్ణ దగ్గర తప్ప మా వాడు ఎక్కడా చేయించడు. వాడికి వేరే ఊరికి బదిలీ అయినా వందో, రెండొందలో బస్సుకు పెట్టి వెళ్ళి మరీ రామకృష్ణ దగ్గర కటింగ్ చేయించుకుంటాడు. ఈ మధ్య నేను కొత్తగూడెం మీదుగా వెళ్తుంటే నన్ను కూడా ఆపి రామకృష్ణ దగ్గరకు తీసుకుపోయి పాత దోస్తానా ను పునః స్థాపించాడు. రమేష్, రఫీ, నేను-ముగ్గురం ఈ పాత మిత్రుల గురించి, వాళ్ళ బాగోగుల గురించి లోతుగా తన్మయత్వంతో చర్చించుకుంటాం. వాళ్లకు మనమేమి చేయగలమా? అని ఆలోచిస్తాం. అదో తృప్తి! మా ఊళ్ళో గంప తో తెచ్చి కూరలు అమ్మిన ఆమె చెప్పిన కబుర్లు, నా బాపతు అయిన నా భార్య నల్గొండలో తాను తరచూ వెళ్లే ఆకుకూరల ఆమె కూతురు పెళ్లికి డబ్బులు సర్దిన విషయం గుర్తుకు వచ్చాయి. 

కేపీహెచ్బీ లో మూడేళ్ళ కిందట సెలూన్ లో ఒక ఉత్తరాది యువకుడు ఇట్లనే పరిచయం అయ్యాడు. పేరు-టైసన్ కుమార్ శర్మ అని చెప్పాడు. క్రీడలపై ఆసక్తి ఉన్న నేను అడిగాను-"మీ నాన్న గారు బాక్సర్ టైసన్ అభిమానా?" 

"నహీ సార్. మేరా అస్లీ నామ్ హై గుడ్డూ శర్మ. తెల్గు మీ 'గుడ్డు' బోలెతో ఎగ్ హైనా. ఇదర్ అనేకే బాద్ పతా చాలా. ఇసీలియే మై నామ్ చేంజ్ కియా," అని తన పేరు వెనక మతలబు చెప్పాడు, అమాయకంగా ఇకిలిస్తూ. 23 ఏళ్ల పిల్లవాడు. ఒక సంక్రాంతి పండగ రోజు అరిసెలు తీసుకెళ్లి ఇస్తే భలే ఆనందించాడు. ఇంకో సారి టీ షర్ట్ లు (పాతవే కానీ మంచివి) తీసుకెళ్లి ఇచ్చా. ఐదారు తీసుకెళ్తే రెండు చాలని తీసుకున్నాడు. 

ఈ గుడ్డూ శర్మ అలియాస్ టైసన్ కుమార్ శర్మ నిన్న రాత్రి నా గడ్డం ట్రిమ్ చేసి ఇంస్టా గ్రామ్ లో పెట్టుకుంటానని చెప్పి తీసుకున్న ఫోటో ఇది. రాత్రి తొమ్మిది గంటలకు షాపు మూసే సమయం లో సైతం శ్రద్దగా గడ్డం చేసి, ఫోటో తీసి, అప్పటికప్పుడు సోషల్ మీడియాలో పెట్టాడు. ఇలాంటి ఆత్మీయులకు మనం ఎంత చేసినా తక్కువే కదా! ఇలాంటి వాళ్లు-మనకు ఆత్మబంధువులు.